This Sh*t Called Love

me, myself and I

Η ερώτηση είναι τι εννοώ μόνη μου. Ας ξεκινήσουμε με τις "ερωτικες" σχέσεις. Δεν υπήρχε κάποιος που αν μου έδειχνε ενδιαφέρον για 3 χρόνια περίπου και αν υπήρχε δεν ταίριαζε καθόλου στο γούστο μου. Να πω ότι τα στάνταρ ήταν υψηλά οχι. Βέβαια με τον καιρό αυτό άλλαξε. Ενιγουει . Μετά το καλοκαίρι και πλέον Τρίτη γυμνασίου άρχισα να αφοσιώνομαι σε εμένα. Το κακό έγινε μετά τα γενεθλια μου κάπου το Ιανουάριο.

Τότε έσπασα το πόδι. Το έσπασα τόσο άσχημα που κάνεις ούτε οι γιατροί δεν πίστευαν ότι το έσπασα πατώντας σε ένα κομμένο δέντρο. Μπήκα σε πολλές λεπτομέρειες αλλά ποιες είναι οι πιθανότητες κάποιος γνωστός μου να το διαβάσει αυτό και να καταλάβει ποια είμαι; πολύ λίγες πιστεύω. Έσπασα τον μοιρο μου τέλος πάντων, το μπούτι σαν να λέμε. Οι γιατροί είναι πιθανό ακόμα να πιστεύουν ότι λέω ψέμματα. "Τέτοιο πεσιμο και σπάσιμο μονο από μηχανακι" λεγανε. Εγώ να είμαι σε φάση θηρίοι γιατροί δεν μπορούν να σκεφτούν αν έπεφτα από μηχανάκι θα είχα ένα σκίσιμο μια γρατσουνιά κάτι. Το τζιν... οο το αγαπημένο μου τζιν... μου λένε το κόβουμε θα πεθάνεις στον πόνο. Το εκοψαν. Το βρακι.  Το βρακι εε οχι ήταν καινούργιο έκανε 8 ευρώ. Δεν ήταν κάτι λαμπερο και έκανε τόσο απλά δεν είχε ραφές με αποτέλεσμα να μην φαίνεται με τζιν ή κολάν (σας το συνιστώ φίλοι μου να βρείτε τέτοια βρακια υπάρχουν και με 1.5€ πλέον που έχω βρει και παίρνω). ενιγουει ξεφεύγουμε.  Το έσπασα βράδυ με αποτέλεσμα να πρέπει να περιμένω στο νοσοκομείο μέχρι την άλλη μέρα στις 12 και 30 για να μπω μέσα να χειρουργηθω γιατί γυψος εκεί δε... με σπασμένο πόδι ένα ολόκληρο βράδυ λοιπόν δεν έκλεισα μάτι στο νοσοκομείο.

Την επόμενη μέρα από 12.30 μέχρι 15.30 ήμουν στο χειρουργείο. Ωραία εμπειρία. Κάθισα άλλες 5 μέρες. Μπήκα Σάββατο 10 το βράδυ και βγήκα πεμπτη 5 και κάτι το απόγευμα. Όλη την ώρα μου έβαζαν μέσα στον όρο φάρμακο για τον πόνο και ήμουν σε άλλο κόσμο. Να σημειωθεί ότι πριν μπω για χειρουργείο, Κυριακή πρωί δηλαδή,  μου ήρθε και η περίοδος. Τελειο; τέλειο. Συνδυασμός πονων δηλαδή. Έβαλα τελικά σίδερο στο πόδι (λαμα) βίδες και κάτι άλλα που δεν έχω ιδέα τι είναι δεν μου τα εξήγησε ποτέ αναλυτικά ο γιατρός για να μην πάθω κάνα σοκ. Όταν τελείωσε η αναισθησία και ξύπνησα στο χειρουργείο ήμουν σε φάση "ωπ τελειώσαμε καλημερα-" ζαλάδα και σχεδόν εμετός "νυστάζω οπότε ξανακοιμαμαι αν δεν σας πειράζει" καθόλου λένε οι γιατροί και ξανακοιμαμαι. Δεν έχω ιδέα πως το θυμάμαι αλλά οι γιατροί είπαν ότι ισχύει όντως το είχα πει.
Τελικά έκανα 32 ράμματα γιατί άνοιξαν ένα μεγάλο μέρος του ποδιού για να βάλουν το σίδερο. Δεν πήγα σχολείο καθόλου τον Φεβρουάριο αλλά ενιγουει.