Geçmişi Ateşe Ver - Hosie (GirlxGirl)

14. Bölüm -Hope seni seçti

"Jo Teyzeye hoşçakal de!" Lizzie, iki yaşındaki kızına söyledi.

"Hoşçakal Jo!" Ella görüntülü görüşmede Josie'ye el sallıyordu.

"Hoşçakal Ela!" Josie de ona el salladı.

Lizzie daha sonra kız kardeşiyle sohbetine geri dönmeden önce kızını MG'nin kollarına bıraktı.

"Söyle bana. İyi başa çıkıyor musun? Önerdiğim süt markasını aldın mı? Hamile anneler için gerçekten çok iyi."  

"Aldım. Her sabah içiyorum. Talimat verdiğin gibi." Josie başını salladı.

"Göbeğin güzel ve sağlıklı görünmeye başlamış, bu yüzden sana inanıyorum." Lizzie gülümsedi ve ardından ekledi.

"Maya'dan iki hafta önce evi sattığını duydum. Gerçekten hiç pişman olmadın mı? O evi seviyorsun."

"Lizzie, ben iyiyim. En başta annemin yanına taşınmamı istemedin mi?"

"Evet, ama geçici dedim Jo. Senden evi satmanı istemedim. Devam etmenin başka yolları da var. Çok sevdiğin o küçük evi satmak oldukça... fazla dramatik. Ayrıca, gerçekten devam edebildiğini sanmıyorum..."

"Hope ile görüşmeyeli bir ay oldu." Josie kardeşine söyledi. "Bence Hope yoluna devam etmeli. Benim devam edip etmemem önemli değil. Hope'un mutluluğu her şeyden önce gelir."

"Evet ve onun mutluluğunun seni içermediğinden oldukça emin gibisin? Kendi gözlerimle gördüm, Jo. O sana tamamen aşık. O gece yemekte dolaylı olarak seni sevdiğini söylediğini duymadın mı?" Lizzie kardeşine hatırlattı.

"Biliyorum Lizzie. Bu sadece..." Josie yeniden kalp ağrısını hissetmeye başladı. Haftalardır Hope'u düşünmemeye çalışıyordu ama Hope'u ne zaman özlese buna yenik düşüyordu.

 Ve kahretsin, Lizzie konuyu tekrar açmak zorunda mıydı? Hatırladıkça yıkılıyordu.

 "Halası bizi kabul etmeyi reddettiğinde Hope'un ne kadar perişan olduğunu görmeliydin. Hope'u tekrar böyle görmeye dayanamam. Ailesi onun için önemli ve hayatındaki şeyleri mahvetmek istemiyorum!"

"Jo, sana tekrar soracağım. Onu seviyor musun?" .

"Elbette seviyorum. Onu sevmekten vazgeçeceğimi sanmıyorum." 

"Oh Jo... O zaman önemli olan bu. Hope aynı şekilde hissediyorsa, ikinizin de sonunda birbirinize dönüş yolunu bulacağınıza inanıyorum." 

"Teşekkürler, Lizzie." Josie, kardeşinin pozitif düşüncesini takdir ederken burnunu çekti. "Şimdilik, içimde büyüyen bu küçük kız beni başarıya ulaştırıyor. Sadece onun için sağlıklı kalmam gerekiyor."

"Evet, böyle devam et kardeşim."  

====

Josie'nin cep telefonu çaldı ve Josie düşünmeden telefonu açtı.

 Sesini tekrar duymak istemesine rağmen Hope olacağını düşünmüyordu.

"Efendim?"  

"Daha işin bitmedi mi? Geldim ben." Maya konuştu

"Evet evet. Şimdi aşağı iniyorum." Josie, okulun çıkışına giden merdivenlerden hızla indiğini bildirdi.

Çıkış kapılarını açtığında, doğal olarak evine yürüyerek gittiği mesafedeki ormana baktı. Her gün oraya gidip eve bakma dürtüsüne direniyordu çünkü yeni ev sahibinden izinsiz girmek istemiyordu. Kendine yenik düşmemek için haftalarca direnmişti.