Zor hayat 💔

ANNE BABA GİTMEYİN. 2006

Güzel bir sabah uyanmıştı deniz yüzüne çarpan güneş yüzünden gözlerini tam açamıyordu . Yataktan kalktığımda valizleri gördü ve.                        Deniz: ah tabi ya bu gün tatile Ayvalık'a gidiceğiz. Dedi sevinçle burnuna gelen çay kokusu onu acıktırmıştı mutfağa indi annesi suzan Onlara nefis bir kahvaltı hazırlamıştı                                            Deniz: ooooo anneciğim bakıyorum döktürmüşsün    . Dedi yanağına bir öpücük kondurarak.                                            Suzan: eee benim canım aileme az bile .Derken babası uyandı ve denizi kucağına alarak      Kemal : biz bu gün nereye gidecektik acaba ben unutumda Deniz :tatile gidiceğiz babacım sakın unutma kahvaltıyı yapıp hemen çıkalım lütfen . İçerden ağlama sesi geldiğinde suzan gülmeye başaldı ve Suzan: bizim afacan uyanmış olmalı ben bir ona bakıyım. Zeynep'in küçük kız kardeşi güneş uyanmıştı babası Kemal denizi kucağından indirdi.  Deniz: ben bir güneşe bakıyım yeni uyanınca çok tatlı oluyor Kemal: hayır hayır sen şimdi bakma.      Deniz: neden ne olduki.  Kemal: ıııı çünkü en önce kahvaltıya başlamak için. Deniz : tamam zaten gelirler birazdan. Deniz ve babası Kemal kahvaltıya başladıklarında içerinden müzik sesleri geliyordu ve annesi suzan ve kardeşi güneş içeriye girdiklerinde Deniz şok olmuştu doğruya bu gün onun doğum günüydü annesi suzan elinde bir pasta vardı     Suzan: iyiki doğdun Deniz iyiki doğdun Deniz   Diye şarkı söylüyordu. Deniz: ben şimdi 5 yaşında koca  bir kızmı oldum   Suzan kahkaha atarak.  Suzan : evet anneciğim sen 5 yaşında KOCAMAN bir kız oldun.  babası mutfak dolaplarında birinden hediye paketleri çıkarınca Deniz şok
içinde sevincinden bir çığlık patlatı   Kemal : dur kız bağırma konmuşlar adam öldürüyoruz zannedecekler. Deniz: babaaa nasıl bağırmayım şu hediyelere bak dedi hızlı hızlı paketleri açarken ve hediyeyi paketten kurtarınca karşında gördüğü hediye karşısında şok olmuştu bu hediye onun yılardır istediği bebekti heryerde arasalarda bulamamışlar bebeği ama babası sırf Deniz mutlu olsun diye yurt dışından getitirmişti bu bebeği. Deniz bir çığlık attı o bebeği görünce kutuya sarıldı Deniz: baba çok çok çok teşekkür ederim sana Aslan,kahraman yakışıklı babam benim.   Kemal: asıl ben sana teşekkür ederim benim kızım olduğun için dedi Kemal .    Suzan:  aaa kıskanıyoruz burda dedi güneşi kucağına alarak  Kemal: gelin buraya gelin    Ve sanki vedalaşırcasına  olanlara sarıldı  ama denize ve güneşe sarılınca sanki son kez sarılıyormuş gibi hisseti ve içini bir huzursuzluk kapladı bir anada. Suzan : hiç oldumu böyle Allah aşkına çayınız soğudu ben bunları süs içinmi koydum buraya hadi herkes masanın başına geçsin Deniz anneciğim  istersen sana portakal suyu koyayım sen pek çay sevmesin . Dedi   Deniz : olur anne .                                          Ailecek bir güzel kahvaltıyı etikten sonra üzerlerini giyinip tatile gitmek üzere arabaya bindiler   Suzan: hayatım şu sağda çok güzel bir Kahveci var ordan bir kahve alalımı ?  Kemal : peki hayatım  alırız.  Deniz : anneciğim bende içebilirmiyim.   Suzan denize doğru dönerken Kemal'in çığlığı yankılandık bir tır onlara çarpıştı Annesi Suzan bağırarak emniyet kemerine takmaya çalıştı ama takamadı takla atarken kilitli olmayan kapıdan Suzan dışarı fırladı Deniz sadece bağırıyor ve ağlıyordu başını korumaya çalışırken bir yandanda kardeşi güneşi'in kafasını korumaya çalışıyordu araba bir Çınar ağacına çarpıp durdu Güneş'in ve denizin ağlamaları arabada yankılanıyordu arabanın yuvarlandığını gören kişiler olay yerine koşarak geldi. Ve oradaki insanlardan biri     : kadın ölmüş dedi bu iki kelime denizin kulakları da yankılandı. Ve tekrarlamaya başladı   Deniz: ölmüş annem ölmüş benim annem ölmüş artık annem yok ölmüş yok annem diyerek ağlamaya başladı   : bu adamda ölmüş  ikiside ölmüş dediğinde ise Deniz çığlıklar atarak babasını uyandırmaya çalışıyordu o minik eleriyle  o kahverengi gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Ambulans ekipleri gelince denizi zorlukla ordan aldılar güneşi ise bir sağlık çalışanı elindeki yarayı temizliyordu denizin başı ve burnu kanıyordu  bir sağlık çalışanı denizin yanına gelip.   Cemre: merhaba tatlı kız ben cemre izin ver senin yaranı temizleyim   Deniz: i-istemiyorum ben annemin bana sarılmasını babamın beni kucağına almasını istiyorum.  Cemrenin gözlerinden akan yaşlara hakim olamıyordu. Cemre: biliyormusun benimde annem ve babam melek oldu.  Deniz: ne yani benim annem ve babam ölmedi ve melek mi oldu dedi hüzünlü bir tebessümle  Cemre gözyaşları içerisinde  cemre: evet tatalım. Dedi ve denizin yarasını temizlemeye başladı o sırada Denizin ağlaması biraz daha hafiflemişti cemre yarasını temizledikten sonra denizi kucağna aldı Deniz okadar yorgun ve bitkindi'ki cemrenin kucağında uyuya kaldı ve  cemre denizin kulağına yaklaşıp fısıldadı    Cemre: hepsi geçecek hepsi....        BİRİNCİ BÖLÜM SONU.