het leven van een sukkeltje

een verhaal over een niet zo'n perfect leven deel 2

vrijdag 06 spetember

vandaag ben ik vrij van school dat betekend shoppen met Megan en Stefanie, we gaan met zijn 3e naar de stad, papa brengt ons nou nog hopen dat Melissa er niet is want als zij mijn vaders busje ziet dan staan we voor schut. Toen we in de stad aankwamen zagen we helemaal niemand we stapten uit wilden onze tassen uit de achter bak pakken, en toen zagen we Melissa lopen, in eens liep ze naar ons toe en zei, OMG jullie staan zo voor schut met dit busje ill wat is dat een kakkerlak! Melissa maakten een foto en liep weg, wij reageerde niet en liepen gewoon door. Na een tijdje winkelen wilden Stefanie en Megan een bepaalde winkel in, en ik had daar geen zin in dus ik ging daar bij de fontijn zitten. Ik wilden gaan schrijven over wat er net gebeurt was en toen kwam Melissa voorbij gelopen en zei, OMG schrijf jij in een dagboek! ik dacht echt dit is zo genant! Melissa riep hou je maar vast! in eens kwamen er twee kinderen aan gelopen en duwde me in de fontein. Toen Melissa en haar vrienden weg waren kwamen Stefanie en Megan aangelopen en hielpen me uit de fontein. Iedereen keek me raar aan,en omdat het hard waaide kreeg ik het nog kouder dan dat ik het al had dus wee besloten mijn vader maar te gaan bellen. Hij kwam ons ophalen en bracht ons naar huis. Toen ik thuis kwam ging ik douchen en naar bed.

maandag 09 september

Ik ben ziek! ik heb gister kou gevat en ben super verkouden ik heb zo vaak mijn neus gesnoten, dat ik van alle zakdoekjes een hut kan maken. Vandaag werd ik serieus voor schut gezet door Nikki, er was telefoon voor me en zij nam op, ze riep Brianna er is telefoon voor je kom naar beneden! Ik dacht dat ze een grapje maakte om mij uit mijn te slepen en dan een foto te maken van mijn groene, snoterige gezicht. Het bleek dus zo te zijn dat Rik belde om te vragen hoe het met me gin, omdat ik ziek ben. Nikki zei nog een keer Brianna kom nou! En ik riep NEE! Ze zei wat moet ik zeggen dan, en ik zei zeg maar dat ik geen zi in hem heb en dat hij van mij dood kan vallen, en vergeet niet te zeggen dat ik niet op zijn begrafenis kom. OKE! Ja is goed zal ik zeggen. Nikki zei het en hing de telefoon op, Maar Nikkii wie was het eigenlijk, uhmm Rik/Nick ofzo. UHHMMM mijn geheimen leifde belde en ik zei dat hij dood kon vallen ik renden naar de telefoon, en belde hem terug, ik vertelden dat het een mis verstand was, en hij moest lachen en zei maakt niet uit. PFFF Gelukkig maakten het niet uit anders kon ik nooit met hem krijgen, hij voreg hoe het met me was, ik vertelden dat het goed ging. Hij zei ik kom straks wel even langs met een bloemetje enzo,oke zei ik. Toen hij op hing sprong een gat ind e lucht. rond half 4 ging de bel ik renden naar beneden en maakten de deur open, daar stond Rik, ik ze kom binnen en we leipen samen naar boven. we gingen samen op mijn bed zitten, en ik zei ik heb dorst heb jij dorst, hij zei ja, ik zei zal ik wat gaan halen, nee ben je gek ik pak welwat ga jij maar lekker liggen. hij liep naar beneden pakt edrinken en een vaas met water voor de bloemen, die hij mee zou nemen. Hij kwam naar boven zetten de bloemen in een vaas zetten die op mijn nachtkastje gaf mij wat drinken en zag dat ik moe was, en zei ik laat je wel alleen ik ga naar huis dan kan jij lekker gaan slapen. Het leukste van alles was voor dat hij weg ging hij me een kus op mijn voorhoofd gaf.