The end is just the beginning of everything. Hope, sacrifice, belief, love, acceptance, and forgiveness.
1. His Competitor
Highest Ranking:
Rank 5 #oneshotcollection 06-05-22
Rank 2 #shortstorycollection 07-23-22
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Hoy Ken, gising!" hiyaw sa akin ng kapatid ko kasabay ng pagguhit nang init sa pisngi ko dahil sa ginawa niyang pagsampal sa akin ilang segundo pa lamang ang nakalilipas.
"Mara tubig..." mga salitang unang lumabas sa bibig ko matapos akong magising na uhaw at pagod. May kakaiba sa pakiramdam ko ng mga sandaling iyon na hindi ko maipaliwanag kung ano.
Ang tagal din bago ako nagising sa mahabang bangungot na iyon. Sa panaginip ko ay nandoon yung taong kinamumuhian ko but what happened in my dream is way too far and impossible from the reality kaya maituturing ko itong isang masalimuot na panaginip.
In real life, isa siyang mayabang, presko, pilingero. A total jerk kung susumahin! Kaya gano'n na lang ang pagkainis ko sa kaniya. Kaya papaanong napanaginipan ko siya at ginawa raw namin ang bagay na kailanman ay hindi sumagi sa isipan ko na gawin kasama siya?
"Okay ka na?" tanong nang kapatid ko na pumukaw sa akin mula sa malalim na pag- iisip. Napatingin ako sa kanya ng ilang segundo bago nakapagsalita.
"Sampalin mo nga ako," utos ko kay Mara.
.......
"Aray ko!" reklamo ko matapos nga akong sampalin nito ng malakas.
"Siraulo! Sabi mo sampalin kita eh,"
"Totoo nga," wala sa sariling saad ko habang hinihimas-himas ang pisnging namumula. Napapailing na lang si Mara habang pinagmamasdan ako.
"Ano bang napanaginipan mo at parang basa 'yang short mo? Kadiri ka, umihi ka ba?" wika ni Mara habang nanlilisik pa ang mga mata nito.
Napatingin naman ako sa ibabang parte ng katawan ko para kumpirmahin ang sinabi niya. Totoo nga, nagkandaihi na yata ako sa nerbiyos-
Nagmamadali akong tumayo mula sa higaan at kumaripas ng takbo papunta sa cr.
Sobrang kahihiyan ang nararamdaman ko sa sarili ko ngayon dahil sa nangyari. Sa dinami-dami ba naman kasi nang mapapanaginipan ko, bakit si Jin pa?
Pero sabi nga ng mga nakakatanda, kung ano daw ang nasa panaginip mo ay kabaliktaran ng mangyayari sa reyalidad kaya kailangan kong huminahon dahil imposible talaga lahat ng iyon.
Isang buong araw din akong nagnilay sa mga ginawa niyang hindi maganda sa akin. Itinatak ko sa isipan ko kung gaano ako nabibwisit sa isang katulad niyang mahangin at nasobrahan sa confidence kaya lalong sumilakbo ang pagkainis ko sa kaniya.
Lunes ng umaga at gayon pa rin ang pagmamadali ko sa pagpasok. Maagap akong pumapasok sa school dahil gusto kong maunahan siya sa pagdating sa classroom. We always compete with each other ever since we've became classmates from our freshman up to our senior years.
Naglalaban kami sa lahat ng bagay mapa-sports, academics, student council, sa mga babae, at kahit sa simpleng pagkain na kakainin namin sa canteen ay hindi kami nagpapatalo sa isa't isa. Pagdating ko sa classroom ay wala ni isang bakas ni Jin ang makikita rito. Marahil tulog pa ang loko kaya naunahan ko siyang pumasok ngayong araw na 'to.
