A.B: YA SEN ZATEN BUNUN KARARINI VERMEDİN Mİ 17 YIL ÖNCE !?
NE GEREK VARDI Kİ BÖYLE YEMEĞE FALAN?
BİLSEM GELMEZDİM
S.B: şşş geç otur yerine!
A.B: sen yerine oturacak kişiyi çoktan seçmişsin zaten!
Harry bir bakış atar*
A.B: ailecek oturursunuz siz artık!
tokat atar*
A.B: Teşekkür ederim
Montumu ve çantamı aldım ve çıktım harika bi hayatım var (!) kendimi tanıtmadım galiba ben Aylis Black mükemmel vaftiz kardeşim hep benden daha çok sevildi babam için asla yoktum zaten hiç olmadım da
Harryden 1 yaş büyüğüm çok şükür 2 yaşıma kadar severek büyütmuşler beni. Bi gün annem harrylerdeyken ismi pek lazım Voldemort gelip harrynin annesini babasını ve kurunun yanında ki yaş olan annemi öldürmüş pek mükemmel oğulları (!) sağ kalan çocuk ünvanıyla uğurlanırken annem toprak olup gitmiş.
Hep benden daha üstün tutulan bu çocuk hayatımın ve ailemin içine sıçıp batırmamış gibi onun yüzünden geç başladım okula her seyin üstüne bi de babamla olmayan aramı daha da çok bozdu
Sokaktaydım yürüyordum ve ne yapacağımdan bi haberdim nereye gidicem? Cevap yok. Napıcam? Cevap yok.
En iyisi Weaslylere gitmek. Ginny benim en yakın arkadaşlarımdan biri ve Molly Teyze... O benim annem gibi. Billy,Charli,percy... Onlar benim manevi abim İkizler... Onlarsa en büyük mutluluk kaynaklarım son olarak Ron ve Ginny... Sırdaşlarım
Her ne kadar Harryi sevmeyip suçlasam da en yakın arkadaşım ondan hoşlanıyo ve diğer en yakın arkadaşım onun best friendi insan seçimlerine karşı çıkmıyorum şahsen beni alakadar etmiyo
Yaş 17 ben cisimlenebiliyorum teşekkürler. Kapıyı yavaşça çaldım Molly Teyze açtı
M.W: Ah aylis canım hoş geldin geç içeri hemen
A.B: Hoş buldumm
Montumu asip içeri geçtim Ginny hariç herkes buradaydı
A.B: İyi Akşamlar. Rahatsızlık vermiyorum umarım : )
A.W: Ne ravatsızlıği veç otuv lütven
A.B: Teşekkür ederim
Yukardan koşarak Ginny indi gelip bana sarıldı
G.W: Aylis noldu bu saatde ne işin var burda
A.B: Babamla tartıştık biraz
M.W: Ayliscim Sirius'un burda olduğundan haberi var mı?
A.B: Iı- hayır. Merak edeceğini pek sanmıyorum oğluyla yemek yiyodur o şu an
A.W: Öyve deme Ayvis, Sirius seni çok seviyor
A.B: Bi Harry değilsem neye yarar
B.W: Aylis cidden böyle konuşma Sirius seni çok merak etmiştir ya sen ara ya da ben arayip haber vereceğim
Önünde ki kağıtlardan kafasını kaldırmıştı Billy nihayet
A.B: Ben aramayı düşünmüyorun teşekkürler.
G.W: Aylis gel yukarı çıkalım
F&G.W: Biz de geliyoruz
Ron ikizler ginny ve ben yukarı cıktık Ginnynin odasında sessizce oturuyorduk
Sessizliği Fred bozdu
F.W: Neden kavga ettiniz
A.B: Ben odamdan genelde pek cıkmıyorum harry ile saadetlerini görmemek için tutturdu yemek yiyelim diye asağı indim ne kadar zor olsa da annemsiz o masaya oturmak yine de oraya oturdum. Masa da varlığımla yokluğum birdi onlar gülüşüp konuşurken çok ağırıma gitti sonra bişey dedi kavga etmeye başladik
G.W: Kendini kötü hissetme onu senin annen doğurmamış olabilir ama o senin kardeşin sayılır siz beraber büyüdünüz Aylis Sirius seni ondan ayırmıyordur kalbinde emin ol
A.B: Annemin katiliyle aynı evde kalıyorum
R.W: O annenin katili değil aylis anla artık onu suçlamayı bırakmalısın o sadece kucuk bir cocuktu
A.B: BENDE Bİ ÇOCUKTUM YALNIZ BÜYÜYEN BİR ÇOCUK OLDUM ONUN ANNESİ BABASI YOK DİYE SİRİUS ONA MERHEM OLMAYA CALIŞIRKEN BANA DERİN YARALAR AÇTI FARKINDA DEĞİL MİSİNİZ ANNEM ÖLDÜGÜNDE 2 YAŞINDAYDIM ONU TANIMADIM BİLE ONA KEZA HARRYE HER TÜRLÜ ŞEY YAPILIRKEN BENİM YANIMDA KİMSE YOKTU BABAM ONUN BABASIYDI VE BENİM HİÇ BABAM OLMADI
F.W: Şşst sakin ol prenses
Fred bana sarıldı. Bi anda Sinirlerim boşaldı ve ağlamaya başladım
~Bölum sonu
Ah freed üzümlü kekimmm of cok seviyorum neyse yeni bir kurguya hello ilk defa bir draco kurgusu yazmıyorum ilginç benden beklenmeyecek hareket
