That little One

It's too late

"Uy, Sunny." Rinig kong tawag sa pangalan ko.

Nilingon ko ito, at nakita si Janine napapalapit mula sa aking puwesto.

"Ha?" Sagot ko at sinulyapan ko sya.

Nakita ko namang nakayuko sya at nakasalikop ang dalawa nyang palad sa hita nya.

"A-ano kase.." aniya nya.

"Ano?"

"A-ano kase.. gusto k-ko sanang humingi ng pabor sa i-iyo." She said then handed me a red envelope.

I looked at her hand before returning to her.

"Huh? Ano naman ito? Letter?" Tanong ko at kinuha ang envelope sa kanyang kamay.

Unti-unti naman syang tumango saakin at mas lalo pang yumuko. Hanggang sa magsalita muli sya.

"Can you give it to, liam?" She asked. Uh-huh. Favor again.

"Oh. Okay." I answered. Pilit akong ngumiti sa kanya hanggang sa niyakap nya agad ako. Of course, niyakap ko rin sya pabalik.

"Thank you, thank you." She lastly said before turning away.

I looked again at the card and then signed. What am I gonna do again at you, little red card? Lahat naman nang ipinapamigay na card sa akin para maibigay ito kay liam ay hindi nya naman iyon pinapansin at tinatapon lang, ni hindi nya nga binabasa iyon bago itapon eh.

Tumayo ako mula sa lamesita ko dito sa classroom bago kinuha ang bag ko. Bit-bit ko parin ang card hanggang sa makalabas ako nang classroom. Good thing na hapon na.

Tiningnan ko ulit ang card. Kailangan ko itong ibigay kay liam ngayong araw. Baka kase hindi ko na ito maibigay pa bukas o kaya sa mga susunod na mga araw.

Naglakad ako sa hallway hanggang makarating sa dulo nito at lumiko. Naglakad pa ako nang ilang unti hanggang sa marating ko ang classroom nila liam.

Paglapit ko rito ay agad akong sumili sa classroom nila. Nakita naman ako nang kaklase at kaibigan nyang si Bryan.

Nang makita ako nito ay agad nitong kinalbit ang katabi nyang nakayuko at animong walang pakialam sa paligid dahil naka-earphone pa ito. I'm sure as hell that he's listening to his favorite playlists.

Nang makalabit sya ni Bryan ay hindi nya pa ito pinansin sa una. Pero nang kalabitan nya ulit ito ay tiningnan nya na ito. Agad akong tinuro ni Bryan at agad namang lumingon saakin si Liam bago tumayo.

Oh, I bet that he's mad. Ayaw na ayaw nya pa namang kinakalabit.

"Yeah?" He asked nang makalapit sya saakin. Oh, sobrang lapit nya pala.

Agad akong lumayo rito. I saw him frowned at my move but didn't say anything.

"Why so lazy, liam? Kanina pa ako naghihintay sa iyo dito." Reklamo ko.

Lumapit ako nang kaunti sa kanya at tinaggal ang earphone nyang nakakabit sa tenga nya. Hindi naman sya umalma, kaya sa tingin ko ay okay lang?

"And you? Why are you here? Didn't you have any class to attend?" He said and looked at my face.

"Nah. I don't have any class yet." I said, then looked at his gray eyes. Oh, how I wish that I have those eyes too. It's so beautiful.

"Then, why are you here? And please, stop looking on my freaking eyes!" He protested. I laughed because of his cuteness. Ha, is he being uncomfortable because I always looking at his eyes? But it looks beautiful though.