Twilight ( Zaw+ Uni )

Chapter-22

Zawgyi**

မႏၲေလး၌ တစ္ရက္ထပ္ေနၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ အလုပ္ကိစၥေတြရွိတာေၾကာင့္ ဆည္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပင္ဦးလြင္သို႔ပဲျပန္လာခ့ဲၾကသည္။

ဒါေတာင္ မာမီက ေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ထပ္ေနရန္ အတင္းတိုက္တြန္းေနသည္ေၾကာင့္ လႊမ္းအလုပ္အားသည့္ေန႔က် လာလည္လွည့္ပါမယ္ဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ကတိေပးခဲ့ရေသးသည္။

အ့ဲေနာက္ေတာ့ ဆည္းတို႔၏ ေန႔ရက္ေတြကပံုမွန္လိုပင္ျပန္ျဖစ္သြားခ့ဲသည္။ လႊမ္းက project ကိစၥကို အာရံုစိုက္ေနရတာေၾကာင့္ Hotel ကိုေန႔တိုင္းသြားရသည္။ မနက္ ၉ နာရီမွ ညေန ၆ နာရီအတြင္း လႊမ္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာမရွိေပ။

ဖိုးေကာက္ကလည္း ေက်ာင္းခ်ိန္အျပင္ အပိုသင္တန္းေတြပါ တက္ေနရသျဖင့္ ည ၇နာရီေလာက္မွအိမ္ျပန္ေရာက္သည္ကမ်ားသည္။

တစ္ရက္ ဖိုးေကာက္အခန္းေရွ႕မွ ဆည္းျဖတ္ေလွ်ာက္ခိုက္ အီတလီစကားေျပာေလ့က်င့္ေနေသာ အသံတခ်ိဳ႕ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ဆည္း သေဘာတက်ျပံဳးမိေသးသည္။

တကယ္ေတာ့ ဖိုးေကာက္ကို Loren ေပးသြားသည္ဟူေသာစာက Loren ေရးထားတာမဟုတ္ဘဲ ဆည္းေရးထားျခင္းသာ။ Loren မျပန္ခင္မွာ ဖိုးေကာက္ကို သူ႔အားမႀကိဳက္ေစရန္ နားခ်ဖို႔အတြက္ ဆည္းအား မွာသြားခ့ဲ၏။

ထိုစဥ္က ဆည္းတစ္ေယာက္ OK ဟုသာေျပာလိုက္ေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ အေျပာႏွင့္ အလုပ္ကတျခားစီ။

ေရွ႕ကအေတြးကို ျပန္ေကာက္ရလွ်င္ တစ္အိမ္လံုးတြင္ သူႏွင့္ႀကီးနန္း ႏွစ္ေယာက္တည္းသာရွိသည္။ စဝ္လႊမ္းရေဝႏွင့္ တစ္လေက်ာ္ေလာက္ တစ္ေနကုန္တူတူရွိခ့ဲရေတာ့ လႊမ္းမရွိသည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ ဆည္းတစ္ေယာက္တည္းေနသားမက်။

တစ္ေယာက္တည္းပ်င္းရိေနတာေၾကာင့္ Emily ႏွင့္အခ်ိန္ျဖဳန္းမည္ၾကံေပမယ့္ ထိုေၾကာင္ဝတုတ္က စားလိုက္အိပ္လိုက္ႏွင့္သာ လံုးခ်ာလိုက္ေနသည္။ ဆည္းကို အဖက္ပင္မလုပ္။ ဪ... ဗိုက္ဆာလွ်င္ေတာ့ အဖက္လုပ္တတ္ပါသည္။

အျပင္သြားရေအာင္လည္း accident ျဖစ္တုန္းက ဆည္း၏ jeep ေလးက လံုးဝစုတ္ျပတ္သြားတာေၾကာင့္ လႊမ္းက ေရာင္းခိုင္းလိုက္သည္။ ေနာက္က် ကားအသစ္ဝယ္ေပးမည္ဆိုၿပီး ခုထိဝယ္မေပးေသးေပ။ ကိုယ့္ဘာသာ ဝယ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ထိုကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက စိတ္ေကာက္ေပဦးမည္။ ဆည္းကလည္း jeep ကားလို အမိုးမပါသည့္ကားမွမဟုတ္လွ်င္ တျခားကားမစီးခ်င္။