{One night stand} Thomas Sangster

~12~ Home Sweet Julia?

Voordat ik dit hoofdstuk begin wil ik even iets vragen. Ik weet dat sommige van jullie al een kijkje hebben genomen bij mijn nieuwe verhaal, maar ik zou het echt super fijn vinden als de andere dit ook deden. Dit is de laatste keer dat ik zeur, maar ik heb echt feedback nodig over het hele idee van mijn nieuwe boek. Nogmaals, dit is de laatste keer dat ik hierom zeur, dus veel plezier met het nieuwe hoofdstuk!

‘Kim, heb je mijn mascara gezien?’ Voor me staat ze, beeldschoon zoals altijd. Haar prachtige blonde haren golven over haar blote schouders. Ze draagt een kort, donkerblauw jurkje. Later, als ik groot ben, wil ik precies worden zoals zij is. Ik schud wild mijn hoofd.
‘Nee, ga je vanavond weer weg dan?’ Ze komt op me afgelopen en gaat naast me op het bed zitten.
‘Natuurlijk. Jake heeft een feest georganiseerd, vanwege zijn vertrek naar Parijs.’ Ik knik. Niet dat ik deze Jake kende, Julia kende zoveel mensen. Ik heb geluk als ik 2% ontmoet heb. Ik weet wel dat het examenjaar is. Het jaar om toekomst plannen te maken.
‘Wat wil jij eigenlijk gaan doen als je klaar bent met school?’ Julia haalt haar schouders op.
‘Geen idee, misschien de fashionwereld in. Jij?’ Ik staar denkend voor me uit.
‘Maak je maar geen zorgen. Je gaat pas naar groep 7, je hebt nog een heleboel tijd.’ Ze geeft een klopje op mijn schouder terwijl ze opstaat. Ze trekt haar jurkje recht en loopt de kamer weer uit. Ik duik weer mijn boek in. Ik heb over een week een boekenkring en ik wil zoals gewoonlijk weer een 10 halen, wat de vorige jaren altijd gebeurd is. Beneden hoor ik de voordeur dicht gaan. Ik klap mijn boek dicht en kruip over mijn bed richting het raam. Op straat zie ik Julia staan met een paar vriendinnen. Ik bekijk een van de figuren, een jongen, die ik nog nooit gezien heb. Hij neemt mijn zus in zijn armen en geeft haar een kus. Ik vraag morgenochtend wel aan haar wie dat is. Ze kijkt nog even naar boven en laat haar blik op mij rusten. Ik zwaai vrolijk en met een grote glimlach zwaait ze terug. De jongen kijkt ook even naar boven, zwaait zijn arm dan over haar schouder en de groep begint te lopen. Ik kijk ze na, wensend dat ik later precies hetzelfde leven ga lijden zoals zij. Ik druk mijn leeslampje uit en duik mijn bed in, onwetend over de gebeurtenissen die later deze avond rond Julia gaan gebeuren.

Met een klap gaat de voordeur dicht. Ik hoor wat gestommel in de hal.
‘Waar is ze!?’ hoor ik mijn vader roepen. Ik kijk schichtig om me heen. Hij is eerder terug vandaag, normaal heb ik nog een half uur om voor de rest van de dag te verdwijnen. Hij was vandaag naar de kroeg, zoals hij wel vaker doet. Op de trap hoor ik luid gestamp. Ik gooi mijn schoolboeken van mijn schoot af en ren zo zacht mogelijk naar de kast. Gelukkig heb ik hem gister opgeruimd, anders was ik nu de lul. Misschien ben ik dat nog steeds, misschien niet. Hopelijk is hij zo dronken dat hij me niet eens opmerkt. Oh god laat het zo zijn. Ik gooi de deur dicht en ineens wordt ik om hulst door totale duisternis. Ik hoor mijn kamerdeur openvliegen en mijn prullenbak met een harde knal neervallen. Ik houd mijn adem in, ook al weet ik dat hij het toch niet hoort. Ik hoor hoe hij meubels wild verschuift, met het effect dat sommige omvallen. De gedachte dat ik net mijn kamer had opgeruimd schiet door mijn hoofd. Open niet de kast deur, open niet de kast deur, alsjeblieft papa, open niet de kastdeur. Tevergeefs, mijn schietgebedjes worden niet ontvangen. Met een zwaait vliegt de kastdeur open en wordt ik aan mijn kraag de kast uit gesleurd. Ik kijk vlug de kamer rond. Alles ligt overhoop, op de kledingkast en een eenzame ladekast na. Met een harde klap vlieg ik tegen de muur aan. Ik voel hoe een vlakke hand mijn wang ontmoet. Tranen springen in mijn ogen. Ik zak op de grond. Hij ziet dit als een kans om zijn voeten te gebruiken. Ik voel een harde klap in mijn maag en gil het uit van de pijn. Waarom Julia? Waarom moest je op dat moment de straat oversteken. Waarom? Ik wordt weer overeind getrokken. En zonder dat ik iets kan doen wordt ik tegen de ladekast geduwd. In mijn ooghoek zie ik hoe de glazen vaas die oma aan me gegeven had op haar sterfbed op de grond valt. Mijn vader stormt weer op me af. Met een harde krachtstoot duwt hij me naar achter. Onder me hoor ik glas kraken en ik voel een pijnscheut door mijn linker schouderblad gaan. Een schaduw valt over me en-