Ansızın _MPREG-

23. Bölüm

Sizi feels komasına sokacak bir bölüm daha❤😍

Akif bugün ilk aşılamasını olmuştu. Doktor yarım saat yatması gerektiğini söylediği için hastane odasında yatıyordu.

" Akif'im, iyi misin?"

Ona bir şey olacak diye aklı çıkan Asaf  yanındaki sandalyeye oturmuş eşinin tek elini avuçlarının içine alarak öpüp kokluyordu.

" İyiyim Asaf. İğne canımı acıtmadı. Ama çok heyecanlıyım. İnşallah döl tutarımda iki hafta sonra bebeğimizin müjdesini alırız."

"İnşallah gülüm inşallah."

Eşinin alnına bir öpücük kondurup geri çekildi. İkisininde kalbi pır pır atıyordu.

" Kızımız olursa adı Aslı oğlumuz olursa Arda olsun olur mu?"

" Olur nurum , sen istedikten sonra tabi olur."

"Şimdi sen söyle, sence ne olsun?"

Asaf bir süre düşündü. Akif'in söylediği isimleri sevmişti zaten ama gözlerinin içine bakan çocuğu boş çevirmemek için içinden geçen ismi söyledi.

" Kız olursa Nur olsun mu?"

" Ama senin nurun ben değil miyim?"

Asaf ensesini kaşıdı.

" Öylesin."

" O zaman Nur olmaz kıskanırım ben. Başka bir şey söyle."

"Kız olursa Asya,  erkek olursa Akil olabilir."

Duyduğu isimlerle Akif'in gözleri parlamıştı.

" Asya senin adınla, Akil benim adımla uyumlu. Ya Asaf'ım sen çok akıllısın. Çok güzeller ,çok beğendim bu isimleri."

Eşinin onun fikirlerine bu kadar değer vermesi Asaf'ın gururunu okşuyordu. Zaten bu kadar kolayca köylerini terkedebilmesinin, yeni bir hayata adım atarken çekincesinin olmamasının nedeni buydu. Akif'in her ne yaparsa yapsın onu destekleyeceğini içten içe hissetmesinden kaynaklanıyordu bu.

Akif onun neşesi,  sevdası olduğu gibi en büyük dayanağıydı. Bu küçük çocuğun koca yüreği onun pusulası olup yolunu aydınlatıyordu.

Kocası eğilip dudaklarından öptüğünde kıpırdamadan yatmaya devam ediyordu Akif. Sanki bir milim bile kıpırdasa tüm umutları boşa gidecekmiş gibiydi.

" Gülüm rahatsın değil mi sen? Yastık koyayım mı başına?"

" İyiyim Asaf, doktor yarım saat dedi ama biz bir saat kalsak olur mu? Döl tuttuğumdan emin olmak istiyorum."

Hemen onaylamıştı onu kocası. O da öyle düşünüyordu ama eşini sıkmak istemediği için söylememişti.

" İyi akıl ettin nurum, kalırız biraz daha. "

Akif huzursuzca kalçasını havaya kaldırır gibi olunca eşinin bedeninden gözlerini ayırmayan Asaf hemen dikiliverdi ayağa.

" Kurban olduğum niye öyle yaptın, canın mı yandı? Bir şey olduysa söyle, senin güzel canından değerli değil hiç bir şey."

Ona bir şey olurda bebek sevdası yüzünden kendisine söylemezse diye ödü kopuyordu Asaf'ın. Her şey bir yana Akif bir yanaydı onun için.

Sevdiğinin kızaran yüzünü görünce dahada telaş yaptı Asaf.

" Kocasının gülü, de haydi Asaf'ına neyin var."

" Asaf ben azdım."

Duyduğu şeyle odadan çıkıp etrafı kolacan ettikten sonra eşinin yanına geldi yeniden.