my universe was you, taegguk ✓

my space

uzay'ım,

senin gözlerin her zaman beni içine çeken bir uzay boşluğu gibiydi. ben sana kapılmadan edemezdim, imkânsızdı zira. o büyük gözbebeklerinle bana baktığın her saniyede içimde bir şeyleri canlandırırdın, kalbimin en derinliklerine dokunurdun ama bilmezdin sen bunu.

ah benim güzel jeongguk'um, eğer benim üzerimdeki tesirini bilseydin eminim ki sen bile inanamazdın buna. şaşar kalırdın, kalbimin üzerindeki hükmüne.

yine o yaşlı ağacın olduğu yerde, ağacın en kalın dalına kendi ellerinle yaptığın salıncakta usulca oturuyorsun. kucağında tuttuğun açık mavi rengindeki deftere sabitlenmiş bakışların çok hüzünlü. uzay boşluğu gibi derin olan irislerine yerleşen kara bulutlar var, jeongguk. ve ben hoşlammıyorum o bulutlardan, seni bu derin üzüntüye boğan her şeyden nefret ediyorum benim canımın içi. ne yazıyorsun o deftere? kimin tarafından canının acıtıldığını mı anlatıyorsun, minik kalbinin nasıl paramparça olduğundan mı bahsediyorsun cümlelerinde?

bilmiyorum jeongguk. sana sormaya cesaret edemem, sormayı bırak yanına dahi gelemem çünkü buna asla cesaret edemeyecek korkak bir adamım ben, fazlası olamayacağım asla. beni hayatından çıkardıktan sonra, yeniden karşına çıkmaya cesaretim yok senin de istediğin gibi. bilerek kalbimi o kadar kırdın, değil mi uzay'ım? beni derinliğinde boğup yuttun, ben sende tamamen yok oldum ve bir daha da kendimi bulamadım.

'taehyung.