"𝐁İ𝐓𝐂𝐇!"

8

Tüm gece boyunca ağlamıştım sessizce.

Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim.

Ne yapacaktım ben?
Asıl soru..

Bana ne yapacaktı?

Derin bir nefes alarak gözlerimi kapatmıştım.

Kapı gürültülü bir şekilde açılmış ve onun adamlarından biri girmişti.

-Gidiyoruz.

Gözlerimi büyüterek ona bakmış ve hızla ayağa kalkmıştım.

-Nereye?
-Patronun yanına.

....

Uzun bir yoldan sonra hiç bilmediğim bir yere gelmiştik.

Karşımda bir ev vardı.

Deniz manzaralı bir evdi.

Şehirden uzak ve ormana yakın.

Şoför kapıyı açmış ve inmemi işaret etmişti.

İnmiş ve dikkatlice etrafıma bakınmıştım.
Cidden burası neresiydi bana ne yapacaklardı?

Evin önünde durmuş ve yanımda olan adama bakmıştım.

Telefondan birini aramış ve geldiğimizi söylemişti.

Eve girdiğimizde derin bir nefes vererek ilerlemiş ve koltuğa oturmuştum.

Artık bir adım bile atacak gücüm yoktu.

Uyumuyor yemek yemiyordum.

Aradan uzun zaman geçmişti.
Koltuğa kıvrıldığım gibi orada kalmıştım.

Hareket edecek gücüm yoktu.

Anahtar sesi ile kafamı kaldırmış ve kapıya bakmıştım.

Onu görmem ile tekrar başımı koltuğa gömmüştüm.

-Kalk hazırlan.

Duymamazlıktan gelmiştim.

-Eun. Kalk yemek ye ve hazırlan.

Önümdeki sehpaya bir poşet bırakmış ve tekli koltuğa oturarak bana bakmıştı.

-Abinin polis olduğunu biliyorum.

Hızla doğrulmuş ve ona bakmıştım.

-Abimi nerden biliyorsun?
-Senin hakkında her şeyi biliyorum.

Ayağa kalkmış ve ona doğru ilerlemiştim.

-Şşş. Sakin ol. Onu öldürmedim.

Dişlerimi sıkarak ona bakmış ve yutkunmuştum.

-Ama.. Anlaşmayı kabul etmezsen yaparım.
-Ne? Ne anlaşması abime dokunma sakın!

Ayağa kalkmış ve tam önümde durarak gözlerime bakmıştı.

-Benim için çalışacaksın. Arkadaşlarınla oynadığın o oyunu benim için oynayacaksın.

.....