BABAMIN EMANETİ

Bölüm 48-Kardeşim-

"Sakince konuşalım mı?" diye sordum. Gayet sakin görünmeye çalışıyordum. "Hadi indir o silahı."

"Yalancısın sen." dedi. Asla ikna olmuyordu. Kime çekmiştin be çocuk!

Ona doğru bir kaç adım yaklaştım. Bu sefer fark etmemişti. Aklı bir an başka yerlere gitmiş gibiydi. 

"Sana anlatacağım." dedim. "Eğer o silahı indirirsen.."

Elimi ona doğru uzattım. 

Silahı elime bırakacak gibiydi. Ama bir anda vazgeçti. Arkaya doğru bir kaç adım geriledi. 

"Anlat." dedi. "Kimsin sen?"

"Beni deli sanabilirsin." dedim. "Ama buna rağmen söyleyeceğim. Ben senin ablanım Evren."

Anlık bir kafa karışıklığı yaşadı. Durumdan istifade edip silaha atıldım ve kaptım. O kadar hızlı davranmıştım ki daha söylediğim sözün şaşkınlığından çıkamamış ve bir de bu hareketimin şaşkınlığı eklenmişti. 

Silahı alıp hemen belime koydum. Evren ise duvara doğru gidip oraya sığındı. 

Şoktaydı. 

Ne yapacağını, ne diyeceğini bilmiyordu.

"Evren?" diye sordum. Bir tepki vermesini istiyordum. 

Ona doğru yaklaştım. Bir anda ayağa kalktı. "Yalancı!" diye bağırdı. Beni yana itip odadan uçar gibi çıktı. 

Şimdi de ben şokta kalmıştım. 

Ona doğru atılıp tutmaya bile çalışmamıştım. Ancak hızlıca merdivenlerden inmeye başladığında durumu idrak edebilmiştim. 

Peşinden bende koşmaya başladım. En aşağı kata ulaştığımızda Evren'i Ali'nin kolların da buldum. Kapının önünde onu yakalamıştı. Eve daha yeni geldiği anlaşılıyordu. Bir elinde evin anahtarı sallanıyordu çünkü.

"Bırak." diye çırpınıyordu Evren. 

Ali bana baktı. 

"Kaçıyor mu?" diye sordu. 

Onu hiç zorlanmadan tutabiliyordu. Evren'in gücü, onun yanında bir hiç gibiydi. 

"Evren sakin ol." dedim yanına gidip. Elimi uzatmaya çalıştım ama ittirdi. 

"Bırakın beni!" diye bağırdı yeniden, çırpınmaya devam ederek. 

"Yeter ama." dedi Ali ve elinde ki anahtarı bir kenara fırlatıp Evren'i iki kolundan sıkıca yakaladı. Evren şimdi hiç hareket edemiyordu.

"Evren lütfen." dedim yalvarırcasına. "Sakin ol. Sana her şeyi anlatacağım."

"Sen benim ablam filan değilsin!" dedi. "Yalan söylüyorsun!"

Ali şaşkınca bana baktı 

"Söyledin mi?" diye sordu. 

"Neyi söyledi mi?"

Perihan Hanım'ın sesiyle herkes bir anda ona doğru döndü. Merdivenin başında durmuş, bize ne olduğunu anlamak istercesine bakmaktaydı. 

Her şey üst üstte gelmeliydi zaten değil mi? 

Doğanın kanunu buydu!

"Evren'i odama götürelim." dedim Ali'ye bakıp. 

"Hayır!" diye bağırdı Evren. "Bırakın beni! Anneme gitmek istiyorum!" Ali onu çeke çeke yukarıya çıkarmaya başladı. Peşinden bende gittim. Perihan Hanım ise nasıl olsa geri döneceğimizi bildiği için ses çıkarmadan beklemeye başladı.