Leuker dan verwacht ft. Noël Dekkers

Hoofdstuk 25

Er zijn 4 dagen voorbij gegaan, de lockdown is er nog steeds maar eindigt misschien over 2 weken.

Ik lig in de woonkamer op de bank, ik heb een warme deken over me heen en ik wrijf mijn handen samen. Iedereen is naar buiten gegaan om te wandelen met Parker en koffie te halen, maar ik voel me niet zo lekker. Ik heb mijn oordopjes in en luister naar muziek, ik luister eigenlijk altijd naar muziek omdat ik hier verslaafd aan ben. Ik heb hoofdpijn en besluit om een paracetamol in te nemen. Ik loop naar de keuken en voel me een beetje duizelig, ik pak de paracetamol en ibuprofen uit het medicijn kastje met een flesje water. Ik hou me vast aan het aanrecht in poging om minder duizelig te worden dit werkt en ik neem snel de medicijnen in. Ik loop weer terug naar de bank en drink mijn water op.
Ik hoor de deur open gaan en ik word een beetje wakker uit mijn slaap maar ben te moe om mijn ogen open te doen. Ik hoor ze de kamer in lopen.
"Hoe gaat het?" Vraagt Myron aan me en ze gaat naast me zitten op de bank.
"Wel wat beter" zeg ik en ik ga wat rechter op zitten. Ik krijg een kus op mijn hoofd van achter. Ik draai me om en het is natuurlijk Noël. Hij geeft me mijn koffie.
"Dankje!" Zeg ik blij met een glimlach
"Ik heb wat voor je" zegt hij. Hij haalt zijn hand achter zijn rug vandaan en geeft me mijn favoriete snoepjes en een koekje van de bakker.
"Dankje schat!" Zeg ik en ik geef hem een kus.
"Wel delen hè" zegt hij terwijl hij wijst naar de snoepjes. Noël en ik vinden de zelfde dingen lekker dus ik had niet anders verwacht.
"Tuurlijk, had niet anders verwacht" zeg ik met een grijns. Hij loopt naar de keuken en zet daar nog wat spullen neer. Ondertussen neem ik een paar slokjes van mijn koffie, het verbaast me dat hij precies weet wat ik neem omdat ik een best ingewikkelde koffie neem.

Iedereen komt op de bank zitten en we praten over de volgende fotoshoot van knolpower die over 2 dagen is.
"Waar wordt het deze keer gehouden?" Vraag ik aan enzo en Myron.
"In de studio gewoon" vertelt enzo.
"Moeten we nog iets anders doen dan vorige keer?" Vraagt Noël.
"Nee is gewoon hetzelfde maar dan met andere kleding" antwoord Myron.
Ik wil ook wat gaan vragen maar wordt onderbroken door mijn telefoon die afgaat.
"Wacht even" zeg ik tegen iedereen terwijl ik opneem en naar de slaapkamer loop.

"Heyy em!" Zegt mijn vriendin. Ze klinkt veel beter als vorige keer dus ik voel me opgelucht.
"Heyy, hoe gaat het?"
"Goed hoor, daar wou ik voor bellen. Ik kan Parker morgen komen ophalen!"
"Mooi zo!, ben je al thuis?"
"Nee, nog niet ik ga vanavond weg"
"Hoelaat kom je hem morgen ophalen?"
"Euhm, 10 uur als dat kan"
"Is goed, zie je dan!"
"Tot dan!"
Ik hang de telefoon op en loop met een glimlach naar de kamer.
"Wie was dat?" Vraagt Myron aan me.
"Nora, ze komt Parker morgen ophalen om tien uur" vertel ik
"Dus het gaat weer beter met haar?" Vraagt Thijs .
"Ja, ze is weer helemaal de oude" zeg ik terwijl ik bij Noël op de bank ga zitten. Ik heb het een beetje koud dus ga lekker dicht tegen hem aan zitten. Hij ruikt super lekker naar een luchtje die hij nieuw heeft gekocht. We praten een tijdje en het gaat over verjaardagen.
"Wanneer is iedereen jarig dan?" Vraag ik aan ze want we hebben het hier nog niet over gehad. Ik weet het alleen van Myron omdat zij mijn zus is natuurlijk, ik weet het niet eens van Noël besef ik me. Iedereen roept een datum en het gaat zo snel dat ik het niet kan onthouden.
"Rustig, ik weet dat iedereen graag wil dat ze van mij een cadeau krijgen maar zo kan ik het niet onthouden natuurlijk" zeg ik op een sarcastische manier. Ik wijs iedereen een voor een aan. De laatste is Noël.
"En jij dan?" Vraag in aan hem
"6 maart 2003" zegt hij.
Ik kijk Myron aan maar ze keek al naar mij, we lachen allebei en de jongens kijken ons aan alsof we in zombies veranderd zijn.
"Omg" zegt Myron
"Wat?" Vraagt Noël die duidelijk in de war is.
"Ik ben 11 maart 2003 geboren" zeg ik tegen hem met een glimlach.
"Omg, ik ben maar 5 dagen ouder" zegt Noël die nu ook aan het lachen is.
"Dat word dan een dubbel feestje" zegt enzo.
"Zeker, wij gaan voor de rest van ons leven onze verjaardagen samen vieren" zegt Noël enthousiast.
"Hoe wisten jullie dat niet?" Vraagt Thijs aan Noël.
"Niet echt over gehad" zegt hij.
"Dus we kunnen over 2 weken 2 verjaardagen vieren?" Vraagt enzo.
"Ja, en dat wordt geen rustig feestje" vertel ik omdat we allebei negentien worden en we allebei wel van een goed feestje houden.
De rest van de avond is gevuld met gesprekken en gelach. Na een tijdje gaan we slapen en is de dag alweer voorbij.