Emanetim

20

Yorgunluğum şahittir yaşadıklarıma.

Bölüm 20~

Öğrendiğim gerçekler yüzüme öyle sert çarpmıştı ki. Eve geldiğimizde miralla da konuşmadan öylece bekliyordum. Ara ara miralin bakışları bana kaysa da hiç bir şey dememişti. Buna memnun olmuştum. Bize mesajları atan kişi ablam  mina olduğunu öğrenmiştim. Abisiyle ortak iş yapmıştı. Abisi ile henüz tanışma fırsatım olmasa da yine de abim olduğunu bilmek içimi tuhaf yapıyordu. Babam bana yardım edeceğini söylemişti. O adamı hapse tıktıracak herşeyi ortaya serecekti. Bu öğrendiğim gerçekle bugün geri dönecektik. Düşünceler eşliğinde kapı çalarken miral ayaklanarak o tarafa doğru yürüdü. Tabi kalkarken de bana bakmayı ihmal etmemişti.  Tepkisiz duyğusuz biri olmuştum. En çok korktuğum kişiye dönüşmekten nefret ederken üstelik beni buna zorluyorlardi. Kapının açılma sesini duyduğumda içeriye koşturarak biri girdi. Hızla bana sarılırken kim olduğunu bilmiyordum. Arkasından gelen teyzem ve yanındaki küçük çocukla beraber zoraki bir şekilde gülümsedim.

" Seni çok özledim " dedi  anında. Kuzenim Simaydan başkası değildi. " Nerdeydin? O baban olacak seni nereye götürdü? "

" Simay ! " Teyzemin bağırması ile Simay mahçup bir şekilde bana baktı. Bense ürperdim. Ayağa kalktım hızlıca.  Teyzemin tam dibinde durduğumda minik efeyi kucağıma aldım. Yanağına bir öpücük bırakırken Simay şaşkınca bana bakıyordu.  Kucağımdaki kuzenimi simaya uzattığımda hızlıca aldı.

" Sana tek bir soru soracağım cevabı tek olan ? "

" Tabi kızım ? " dedi teyzem. Miralsa yanıma gelmişti bile her ihtimale karşı.

"Babamın Vedat Şahin olmadığını biliyor muydun ? "

Gözleri endişe ile büyüdü. Bunu an be an görmüştüm. Şaşkınlığını bırakmaya çalışırken.

"O nasıl bir soru ? " dedi.

" Bana cevap ver! "

" Hhayır " sesi titrerken konuşurken oldukça zorlamıştı.

" Anne niye yalan söylüyorsun ? " dedi Simay anında. Bense gözlerimi teyzemden çekmiş saniye olarak simaya çevirmiştim.

" Simay sırası... "

Devam edemeden sertçe kesmişti Simay konuşmasını. " Sırası değil diyerek hep susturdun. Ben 20 yaşındayım anne. Neyin sırası olup neyin olmadığını biləcək yaştayım. ve Miyanın bunları bilmeye hakkı var " gözleri bana döndü.

Teyzeme döndüm. "En azından kuzenim senden daha cesur " dedim tükürürcesine. " Yalan söylüyorsun. Anlamıcak kadar kör biri değilim.  çocuk değilim teyze. Öz babama gittim. " diye devam ettiğim sırada teyzemin gözleri dehşet şekilde açıldı.

" Davut beye mi gittin ? "

Kaşlarım çatıldı. Babamı nereden tanıyordu mesela. " Herşeyi biliyorsun değil mi ? "

" Bilmemesi gereken herşeyi biliyo miya !? " dedi Simay öfkeyle. O annesine bu konuda çok sinirliydi anlaşılan. 

" Sen ne biliyorsun ? " dedim öfkeyle. Benden neyi saklamıştı. Bunca zaman üstelik. Kendisi oturdu. Bende yanına oturduğumda miral de yanıma oturmuştu. Destek olduğunu biliyordum. Abim sandığım adamdan ve babam sandığım adamdan böyle desteği görmemiştim.

" Bir gün  dedem beni görmek istediğini söyledi. oraya gittiğimizde herşey normaldi. Sonra dedemin telefonu çaldı. Gerildi. Gerildikçe öfkelendi. Evden hışımla çıktı. Geri geldiğinde teyzemi sanki bir çöp gibi kolundan yere itekledi. Sonrasında eve geldi bir adam. Duydum ben herşeyi. Ama çok küçüktüm miya. hakkım yoktu karışmaya. Annem duyduğu halde asla engel olmadı. Dayımsa çok sonradan öğrendi. Sırf öğrendiği için de bu işin peşini bırakmayacağını söyledi. O gün de o yüzden infaz edildi. " dedi Simay hiç nefes almadan konuşarak. Uzun bir süre gözlerime baktı. Sanki derinlerinde bir tepki aramaya çalıştı ama yoktu. Tepkisizdim.

" bildiği halde sustu ? " dedi miral' mırıldanırken. Haklıydı bildiği halde susmuştu.  Simaya döndü gözlerim.

" Bugün geri dönmemiz gerek. Fakat " dedim hiç düşünmeden.
" Senin hatan olmadığını biliyorum. Ne yazikki annenin kurbanısın " öfkeyle teyzeme döndüm. Ayağa kalkarken Simay da ayaklanmıştı.

" Valizimi toplamaya gideceğim odadan çıktığımda burda olma. Çünkü annemin mutsuzluğuna boyun eğen dedem bile olsa bitmiştir benim için. Görmek istemiyorum seni. Tek görüşeceğim Simay " dedim.

" Ya ben ? " kapıda beliren eyüp abiyle oraya döndü bakışlarım. Kapıyı açık bırakmışlardı büyük ihtimal. yoksa Eyüp abi buraya girmezdi. Herşeyi duymuş muydu veya? Hangisini biliyordu. Şüpheyle ona baktım. Gülümsedi içten bir şekilde ama acı doluydu yine de.

" Vedat bey? Miyanın öz babası değil miydi? ve bunu benden nasıl saklarsın sen teyze ? "  öfkeyle parıldadı gözleri.

" Üstelik babamın davasıyla uğraşıyordum. Dedem yıllarca miyayı görmek istemedi. Sebebi bu muydu? " Teyzem sustu. Nefret ediyordum bir insanın susmasından heleki suçluysa bide.

" Susma! "

" Eyüp ben . "

" Yalancısın ! " diye bağırdım. " Annemi bile isteye attın sen o ateşe "

Eyüp abi bana yaklaşıp kolları arasına aldı. Bu bir nevi yanındayım demekti. sonra gözleri miral'a döndü. Kim dercesine bakıyordu. Bana kaşlarını kaldırarak baktı.

" Kurtarıcım, destekçim, kısacası herşeyim " dedim mirala bakarken. Eyüp abi ise gülümsedi.

" Hayırlı olsun " ortama bomba etkisi yarattı. aslında konuyu değiştirip beni güldürmeye çalıştığını biliyordum.

" Miya aslında geldiğini bir arkadaşım haber verdi. Biliyosun babamın davası ile çok uzun bir süreç içindeyim. "

Kafamı olumlu anlamda sallayıp " biliyorum " dedim.

" Sen gelmeseydim ben sana gelecektim bende bir emanetin var "

Kaşlarımı çattım ne emanetiydi. Cebine tıkıştırdığı kağıt parçasını bana uzattı. O an anladım ki bu bir zarftı.

" Teyzem. o gün gitmeden önce birşeyleri hissetmiş gibiydi. eğer bana bişey olursa bunu miyaya ver dedi. İçinde ne var bilmiyorum ama zaten annen öldükten hemen sonra o adam seni bizden kopardı bu yüzden yıllarca sakladım. "

Zarfı ters çevirdiğimde " güzel kızıma " yazdığını gördüm. açmaya cesaretim yoktu fakat teyzemin gözleri endişeliydi. Sadece sakladığı bu yoktu anlaşılan. ceketimin cebine tıkıştırdım. Eyüp abi davası olduğunu söyleyip yanımdan ayrılmadan hemen önce vedalaştık. Valizleri toplayıp geri salona geldiğimde teyzem de gitmişti. Görmek istediğim o değildi zaten. Rahat bir nefes alırken efe simay' ın kucağında gülümsedi. Kucağıma alıp öptüm. simayla da kısa vedadan sonra miralla hava alanının yolunu tuttuk.  Güvenlikten geçerken duyduğum sesle olduğum yerde dikildim.

" Beni görmeden mi gidecektin kardeşim ? "

bölüm sonu ^⁠_⁠^