Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
Bu bölüm biraz geçiş bölümüydü. O yüzden çok bir olay yoktu bilginize😽
İyi Okumalar Dilerim♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ercüment'in gelmesine şaşırsam da belli etmedim. Hiç bir şey söylemeden konuşmasını bekledim.
O da benim konuşmamı bekledi herhalde. Çünkü kısa bir sessizlik oldu. Daha sonra konuşması gerektiğinin farkına varıp konuştu "Muratın durumu nasıl?"
Demek o manyak adamın adı Murattı.
Murat çıktıktan sonra odaya geldiğine göre kapıda bekliyordu. O zaman çıkarken Muratı da görmüştü.
"Çıkarken gördüğün gibi, gayet iyi." Diyip masama döndüm ve üzerinde ki kağıtları toplamaya başladım.
"Hastaneye gitmesine gerek yok mu?"
"Olsa söylerdim." Dedim ona bakmadan. Sonra aklıma gelen şeyle başımı kaldırıp konuştum. "Ama siz bana güvenmiyorsanız götürebilirsiniz tabii."
Tekrardan önüme döndüm. Kağıtları dolabın altında ki çekmeceye koyarken derin ve sesli bir nefes aldığını duydum. Bir şey söylememi mi bekliyordu? Gerçekten bekliyor muydu?
Odadan çıkmayınca tekrardan ona baktım. "Başka bir şey yoksa." Dedim kapıyı göstererek.
"Yok." Dedi gözlerimin içine bakarak. Arkasını dönüp odadan çıkınca derin bir nefes aldım.
Bahaneyle masanın üzerini de toplamıştım. Akşama kadar odada oturdum. Sırf Ercümenti görmemek için canım sıkılınca dışarıya bile çıkmamıştım.
Çıkma saatim gelince kabanımı üzerime geçirip çantamı aldım ve çıktım.
Binadan çıkacakken Levent abinin sesini duydum. "Leyla."
"Efendim?" Diyerek ona döndüm.
"Bende senin yanına geliyordum."
"Hayırdır bir şey mi oldu?"
"Hani gitmeden önce sana bir yemekten bahsetmiştim."
"Evet, yarın olacaktı?"
"Önümüzde ki pazara ertelendi o, onu haber verecektim."
"Öyle mi? Neden?" Diye sordum.
"Bu sefer biraz daha farklı ve büyük bir şey olsun istedik. Malum askerlerimizin de morale ihtiyacı var."
"Anladım. İyi akşamlar."
"İyi akşamlar."
Tekrardan önüme dönüp önce binadan sonra bahçeden çıktım.
Eve gelince canım bir şeyler yemek istemediği için üzerimi değiştirip oturma odasına uzandım.
Televizyon açıktı ama izlemiyordum. Sadece ses olsun diye açıktı. Oda evde hiç ses olmadığı için moralim bozulmasın diye.
