හදිසි ඇමතුම
ක්ලිංං... ක්ලිංං..
දෙවතාවක් රිං වු මාගේ ඡංගමය දෙසට එබී බැලු මා ඒ කෝල් එක ආන්සර් කලේ කවුද කියාවත් බලන්නේ නැතුවය...
ඔෆිසියේ රාජකාරි කන්දට හසු වු මා නිතරම කෝල් ආන්සර් කරන්නේ එසේය...
එහා පසින් ඇසුන කටහඬ මගේ කන්පෙත්තට වැටෙද්දීම මා මාගේ දැහනින් මිදී පියවි ලෝකෙට ආවේය...
" හලෝ.... හිරු.... මේ... මං වේලාවෙ ඔයාට කර..දර කරන්න... හිතුවේ නෑ.. ඒත් මට මේ වෙලාවේ ඔයාගේ හෙල්ප් එක ඕන... පුලුවන් ඉක්මන්...ට අපේ ගෙදර එන්න... ප්ලීස්ස්ස්....."
මා මගේ කටහඬ අවදි කලේ වෙව්ලිල්ලක් එක්කය...
" දිල්... ඔයා හොඳින් නේද... "
" හිරූ... විස්තර කියන්න වෙලාවක් නෙමේ... පුලුවන් තරම් ඉක්මනට එන්න... "
" හරි හරි... මං එනවා... මේ දැන්ම... මං එනකම් පරිස්සමින් ඉන්න.. දිල් "
ඒත් සමඟම එහා පැත්තෙන් කෝල් එක කට් විය...
ඇසුරු සැනින් මා ඔෆිසියෙන් පිටත් වුයේ ඉක්මනින් යාමේ අදහසින්ය...
මෝටර් රථය පණ ගන්වා ඔෆිසියෙන් පිට වු මා කොළඹ තදාසන්න ප්‍රදේශයේ ඇති වන වාහන තදබදයෙන් මිදී ගම්සබා පාරකට වාහනය දමා
අර කී නිවස වෙත ලඟා විය...
නිවසේ සීනුව නාද කල මා විනාඩියක් ගත වත්ම නිවසේ සිටි තලතුනා ගැහනියක් වු සුමනේ නැන්දා මා නිවසට ඇතුල් කරගත්තේ මහත් වු කලබලයකිනි..
ඒ කලබලය මා මින් පෙර ඇයගෙන් දුටුවේ නැති අතර ඇය මා අමතන්නට විය...
" මහත්තයා අපේ නෝනාට හොඳටම අමාරු වෙලා. එයාව ඉක්මනට ඉස්පිරිතාලේ ගෙනියන්න වෙයි... "
එකෙනෙහිම සිහි එළවාගත් මා නිවසේ තරප්පු පෙල අඩියට දෙකට නැග දිව ගියේ දිල්ගේ කාමරයටය...
" දිල්.. අපි ඉක්මනට හොස්පිට්ල් එකට යං.. එන්න මං ඔයාව අරං යන්න... "
ඒ වන විටත් ඇය අමාරුවෙන් පීඩා විඳිමින් තිබුනි.
මාගේ උරහිසට බර වූ ඈ ඇයගේ බඩද අල්ලා ගත්තේ ඇයගේ අමාරුව ඒ තරම් දැඩිව දැනුන හෙයිනි.
ඉක්මනින් ඈ වත්තම් කරං මාගේ මෝටර් රථයේ නංවා ගත් මා පවනට බඳු වේගයෙන් මෝටර් රිය පදවන්නට විය...
ඒ අතරතුරදීද ඇය වේදනාවෙන් කෙඳිරි ගෑවේ ඉවසා ගත නොහැකි තැනමය..
ආරෝග්‍යශාලව වෙත පැමිණි මා ඉක්මනින් ඇයව ඇඩ්මිට් කොට එහි තිබු පුටුවකට බර වුනේ ඔලුව තදින් කකියන්නත් හිත තුල වු නොසන්සුන් කමත් එක්කය.
හිතේ වු දෙගිඩියාවද දුකත් සතුටත් මිශ්‍ර වූ හැඟීමෙන් මා ඡංගමය අත ගත්තේ ඔහු ඇමතීමටය..
කෝල් දෙක තුනකින් නතර නොවූ මා අවසන ඔහුට කෝල් විසි දෙවතාවක් ගත්තද ඔහු ආන්සර් කලේ නැත. උත්සහාය අත හැරී මා විනාඩියක් දෙකක් ගත වූ තැන ඔහුගෙන් කෝල් එකක් ආවේය...
