Perfect Stranger (Storm Siblings #4) Eliazar Bert Storm

CHAPTER 3

Pagkatapos namin mag usap ni jona ay umuwi na rin ito yun lang naman daw ang pinunta nya para ichismis yun sakin tsk,

Wala na akong magawa dahil tapos ko na rin ang mga gagawin ko, gusto kong mag sketch ulit ng designs but wala akong maisip na maganda, bumaba ako at pumunta ng qadra gusto ko ng hangin.

Pagkarating ko ay nilabas ko agad si Shan at sumakay pagkatapos ay pinatakbo ito ng mabilis paikot sa running field, i dito ko lang nalalabas lahat ng frustrations ko na hindi ko mailabas at lahat ng sakit na hindi ko maiiyak, pagkatapos ng ilang ikot ay pinadiredyo ko ang takbo nito sa dalampasiga.

Nang makarating ay agad akong bumaba kay Shan at tinaliti ito, pumunta ako sa usual inuupuan ko at hingan na umupo don, tumingin ako sa langit at napangiti ng mapait, kahit anong ganda nito ay hindi ko kayang maging masaya ang unfair ng buhay.

"AHHHHHH!!" I shouted all my frustration and pain in life why can't i find my tears? Ni hindi ito lumalabas.

"AAHHHHH!!!! I HATE YOU ALL!!" I HATE YOU!!!!" sigaw ko sa karagatan i just need let it out for awhile dahil baka makasakit ako ng iba,

"BAKIT LAHAT KAYO INIIWAN AKO!!!...ANO BANG KULANG SAKIN!!....ANO BANG MALI SAKIN?....AAHHHHH!!!" Sigaw ko pa rin at pinagbabato ang dagat kahit wala naman itong kasalanan sakin, napapikit na lang ako at huminga ng malalim, tsk muka akong tanga pati dagat dinadamay ko na, hindi naman seguro sya magagalit noh?.

Seguro naman ramdam din nya yung nararamdaman ko buti nga sya maraming kasamang mga isda at kung ano ano pang magagandang nilalang sa dagat, bumuntong hininga na lang ako at gabi na rin pala hindi ko manlang namalayan.

I stood up and get Shan at sumakay na bago ito pinatakbo, pero hindi pa man sya nakakalayo ay bigla na lang namatay lahat ng ilaw sa daan, i panic when all i can see is dark, suddenly the scenario of my mother in that balcony flashed in my eyes.

I can't breathe barely my whole body is now in hypertension, Shan still running at hindi ko na rin ito makuntrol dahil seguro nag papapanic na rin ito.

I can still see my Mommy smiling at me and let herself fall and the lights is off immediately, i can see me crying in the corner scared and no one left but me.

Naramdaman kong na out of balance si Shan kaya nahulog ako at malakas na bumagsak sa lupa, Shan is screaming at masyado akong mahina para puntahan ito, hirap akong huminga at nawawalan na rin ng lakas ang buong katawan ko, i know I'm gonna lost conscious but before that i heard someone shouting my name.

"SHANNON!!" And everything went black.

Nagising ako at napatingin sa kisame, oh I'm in my room now pilit akong bumangon kahit na mahapdi pa yung mga galos ko, nakita kong nakabenda ang kaliwang braso ko at kunting pasa rin.

Napatingin ako sa may pinto ng bumukas yun hindi ko alam kong namamalikmata lang ba ako o totoong nandito si ronnie na ngayon ay mabilis na lumalapit sakin at may pag aalalang nakatingin sakin.

"Hey bakit ka bumangon agad, hindi ka pa malakas" sabi nito at inalalayan akong mahiga ulit, nakatingin lang ako dito na para bang ayaw kong umiwas dahil baka bigla na lang syang mawala sa paningin ko.

"Your here" mahinang sabi ko, ngnusoan naman ako nito.

"Tsk ang tigas ng ulo mo, nawala lang ako saglit nagkaganito kana, buti na lang at nakita kita agad,...pinag alala mo ko....kami i mean" sabi nito sabay iwas, hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko dito.

"You came back" bulong ko.

"Sino bang may sabing hindi ako babalik, kumuha lang kaya ako ng gamit ko sa bahay at nag paalam tsk" nakanguso nitong sabi.