Ahsef

5.Bölüm: ❛Heyecan❜

Wattpad : veskerazem

Instagram : veskerazem

Keyifli okumalar!

5.Bölüm: ❝Heyecan❞

Gece uyuyamamıştım. Tedirginlikle tüm bedenim titremiş, uyumamı engellemişti. Boy aynasının karşısına geçip bedenimi inceledim. Boynumdaki kesik yarası iyileşmeye yakındı. Kollarımdaki morluklar yerini sadece kızarıklığa bırakmıştı. Karnımın üzerindeki iz ise aynı şekilde kalmaya devam ediyordu. Kaçarken yere düştüğümde karnıma taşlar ve cam parçaları batmıştı.

Moralimi yüksek tutmaya çalışıp aynada kendime bakarak gülümsedim. "İyisin Hande, iyileştin." Kendi kendime motivasyon konuşması yaparak dolabımdan rahat kıyafetler çıkardım. Üzerimi giyindikten sonra ufak bir bakım yapıp odamdan çıktım. Koridoru tamamlamak üzereyken annemlerin konuşmasında adımı duymam durup onları dinlememe neden oldu.

"Hande'nin askerlerle olan samimiyeti ve onlardan iyi bahsetmesi Mehmet'in dikkatini çekmiş, babasına anlatınca da bunun onu engelleyeceğini düşünmüş. Mehmet'e oyun oynayacağız ayağına bu planı anlatmış. Her şeyi bir anda planlamış. Daha doğrusu hemen kurtulmak istemiş Hande'den. Önce gece yarısı evin önüne gelmiş tuhaf tuhaf hareketler yapıp kızımı korkutmuş. Bizden gittiklerinde hemen operasyon düzenleyip adamı yakalamışlar. Bu sabah yanlarındaydım. Adamın sorgusunu izledim. Bülbül gibi şakıdı. Hapse atıldı. Artık biraz daha dikkatli olmalıyız Gülbahar'ım. İntikam almak için ailesinden birileri karşımıza çıkabilir."

Bir süre sessiz kaldıklarında konuşmayacaklarını anlayıp yanlarına gittim. "Günaydın," dedikten sonra ikisine sarıldım. "Konuştuklarınızı duydum. Ne olacak bundan sonra?"

"Pazartesiye kadar izinlisin. Dinleneceksin, evden çıkmayacaksın. Kendini iyi hissetmezsen biraz daha izin alırız."

"Onu sormuyorum baba," diye yakındım.

"Duyduklarını yapacağız Hande. Seni okula ben bırakıp ben alacağım. Ya da sana da bir araba alırız. Bilmiyorum seni tek göndermek istemiyorum."

"Ne olacak sanki Kenan?" Annemin konuşması babamın sözünü kesti.

"Düşmanı hafife almamalıyız. Bu, insanların en büyük hatasıdır. O askerler de Hande'ye görev verip onu korumayı önemsemediler, adamı hafife aldılar. Bak şimdi kızımın haline..."

Annemle aynı anda "Haklısın," deyip kabullendik.

"Hadi, kahvaltı yapalım." Mutfağa geçip sandalyelerimize oturduğumuzda "Neden hazırlamak için beni beklemedin," diyerek anneme hayıflandım.

"Sen iyileşmene bak. İyileştiğinde hepsini sana yaptırırım, merak etme."

"Tamam."

Çaylarımızı içerken babam konuşmaya başladı. "Benazir de çok endişeleniyor senin için." Bana bakmaya başladığında çayın boğazımda kalmaması için direndim. "Her gördüğünde seni soruyor."

"Kendini suçlu hissediyordur," diyerek konuyu kapatmaya çalıştım.

"Olabilir." Konu kapandığında rahat bir nefes verdim. Annemin bakışları beni bulduğunda gülümseyip yemeye devam etti. Bakışlarımı kaçırdım, kaçan iştahımla birkaç lokma daha aldıktan sonra arkama yaslandım. Elimi karnıma yaslayıp okşadım. Babam merkeze gittiğinde ve annemle beraber mutfağı topladığımızda salona geçip oturduk. Can sıkıntısından tüm arkadaşlarıma sırayla mesaj attım. Kısa sohbetlerin ardından annem akşam yemeği hazırlığı için mutfağa gittiğinde ben teyzemin aramasını yanıtlıyordum.