Ghost's House 🕷️💀 (jikook) (taegi)(დასრულებული)

4💀

ის ბიჭი იმ დღის მერე არ გამოჩენილა, ამიტომ გადავწყვიტე, რომ ჩემით მენახა და დაველაპარაკებოდი მას.

ღამის სამი საათი იყო, როდესაც მეოთხე სართულზე ავიპარე სასანთლით ხელში და იმ ოთახში შევედი მაშინ მან რომ დამაბა საწოლზე. ვაღიარებ მეშინოდა, მაგრამ თან ძალიან მინდოდა მისი გაცნობა.
-ჰელოუუუუ... არის აქ ვინმე??
ოთახში ჩემი ხმა ექოდ გაისმა, რამაც უფრო შემაშინა.
-ვინმეს ეძებ გოჭუნა?
უკანიდან შეხება ვიგრძენი და შევხტი
-კიი იცი... მე... მოკლედ მე შენ გეძებდი, მინდოდა ბოდიში მომეხადა და ასევე მინდა ახლოს გაგიცნო.
-მართლა?? როტომღაც ვფიქრობ, რომ შენ ჩემი გეშინია
ეს თქვა და საშიშად გამომხედა.
-არაფერიც, მე არ მეშინია შენი შენ ხომ არაფერს დამიშავებ, არა??
-არ ვიცი ვნახოთ. მოკლედ მე ჯონქუქი ვარ და აქ საუკუნეებია ვცხოვრობ.
-მე ჯიმინი ვარ და აქ ახლა გადმოვედი, დამლაგებლად ვმუშაობ.
-ხოო ეგ ვიცი გიყურებ ხოლმე როგორ ალაგებ ოთახებს. ეს თქვა და ბოროტულად გაიცინა
-აქ როგორ გაჩნდი? ან მოჩვენება რატომ ხარ?
-როგორც გითხარი მე აქ საუკუნეებია ვცხოვრობ, დიდი ხნის წინ ამ სახლში ტრაგიკულად მომკლეს მე კი აქ მოჩვენებად შემოვრჩი, რაღაც დაუსრულებელი მისიით.
მე პირდაღებული ვუსმენდი მის ისტორიას, თუ როგორ მოკლეს ის.
-ხო დააა... მე აბაზანაში მომკლეს იქ სადაც ახლა შენი ოთახია.
-გასაგებია ვიზიარებ... არა ეგ არ უნდა მეთქვა..
-ძალიან სასაცილო და საყვარელი ხარ.

კიდევ ბევრი ვილაპარაკეთ, სანამ მე საწოლზე არ ჩამეძინა.
დილით თვალები, რომ გავახილე ჯონქუქი ისევ ოთახში დამხვდა. მე კი თავი მოვიკატუნე ვითომ მეძინა, მაგრამ ცალი თვალით მაინც ვუყურებდი როგორ იცვლიდა ტანსაცმელს, როდესაც პერანგი უნდა გაეხადა ზუსტად მაშინ შემოვიდა თეჰიონი ჯონქუქი კი უკვალოდ გაუჩინარდა თითქოს აქ არც ყოფილა.
-ჯიმინ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? შენი ოთახი არ გყოფნის? ეს რომ იუნგიმ გაიგოს სამსახურიდან გაგვაგდბს. დროზე დაბლა ჩამოეთრიე და სახლი დაალაგე
-ახლავე "ჩემო ბოტონო" საერთოდაც იცი რა მომენტი გააფუჭე!??

ისევ სახლს ვალაგებდი თეჰი კი საჭმელს ამზადებდა ცოტა ხანში კი იუნგიც მოვიდა.
-ვახშამი მზადაა შეგიძლიათ მიირთვათ.
მე თეჰი და იუნგი ერთად ვახშმობდით ხოლმე, რადგან ამ უზარმაზარ სახლში მარტო ვიყავით.
-უი ბიჭებო სულ დამავიწყდა, ერთმანეთი არც კი გაგვიცნია წესიერად. მე მინ იუნგი ვარ 28 წლის, მინების კომპანიის მმართველი, ეს სახლი კი ბაბუაჩემის ანდერძის მიხედვით მე გადმომეცა.
-მე პარკ ჯიმინი ვარ 20 წლის, მიყვარს ხატვა, მაგრამ რაღაც მიზეზების გამო უნივერსიტეტში ვერ ჩავაბარე.
თეჰიონი თმებზე მომეფერა და მანაც დაიწყო საკუთარი თავის გაცნობა.
-მე კიმ თეჰიონი ვარ 25 წლის, ყოფილი მოდელი ამჟამად მოდელად აღარ ვმუშაობ რაღაც მიზეზების გამო.
-მიკლედ ძალიან კარგია, თითქმის ტოლები ვყოფილვართ კარგი იქნებოდა თქვენნაირი კარგი მეგობრების ყოლა. აბა ძილინებისა მე ადრე ვაპირებ დაწოლას თქვენ კი თავი ისე იგრძენით როგორც საკუთარ სახლში. იუნგიმ ეს თქვა და მეორე სართულისკენ წავიდა.
მე და თეჰი გვიანობამდე ვუყურებდით რაღაც გადაცემას სანამ არ ჩაგვეძინა.

დაახლოებით ღამის ოთხი საათი იყო, როდესაც ვიღაც მაღვიძებდა.
-აუუუ თეჰიიი დამანებე თავი მეძინებააა
-ჰეი ჩუმად მე ვარ ჯონქუქი წამოდი შენს ლოგინში წაგიყვან.
მან ყურში ჩამჩურჩულა და ხელში ამიყვანა. საკმაოდ ძლიერი მკლავები ჰქონია ასევე მძაფრი სუნამოც ესხა, მის მკლავებში ყოფნა კომფორტული იყო, რაც მე მამშვიდებდა. საწოლში რომ ჩამაწვინა გვერდით მომიწვა წელზე ხელები შემომხვია და მასაც ჩემთან ერთად ჩაეძინა.