Kaybolan anılar

Toplantı

Bölüm şarkısı:Duvet- bôa

Sabah kalktığımda annem tamda beni uyandırmak için yanıma geldiğini söyledi.Resim eğitimi için bir toplantı olduğunu ve oraya hazırlanmam gerektiğini söyledi.Hemen uyandım.Ne zaman olduğunu sorduğumda bu akşam olacağını söyledi annem.Ah işte şimdi mahvolmuştum.Toplantının amacını bile bilmiyordum.Ne yapacaktım.Sanırım bir konu hakkında konuşma da yapmam gerekiyordu.Her şeye son dakika çalışmayı bırakmam lazımdı sanırım.Bir konu buldum ve üzerine bir sürü yazı yazdım.Gerçekten artık başımın ağrıdığını hissediyordum.Sanırım çalışmaya ara vermem lazımdı.Akşam ne giyecektim onu karar vermemiştim bu arada onu hallederim diye düşündüm.Çok güzel bir elbise vardı dolabımda...Onu giyecektim.Çok göz alıcı değildi abartı ya da açık da değildi.Tam da toplantıya uygundu.Bu görevi de hallettiğime göre oraya nasıl gideceğime karar vermek kaldı.Babam veya annem beni bırakacaktı.İkisine sorduğumda annem "ben geç çıkacağım meleğim işim biraz arttı ama babana söylerim o bırakır seni,"dedi. Bende "tamam,olur."dedim.Keşke annem de görebilseydi.Yapacak bir şey yoktu.Odama çıktım ve yazımın son aşamasını hazırladım,tamamlayıp kaydettim.

Sonrasında kendime ödül olarak kahve hazırladım.Böyle bol köpüklü kocaman hemde.Onu içerken biraz kitap okudum. Uzun zamandır okuyamamıştım ve bu aşırı moralimi bozuyordu.Uzun uzun okudum ama bir yandan saate de bakmam lazımdı.O kadar hazırlıktan sonra geç kalamazdım.Babamı arayıp nerede olduğunu sordum. "Eve çok yakınım."dedi.Hemen hazırlanmaya başladım.Arka planda ise müzik açıktı.Aşırı motive etmiştim kendimi. Kendime "başarabilirsin"dedim.Babam gelmişti hemen selamlaştık ve arabaya bindik.Babamla sohbet ederek toplantı alanına gittim.Neredeyse üniversite öğrencisi olacaktım ama daha üniversite öğrencisi olmadan bütün üniversiteler beni tanımıştı.Mine sayesinde... toplantı alanına gelmiştik etraf çoktan kararmıştı.Kocaman bir bina vardı karşımda.Nasıl bulacağım toplantı alanını?Kaybolurum ben burada.Babam bana eşlik etti ve beraber içeri girdik.İçerde kimi göreyim.Mine benden daha önce gelmişti.Ben ona haber vermemiştim bile.Düşüncesizmişim gibi hissettim bir an ama onun iyi bir üniversite kazanmasını istiyordum ve benim işlerime zaman ayırmasını istemiyordum.Mine'nin yanına gittiğimde "Sana kim söyledi?"dedim. Bana döndü ve "Benim her şeyden bilgim var yıldız ışığım." Dedi gülerek.Sevinmiştim çünkü bir konuşma yapacağımda aşırı stres olur gerilir ve beceremezdim ama Mine yanımda olduğunda beni sakinleştirir ve mükemmel bir konuşma yapmamı sağlardı.Her zaman yanımdaydı.Kız kardeşim gibiydi artık benim.Herkes aşırı güzel giyinmiş ve aşırı güzel konuşmalar hazırlamıştı.Mine bu konuyla asla bilgisi olmamasına rağmen aşırı beğenmişti.

Sıra bana geldiğinde benim yazılarım bir türlü açılmadı.Mine hemen durumu çözmeye gitti.Bende o sırada konuyla ilgili birkaç şey anlatıp durumu toparlamaya,belli etmemeye çalıştım.Neyse ki kısa sürede sorunu çözmüştü meleğim.O olmasa ne yapacaktım?Ben konuşmamı yaparken babamla birlikte beni hayranlıkla izliyorlardı.Onları gördükçe daha da cesaretleniyordum.Konuşmamı yaptım ve teşekkür edip yerime geçtim.Benden sonraki konuşmacılar gelmeye devam etti.Mine'nin yanına gittiğimde bilerek yazımı açmadıklarını hatta zorla açtırdığını anlattı.Neden sırf konuşmam berbat olsun diye böyle bir kötülük yaparlardı ki?derken Mine eskiden bize kötü davranan birini hatırlattı.Olamaz bu konuşmanın devamını duymak istemiyorum.Yazıyı açanın aynı kişi olduğunu ve bilerek açmadığını anlattı.Sonrasında Mine'nin yanına bi adam gelmiş ve yazımı açmasına ya da açtırmasına yardımcı olmuş.insan hiç mi değişmezdi?İnsan olmak bir sürü okul bitirip aşırı bilgiliyim diye etrafta gezmek değildi.Zaten herkes insan olamaz sadece insanmış gibi görünürdü.İnsan olmak böyle değildi...İnsan olmak birkaç kelime ile anlatabileceğim basit bir kavram ya da kelime değildi...Toplantıda resim eğitimim için bilgilendiriliyorduk ki yanıma birisi geldi Mine kulağıma eğilip o yardım etti bana arkada işte dedi. Ona gerçekten teşekkür etmeliydim.Yanıma geldi ve hemen teşekkür ettim. "Önemli değil"dedi.Daha sonra "Tanışalım mı?Ben toprak"dedi.Mine ile birbirimizi tanıttık.Ayrıca babamla da tanışmış oldu.Babam ile çok iyi anlaşıyorlardı.Dışardan gören kırk yıldır tanışıyorlar sanardı.Toprak hem bizimle sohbet edip güldürüyor hem de eğitimim ile ilgili bilgiler veriyordu.Sanki abimmiş gibi davranıyordu.Kendi abim olsa o bile böyle davranmazdı sanırım.