The President's Wife

Prologue

"Mom. Dad. Sa birthday ko po. Gusto ko pong ipakilala sa inyo at sa mga visitors natin ang girlfriend ko na si Sheena Castillo." sabi ko sa kanila.

"What? Sheena is your girlfriend? Yung P.A mo?" Kunot noong tanong ni dad.

Hindi siya makapaniwala dahil sa sinabi ko.

"We thought Prince Sandra is your fiancee." Muling tanong ni dad.

"Dad. I hope you understand. Noon pa po iyon but now my girlfriend is Sheena." I said proudly.

Natawa lamang si dad at napahaplos sa mukha.

"Are you insane Prince? At nagpapatawa ka ba?" Natatawang tanong ni dad at napabuntong hininga.

"Dad hindi po ako nagpapatawa. Mahal ko po si Sheena at malinis po ang intention ko para sa kaniya." cool na paliwanag ko.

"Nooo. Si Sandra ang gusto namin dahil siya ang nababagay sayo." galit na sabi ni dad.

"Hindi mo ba naiisip Prince? We are belongs to a royal family at isa ka sa tagapagmana. Ano ang sasabihin ng mga visitors natin? Ang anak namin ay nagkagusto sa isang hampas lupa? At sino ang ipapahiya mo kami? Hindi namin matatanggap 'yan." He Shook his head.

"Dad. Ang bastos niyo naman po magsalita. Hindi po hampas lupa si Sheena. Mahal ko ho siya."

"Baaaaaaaagg."

Malakas na suntok ang inabot ko kay dad at nagdurugo ang labi ko.

"Allan." saway ni mom at napatayo ito para pigilan si dad.

"You are not protecting our identity and reputation. You will ruin your own future." galit na galit na sambit ni dad at napailing-iling na lamang ako.

"Gusto pa naman kitang maging presidente in the future. Pero nawalan na ako ng interest. You will ruin my good image." he added.

Tumunog ang phone ko kaya kinuha ko ito sa bulsa at tumatawag si Sheena kaya sinagot ko.

"Hello Prince. Si Marsh 'to. Kaibigan ni Sheena. Nandito kami ngayon ni Sheena sa main hospital. Nahospital kasi ang mama niya."

"Ano? Nasahospital kayo?" hindi makapaniwala tanong ko.

"Oo Prince."

Nilingon ko si dad at mom.

"Pupuntahan ko sila." sambit ko at kumilos na ang mga paa ko palabas ng mansion.

Dali-dali akong sumakay ng kotse ko at pinaharurot ko iyon. Halos papaliparin ko na ang kotse ko para lang makarating na ako ng hospital.

Bigla kong naalala ang mga sinabi sa akin ni dad. Bumabalik-balik ito sa isipan ko. Siguro nga nagkamali ako kaya nasaktan ako ni Dad. Hanggang ngayon ay masakit parin ang labi ko.

"Peeeeeeepp."

"Peeeeeeepp."

Busina ng kotse ko dahil muntik na akong tumilapon at makasagasa. May traffic kasi.

Nakipagkarirahan ako sa mga sasakyan.

Wala akong pakialam kung makabangga ako. Gusto ko nang makarating ng hospital.

Nang makaratimg ako ng hospital ay agad akong bumaba ng sasakyan at ipinagtanong kung nasaan ang mama ni Sheena. Itinuro naman ito sa akin ng isang nurse.

Nakita kong nakaupo si Sheena kaya pinuntahan ko siya at niyakap. I hugged her even more tighter.

Kumawala ako sa pagkakayakap sa kaniya at mariin ko siyang hinalikan. This is the first time that I kissed her.

Wala akong pakialam sa ginagawa ko kahit maraming tao ang nasa paligid namin.

After I kissed her hinarap ko siya at napahagolgol ako sa iyak.

Hindi si Sheena makapaniwala na umiiyak ako. Nagtatanong ang kaniyang mga mata.

"Prince. Ma-may problema ba?." pagtanong niya sa akin.

"I'm so sorry Sheena. Pe-pero hindi ka tanggap ng family ko as my girlfriend. They chose Sandra more than you to be my fiancee." sambit ko.

Mariin kong hinawakan ang mukha niya and I shook my head.

"Hindi tayo maghihiwalay okay. Mahal kita Sheena. Mahal na mahal. Kahit ayaw nila sayo wala akong pakialam doon. Basta tandaan mo mahal na mahal kita." umiiyak na sabi ko.

"I will back. Babalik ako sa kahit anong paraan Sheena. Babalikan kita." I promised.

Pumasok kami sa room ni manang. Hinawakan ko ang kamay niya at nagising ito.

"Ma-magpagaling po kayo." sambit ko.

"Prince. Ma-may sakit akong leukemia at malalana 'yon. Siguro hi-hindi na ako magtatagal, uhoo, uhoo." Napapaos na sabi ni manang.

"Hindi. Huwag niyo pong sabihin yan. Gagaling po kayo. Gagawa po ako ng paraan." sabi ko at na pailing-iling at pagkatapos napahagolgol sa iyak.

Matapos kong gawin iyon ay tumayo na ako at nagpaalam para umalis.

Nang makauwi ako ng mansion ay nadatnan kong nakatayo si dad sa may pinto kaya niyakap ko siya.

"Dad. I'm so sorry. I'm asking forgiveness for what I have done. I was wrong." Paghingi ko ng paumanhin habang umiiyak.

"Prince. I hope you understand. We are doing it for you own identity and your own good." sambit ni dad.

Kumawala ako sa pagkakayakap sa kaniya at lumuhod ako sa harapan niya.

"Dad. I have been in the hospital and manang have a worse leukemia. They need our help." wika ko habang humahagolgol sa iyak at dumating na si mom.

"What? Aina have a severe leukemia? How was it happened?"

Hindi makapaniwalang tanong ng ni mom nang marinig ang sinabi ko.

"Yes Mom." sagot ko sa kaniya.

"Tulungan natin siya Allan." Alok ni mom kay dad.

"Yes dad. Please help them." Pakiusap ko at pagkatapos tumayo na ako mula sa pagkakaluhod ko saharapan ni dad.

"Prince. We will help them but we have a condition. Huwag kang makikipagkita kay Sheena and Sandra will be your fiancee again at siya ang papakasalan mo. I hope you understand."

"No dad. No." Pagtatanggi ko at napailing-iling.

"Kung ayaw mo. Mapipilitan kaming tanggalin ang scholarship ni Sheena para mawala na siya sa paningin mo. You never changed our decision." galit nasabi ni dad.

"No Dad. Maspipiliin ko po ang decision niyo kaysa tanggalan niyo si Sheena ng scholarship. Malaki po ang pangarap niya. Sana po maintindihan niyo." sabi ko at niyakap si dad.

"I won't fight with you dad. You are my father and I love you enough. I will respect your decision." humihikbing sabi ko.

"Sorry son. Kung nasaktan kita. Hindi ko sinasadya. Gusto lang namin mapabuti ka." Paghihingi ni dad na tawad at mariin niyang hinagod ang likuran ko.

"We love you anak." tugon ni dad.

"Mahal ko po rin kayo dad." sabi ko.