içi bir garipti,titriyordu sebepsizce,bu düşünceden kurtulamayacak olmasına rağmen deniyordu. yaşadıkları şeyler bazılarına göre çocukça,küçük şeylerdi. o niye bir çocuk gibi büyütüyordu ki? annesi yüzündendi herhalde. pinpirikliği ve panik atakları annesinden çok onu etkilemiş gibiydi,bu yüzden hissizleşmişti artık. son kez aynada çökmüş o iğrenç yüzüne baktı,iğrendi. acıyordu kendine. sana zarar veren birisi için mi üzülüyorsun aptal? aynaya fırlattığı ondan tek kalan yüzük aynanın kırılmasına yetmişti bile. hurafelere inanmıyordu bir ayna sadece kırılsa ne olacaktı,zaten birazdan buralardan gidecekti,ebediyen. niye bu kadar defresipti ki? o öldüğü için mi yoksa onu umursamadığı için mi? evet umursamadığı içindi. ölmemişti ama umursamadığı için onun ölüyle bir farkı yoktu artık. intihar mı edeceksin yoksa? vah zavallı! cehennemde yanarken iyi bronzlaşırsın artık canım! hisleri buna izin vermiyordu artık. taşlaşmış kalbi adeta nefes alıp vermesini zorlaştırıyordu. altında kaldığı yük ve suçlanma duygusu ile saate baktı. çok geç olmamıştı henüz. sipariş verdiğim yemek nerede kaldı diye düşünürken daha ne sipariş verdiğini bile hatırlamadığını fark etti. haplarını almış olmayı unutmuş olmalıydı. çok yazık,acıyorum sana. zavallı yaratık.
