Lost in translation

Pure Red

"မနက်ကပြောတဲ့ ကိုယ်သဘောကျတဲ့သူ နေမကောင်းဖြစ်နေလို့ဆိုတဲ့ အကြောင်းလေးဆက်မေးမယ်နော် အဲ့တစ်ယောက်နဲ့က အခုက ဘယ်လိုဆက်ဆံရေးမျိုးလဲ?"

အရမ်းကြီးခက်တဲ့မေးခွန်းမဟုတ်တော့ တော်သေးတာပေါ့လို့ Lisa စိတ်ထဲတွေးမိလိုက်သေး။

"အဲ့တစ်ယောက်နဲ့က အဲ့တစ်ကြိမ်ဘဲတွေ့ဖူးတာရယ် လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်လောက်ကပေါ့ ဒါပေမယ့် ပြန်တွေ့ကို တွေ့မယ်လို့ ယုံကြည်ထားပြီး ပြန်တွေ့ခဲ့ရင် အနီရောင် မေတ္တာတွေကို ပေးလို့ရတဲ့ ဆက်ဆံရေးမျိုးတည်ဆောက်မှာပါ"

အစ်မနာအွန်းရော professor Haru ရော တစ်ခြား seniors တွေရောက ကိုယ့်ကို wow ဆိုတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး ပြုံးပြနေကြတယ်ရယ်။ပထမဆုံးလုပ်တဲ့တွေ့ဆုံပွဲမှာ ကိုယ်ဟာတော်တော်လေးကို ပွင့်လင်းသွားပြီလားဆိုတဲ့ အတွေးတော့ဝင်မိသား။ ဒါပေမယ့် မတတ်နိူင်ဘူးလေ အဲ့မေးခွန်းက ဒီလိုဘဲ ဖြေမှရမှာကို။ နောက်ပြီးကျ သူဖတ်ဘူးတဲ့စာအုပ်ကို ကိုယ်လဲ ဖတ်ဖူးကြောင်း Professor Haru ကိုသိစေချင်လို့လဲ ပါတယ်ရယ်။ ဘာရယ်တော့မဟုတ် အထက်လူကြီးဆီက impression ကောင်းကောင်းလေးရချင်လို့ရယ်။

Next Morning,
"ကဲ ပြော"

အရမ်းကို သိချင်စိတ်ပြင်းပြနေတဲ့ ၃ ယောက်သားရဲ့ မျက်နှာကိုမြင်ရတာ အားတော့နည်းနည်းရှိ။ ဘဝမှာ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီလေးကောင်တော့ ရှိသေးလို့ တော်သေးတာပေါ့။ (Haru ကအခုတော့ရှိမနေပေမယ့်ပေါ့)။ အဲ့ဒါကြောင့်လဲ အဖေနဲ့ အမေ ဆုံးပြီးကတည်းက ဒီနိူင်ငံကိုကျောခိုင်းခဲ့ပေမယ့် ဒီနိူင်ငံကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်လာဖို့ တွေးမိတာ။ လိပ်ပြာလေးနဲ့ တွေ့ခွင့်ရလိုက်တော့ မှန်ကန်တဲ့ဆုံဖြတ်ချက်ဘဲဆိုတာ ပိုသေချာသွားတာပေါ့။

"မပြောဘဲ ပြမယ်ဟာ။ ဒီမှာကြည့် ဒါမနေ့ကတွေ့တဲ့ လိပ်ပြာလေး။ ဘဝရဲ့ အရေးပါတဲ့ အစိတ်ပိုင်းတစ်ခုဖြစ်လာမယ့် သူလေး။ ဒါကတော့ တစ်ခါတည်း မိတ်ဆက်ပေးတာ။ နင်တို့အရမ်းတွေ့စေချင်နေတဲ့ ငါ့ရဲ့ နံရိုးတစ်ချောင်းကို ဘယ်သူ့အကူညီမှ မပါဘဲ ငါ့ဘာသာရှာတွေ့သွားတာ။"

သူတို့သုံးယောက်က ကိုယ်ဆွဲထားတဲ့ပုံကိုသေချာကြည့်နေကြ။