cat, taehyung & jeongguk ✓

taehyungie hyungu öp

🌱

arkadaşlarımı seviyordum. hepsi de beni çok seviyordu çünkü onlara göre ben minik bir oyuncaktım. benimle sürekli uğraşsalar da ben de az değildim. yemeklerini çalar, sütlerini patlatır, kitaplarına resimler çizerdim. onlar her şeye rağmen beni yanlarında gezdirirlerdi. hem de büyük sınıf olmalarına rağmen!

seokjin hyung son sınıftı ama tüm okulun dilindeydi, onun yanında gezdiğim için şanslıydım. herkes bana özenirdi, daha ikinci sınıf olmama rağmen nasıl onunla iyi kanka olabildiğimin sırrını açıklamamı isterlerdi ama ben söyler miydim? ASLA. seokjin hyung sadece benim hyungumdu ve başkası ona hyung derse onun saçına sakız yapıştırabilirdim.

evet. yapardım.

yoongi hyung jimin hyungum ile çıkmaya başladığında kıskançlıktan saçıma tam beş tane sakız yapıştırmıştım ve uzun saçlarını kesmek zorunda kalmıştı.

"hamuruma dokunmayın!" diye cıyaklayan yoongi hyungun ağzına elimdeki banttan yapıştırıp yanağını öptüm.

"söz veriyorum hamurunu sana aynı şekilde vereceğim."

yoongi hyung daha çok bağırıp çırpınırken onu tutan namjoon hyung arkasından kafasına silah dayar gibi yaptı. "kes sesini yoksa vururum." der demez yoongi hyung ayağına basınca acıyla inledi. "susarsan sana süt alırım."

"zengin misin namjoon?" dedi hoseok hyung kutudan hamuru çıkarırken. yoongi hyung ağlar gibi sesler çıkarıp yere çöktüğünde üzgünce ona baktım. hamuruyla duygusal bir bağ kurmuş olmalıydı. belki de sadece öğretmenin ona kızmasından korkmuştu.

"abimin parasını çaldım." dedi kıs kıs gülerken, jimin hyung da onunla birlikte gülerken ben etrafı gözetliyordum. öğretmene yakalanırsak bize ek puan vermezdi, üstelik anneme söylerdi! annem hyunglarıma uyduğumu duyarsa kulaklarımı çekerdi, bir de popoma vururdu. belki de yakalanırsak öğretmenime babamı aramasını söylemeliydim, babam bana asla kıyamazdı.

babamı çok seviyordum.

"namjoon sen kediyi arkaya kovala, ben de kutuyu açayım. deli gibi bağırıyor taehyung'tan başka birinin kucağında. en azından kutudan sesi çok çıkmaz."

gözlerim biraz ilerimizdeki taehyung ve kedisine gittiğinde onun kedisini havaya kaldırıp kaşlarını çatarak bir şeyler konuştuğunu gördüm. ne konuştuğunu merak ediyordum. benimle hiç konuşmamıştı ama elim kadar kediyle gün boyu konuşuyordu! keşke annem beni daha erken doğursaydı da aynı sınıfta olsaydık.

eve gidince ona beni neden geç doğurduğunu soracaktım. evlendikleri gün doğursaydı taehyungie hyungie ile aynı sınıfta olabilirdim!

"nefes alamazsa?"

"hii," dedi jimin hyung. "katil mi olacağız?!"

"saçmalamayın oğlum, ölmez kısa süre kalınca." dedi seokjin hyung. ona inansam da kutunun hiçbir yerinde delik göremeyince biraz endişelenmiştim.

"kedi ölmesin hyung," diye mırıldandım. "ben yaklaşamasam da şirin bir şey. taehyungie hyung da çok seviyor hem."

"şuna bak şuna," diyerek saçlarımı karıştırdı. kafamı öne eğip ondan kaçtım. "büyümüş de neler düşünüyor."