Büyük Değişim

Babam?!,?!

"Baban" dedi başka birşey demedi fakat içimdeki acının ona ait olduğunu anladım. Birden hıçkırıklara boğuldum birşeyler söylüyordum bağırıyordum ama ne dediğimi ben bile bilmiyordum yıktım ortalığı, beni sakinleştirmeye çalışsalarda başaramamışlardı çok kötü olmuştum. şimdi anlamıştım o ilacın neden olduğunu, birden sakinleştim. Duygu elini yüzünü yıkayalım deyip lavaboya götürdü. Musluğu açtı yüzüme su attı. Durdum, suyu kapattım ve bir cesaretle sordum;
"Babama ne oldu?"
Sustu bir süre sustu
"Söyle !!?!?" Diye bağırdım.
"Öldü" dedi bana ne demek ya, nasıl benim, benim babama birşey olamaz olamaz allahım nolur. birden yere düştüğümü hissettim, hissizleştim. İçimdeki acı bütün vücudumu ele geçirdi. beni kaldırıp odaya götürdüler herkes basıma toplandı (en az 10 kişi) beni sakinleştirmeye çalıştılar. Tarık abimin dizinde yatıyordum. Heryerim uyuşmuştu, titriyordum. sıcaktı ama ben babamın yokluğuyla üşümeye başlamıştım. İyi değildim. kalkmaya çalıştım tuttular. "iyiyim ben, dedim iyiyim annemi göreceğim" o sırada ablam geldi, beni bıraktılar ablama sarıldım sımsıkı sarıldım. " babam dedim, babam nasıl bizi bırakıp gider" tekrar hissizleştim kocaman bir boşluktaydım, ablamın ağlayışı beni daha da bitirmişti. " annem nerde abla?" diye sordum "yukarda" dedi bi an herkesin boşluğunu fırsat bilip terliklerimi giymeden üst kata koşmaya başladım. Herkes bana bakıyordu, hiç iyi değildim, annemin yanına girdim. Yıkılmıştı, gözleri kan çanağına dönmüştü. Onu hiç böyle görmemiştim. Bu beni daha da boğuyordu, nefes alamıyordum. anneme sarıldım. " Baban bizi bırakıp gitti kızım" dedi. Babam beni bırakmaz ki anne bir yanlışın var babam beni asla bırakıp gitmez. " Haayırr" diye bağırdığım " Hayır anne gidemez, olmaz anne olmaz anne ağlama babam gitmez anne" dedim , kimseye söylemedim içimdekileri daha fazla, inanma sakın kimseye anneme babam gitmez dedim sesim çıkmıyordu. herkes bana bişeyler söylüyordu. tanıdığım tanımadığım hatta hiç görmediğim insanlar ile doluydu bütün bina. annemin yanında ağlayarak onu daha fazla üzmek istemedim. çünkü inanmıyordum babamın gittiğine. 4 merdiveni saniyeler içinde koşarak indim ve sokağa çıkıp koşmaya başladım bir köşe başına oturup ağlamaya başladım herkes benim peşimden koşuyordu. yanıma geldiler istemiyordum oraya girmek istemiyordum. babam her yerdeydi.Belki gelmiş yengemlerin mutfağında elma yiyordu her zamanki gibi. birden havalandığımı hissettim biri beni kucağına almıştı. Babamdan başka kimse beni taşıyamazdı. Babammışcasına sarıldım "baba gitme" diye bağırdım. " şş sakin ol" deyince hüseyin abim olduğunu anladım beni eve soktu yatırdı. Her yerde babam vardı. Sanki yanımda " ağlama kızım, yanındayım" diyordu. Babam eşşek şakaları yapmayı çok severdi. bu seferki şaka fazla ağır olmadı mı baba. seni affetmeyeceğim baba. Beni bu acımasız dünyada yalnız bıraktığın için, sensiz bıraktığın için seni hiç affetmeyeceğim. gözlerim ağrıyordu. kaç saat geçmişti, k aç saattir ağlıyordum bilmiyorum ama gözlerim yanıyordu. Saate baktım 8 di birazdan babam gelicekti ve gözlerim kapanmaması için kendimle savaş verdim. kapının önüne oturup babamın gelmesini bekledim. servisin sokağa girdiğini görünce. dedim ki bakın babam gitmemiş. Şöfor kapısı açılıp bir adam inince "babam nerde" diye bağırdım. o gelecekti eve gelecekti biliyorum, nerde o. inanamazdım kimseye, öldüğüne inanamazdım. eğer babam inandığımı görürse bana çok kızardı. babalar ölmezdi. hele benim babam asla beni bırakıp gitmezdi. Ama gittiğini söylüyorlardı, inanmak istemiyordum. iyi değildim ve içimde hep bir boşluk olacağını biliyordum. ama babalar ölemezlerdi ki. hele benim babam asla. daha onu kızdıracaktım. eve gelişini bekleyecektim, ona yemek hazırlayacaktım, annem evde olmadığında yatağın üstüne çıkıp beraber çekirdek çıtladıcaktık annemin kurallarını es geçip. İkimizde çocuk gibi kurallara uymayacaktık. Ben yine babamın yanında uyuyacaktım. Alışmıştım artık onunla ,bsarılarak uyuduğum yastığımı atardı hep yere. bende ona sarılıp uyurdum. onun mis kokusuyla uyurdum. ona hiç söylemediğim şeyi " seni seviyorum baba" diye haykırırdım içimden o uyurken. o bilmezdi bunu, belli etmezdim. ondan ayrı kendi odamda uyuduğum zamanlar her gece üstüm açık yattığım için uyanır defalarca üstümü örter, öper gider uyurdu. uyuyordum evet ama hissediyordum. çoğu kez kızdırırdım onu ama hiç bana kıyamazdı, çok severdi beni biliyorum söylemedi ama biliyorum. küçüklüğümü hep onunla geçirdim çünkü. ben babama benzedim onunla büyüdükçe, bu yüzden güçlüydüm. BEN BABAMIN KIZIYDIM ve hep öyle kalacaktım. belki çok özleyecektim onu belki çok bekleyecektim gelsin diye ama annem için güçlü duracaktım. Beni görmeye gelirdi babam beni izlerdi o benim üzülmemi istemezdi biliyorum. Herkes bana gerçek olduğunu inandırmaya çalışırken öğütler verirken uyuya kalmışım . allahım nolur kalktığımda bu bir rüya olmuş olsun..