DARBE 2 (+18)

BÖLÜM-12

Anlamamış gözlerle Christian'a baktım.
Doktor Edward ile görüşeli daha 15 dakika olmamıştı. Adam hemen onu aramazdı.

Daha Christiandan bahsedeceğimi bile bilmiyordu ki?

Thomas.
Tabi ya. Lanet olsun.

Gözlerimi yumup burnundan soluyan Christian'a teslim oldum.

Kanepeyi rahat bırakıp yatak odasında ileri geri yürümeye başladı.

"O lanet ses cihazını birkaç saat erken dinlemiş olsaydım Ana. Çok kötü olurdu. İnan bana."
Tıslayan Christian'a şaşkın gözlerle baktım.

Ses kayıt cihazı mı?

Ağzımı aralamış , konuşmak için kendimi toplamaya çalışırken; Christian volta atmasını durdurup oturduğum kanepeye eğildi.

"Thomas'ın üzerindeki cihaz Anastasia Stelle! "

Christiandan da bu beklenirdi. Yine de şaşırmıştım.

Thomas'ın neden hep aynı mizahta olduğunun bir sebebiydi bu. Bir manyak tarafından her hareketi kontrol ediliyordu. Yıllardır aralarındaki iletişim bir güvensizlikle sağlanıyorsa, ben . Ah. Bana güveniyor muydu?

Sanmıyorum.

Düşüncelerimin arasından sıyrılmama yine Grey yardımcı oldu.

-Edward ile görüştün mü?

Donuk sesi içimi ürpertirken iplerin elimde olmasını arzulayarak yüzüme soluyan Christian'ı iterek kanepeden doğruldum.

"Evet her gün görüşüyorum ! O benim doktorum değil mi? Bebeğimle ilgilenen. Yoksa senin psikiyatrin mi? Ne bu adam. Hangi alanda uzman? Sanırım devlet hastanesinde kontrolüme devam edeceğim Bay Grey!"

Bir nefeste söylediklerimin yaratacağı, Christian enkazını beklerken komidindeki sürahiyi kavradım.

Boğazım kurumuştu.

"Anastasia o adam bir doktor. Psikoloji profesyonel dalı. Benim düşmanım çok. Başkasına güvenemezdim. "

Elimdeki kristal bardağı incelerken, tok ayak sesleriyle birlikte nefesi ensemle buluştu.

"Neden bunu yapıyorsun Anastasia Stelle?"

Buruklaşan ses tonuyla birlikte gözlerimi yummuştum. Çenesi boynumun omzumla buluştuğu çukura yerleşmiş öylece duruyordu.

Gerçekten nedeni neydi? Bayan Isabell mi? Yoksa Chistian'ın karmaşık geçmişimi?

Ona bir milat yaratmıştım. Ben senin geçmişini önemsemiyorum dedikçe, yarasının üstüne basmakla meşguldüm aslında. Kurcalamakla. Düşünmekle. Konuşmakla.
Ne bilmek istiyordum , neyi duyunca rahatlayacaktım bilmiyorum.

Hamileliğime suç atmaktan bende utanmıştım artık. Ama bundan başka bir yoldan kaçış da yoktu aslında.

"Christian gebeyim ve. Ve agresifim. Bende kendimi anlayamıyorum. Üzgünüm. Sadece. İstedim ki. Düşüncelerini seni çok iyi tanıyan birinden dinlemeliydim. Seni anlayabilmek için. İhtiyaç duydum. Ben. Bilmiyorum."

Gözümden süzülmek isteyen yaşa Christian'ın yüzümü görmediğinden emin olarak akmasına izin verdim.

Çenesini koyduğu omzumu parmaklarıyla sıkıp benden uzaklaştı.
Topuk sesleri odanın kapısına doğru uzaklaşırken hala olduğum yerde arkam dönük bir vaziyette gitmesini bekliyordum.

Gözlerimi yummuştum.
Ne yapacağımı bilemiyordum.

Tepkisi soğuktu. Ses tonuda.

"Çalışma odasında olacağım Ana. "

Kapıdan gelen sert bir kapanma sesiyle tuttuğum nefesimi bıraktım.

Kristal bardağı tekrar dudaklarıma götürmek istediğimde, titreyen ellerimle buluştu gözlerim.

Korkuyor muydum?

Sahi ben ne istiyordum?
Neyi bilmek istiyordum.

Öğrenmek istediğim karanlık geçmiş beni nasıl etkileyecekti bilmiyorum ama Christian'ın sebeplerini bilmeliydim.
Bilmeliyim.

***

"Girebilir miyim?"

Bayan Katty'in yumuşak sesini duyunca girmesine izin verdim.

Tedirgin birşekilde kapıyı aralayıp ardından kapattı.

"Akşam yemeğinizi getirdim Efendim. Bay Grey size eşlik edemeyeceğini belirtti. Odanıza getirmem için talimat verdi. Efendim."

Şaşkınlıktan aralanan dudaklarımı kapatmaya çalıştım.

Benimle yemek yemek istemiyor muydu?

Bayan Katty yüzüme bakarken elindeki tepsiyi komidine bırakması için işaret ettim.

Titreyen sesimi bastırmaya çalışarak öksürdüm.
"Ah, Teşekkürler Katty."

Bir anne edasıyla, tepsiyi yanıma koyduktan sonra tedirgin birşekilde saçlarımı okşadı.

Bu onun daha önce yaptığı bir hareket değildi.
Şaşkın bir şekilde saçlarımda gezen ellerine baktım.

"Canınızı sıkmayın. Bugünler geçecek. Bay Grey zor bir adam ve siz de kaprisli bir anne adayı. " kıkırdadı.

-Güvenmeyen bir anne adayı.

"Anlamadım Efendim?"

Kurduğum cümleyi tekrar etmemek için dudaklarımı dişledim.

"Teşekkür ederim Katty."

Gülümsemesine karşılık benden beklediği gibi dişlerimi çıkartarak sırıttım.

Odadan çıkmasıyla yorganın altına gömülmem bir oldu.

Utanıyordum.

Ve Grey hiç yardımcı olmuyordu.

***

Geçiş bölümü olarak algılayabiliriz arkadaşlar. Sizi çok beklettim. Üzgünüm. .