Recht in eigen hand ~moordvrouw

Hoofdstuk 28 ~Menno

Ik zit nog steeds op de stoel te wachten tot Willem Vermeer wakker word. Fenna en Lise zijn naar de Keet maar ze hebben nog niet gebeld. Niet zo gek ook want ze zijn pas 10 minuten weg en het is rond de 10 minuten rijden dus misschien zijn ze er nog niet eens aangekomen bij de Keet. Ik wacht nog steeds tot dat Willem wakker wordt. Er hangt een akelige stilte en door de tocht voel ik een koude rilling langs mijn rug. Ik hoor gesnurk en en diepe zucht. Ik kijk op en zie dat Willem beweegt. Zal ik hem wakker maken? Langzaam sta ik op en loop naar de bank. Voor de bank staat een tafel waar ik stop, even twijfel ik maar ga dan toch stilletjes op de rand van de tafel zitten. Langzaam opent hij zijn ogen en is het niet meer nodig hem wakker te maken. Hij kijkt me wazig aan. Ik kijk opzij en zie een klein glaasje water achter mij op de tafel staan en pak het op. Willem duwt zijn bovenlichaam langzaam overeind en brengt zijn voeten naar de grond. Ik zie hoe hij, nog knipperend tegen het licht van buiten dat door het grote naar binnen komt, rechtop gaat zitten. Hij kijkt me nog steeds wazig aan en begint dan met een zware stem te praten. Het is bijna niet te verstaan en toch weet ik wat hij zegt.

"Ik wil een borrel!" Komt er met moeite uit zijn mond. Ik kijk hem vies aan. Intussen heeft hij mij herkent van het verhoor dat ik vanmiddag met hem had. Ook toen rook ik al dat hij dronk en rook. Zeker toen hij het verhaal vertelde over Lisa. Lisa had gelijk, ze had er beter niks over kunnen zeggen dat hij teveel dronk. Dat heeft hem alleen maar bozer gemaakt waardoor hij zijn boosheid weg drinkt. Nu drinkt hij zijn verdriet van over Lisa weg. Een slechte gewoonte wat ik als psycholoog veel zie. Daarom overhandig ik hem het glaasje water dat ik nog steeds vast heb en kijk hem met een verafschuwende blik aan. Hij pakt het glas aan, niet wetend wat voor vocht erin zit. Hij neemt een grote slok en spuugt driekwart weer uit. Hij kijkt mij met een vieze blik aan.
"Gadver!" Zegt hij dan. Hij duwt het glas terug in mijn handen. Ik pak het aan en zet het langzaam terug naast me op tafel. Dan kijk ik hem met een serieuze blik aan, want ik weet dat we Mirte moeten vinden.

"Waar is Mirte?" Vraag ik snel maar duidelijk. Hij kijkt me nog steeds aan met een vieze en vage blik in zijn ogen aan. Hij is nog niet helemaal bij de mensen geloof ik. Hij was al slecht te verstaan, maar nu moet ik zelf maar een beetje puzzelen wat hij nou precies zegt. Met veel fantasie versta ik eruit dat hij het niet weet. Ik ga vragen over de medicijnen van Mirte, dan hebben in ieder geval een bevestiging.

"Gebruikt Mirte medicijnen? Omdat ze soms agressief is?" Vraag ik. Willem gooit zijn hoofd naar achteren waardoor hij met een zachte stoot op de achterkant van de leuning terechtkomt.

"Begin nooit aan een paard." Versta ik met moeite. Waar gaat dit nou over? Die man is of niet wijs of het komt door de drank, het tweede is het meest logisch maar toch stel ik het eerste niet uit.

"Waar heb je het over?" Vraag ik.

"Beest mot elge dag esen." Ik versta er echt niks van. Nummer 1 praat hij erg plat, of nouja op z'n boers, en daar komt nog eens bij dat hij erg zacht praat. Maar waarom geeft hij het over een paard? Ik snap het niet. Hij gaat verder met praten, dit keer is hij beter te verstaan.

"Dan word het ziek. Moet je hem laten inslapen." Hij begint te huilen. Huilt hij nou om dat klote paard? Ik snap er even helemaal niks meer van, die man heeft echt hulp nodig.

"Willem, waarom huil je?" Hij tilt zijn hoofd op en kijkt me recht aan in mijn verwarde blik. Het huilen word snikken en hij zegt iets waarvan mijn hart een slag mist.

"Een kind dat zichzelf op wil hangen, dat is toch niet gezond?" Het snikken word weer huilen en even weet ik niet wat ik moet zeggen.

"Willem, wie was het?"

/sorry voor het late deel! 😁 ik had het gewoon erg druk en ik zal proberen sneller te updaten! Ik hoop dat jullie het een leuk/goed hoofdstuk vinden.
Fijn pasen allemaal!!! 🎉🐣
Xxxx Milou\