I love the wrong person (Severus Snape fanficfion)

1. Begin van het 6de jaar

'Ronald Weasley schiet nou eens op!' Horen we Molly roepen in de deuropening van het aparte huis. 'Als je nu niet opschiet zwaait er wat! We komen bijna te laat!'

Zowel ik, mijn zus en alle andere Weasleys die staan te wachten om te vertrekken lachen om de acties van Ron. Hij was alweer wat vergeten en moest dus weer terug naar zijn kamer om het te pakken, waardoor hij nu een uitbrander krijgt van Molly.

Na 5 minuten is Ron dan ook beneden met pijnlijke oren, doordat hij is mee getrokken door de maar al te lieve moeder.

Al gauw komen we aan op het Perron 9 ¾ waar we met z'n alle door de muur lopen en de Hogwarts Express weer zien na een aantal weken vakantie.

Al snel zien Lauren, Ginny, Ron en ik Harry en Hermoine staan en we gaan met z'n alle in een lege coupe zitten.

'Hoe was jullie vakantie?' Verbreekt Lauren de stilte met een glimlach.

Hermoine begint enthousiast aan haar verhaal. 'Ik ben met mijn ouders 2 weken naar Australië geweest, ik heb verschillende dieren gezien. Ook hadden ze daar hele grote bibliotheken. Nog groter dan we hier in London hebben.'

'Daar ben je natuurlijk dag en nacht geweest.' Antwoord Ron met een grijns. 'Hoeveel boeken heb je uitgelezen?'

Hermoine geeft quasi boos een stomp tegen Ron, waardoor we allemaal beginnen te lachen.

Ik kijk naar buiten en zie dat we dichterbij Hogwarts komen. Wat verheug ik me weer op dit jaar.

'Het blijft speciaal hè? Hogwarts zo van een afstandje zien.' Zegt Lauren terwijl ze net als mij naar buiten kijkt. En ik knik, echt bijzonder...

Wanneer iedereen zijn gewaad aan heeft getrokken, begeven we ons richting de koetsen. Dit ging nog al moeizaam door alle eerste jaars die overdonderd zijn van alles.

'Zo zijn we ook geweest' lach ik naar mijn vrienden. Iedereen moet er om lachen. 'Maar gelukkig nu ni meer.' Reageert Ginny met een knipoog. Ginny en ik hebben een goede band samen waardoor we over elkaar vaak grappen maken. Met Lauren heeft ze een iets minder goede band, omdat zij wat minder socialer is dan ik. Gelukkig is onze band wel erg sterk en kunnen we elkaar alles vertellen. Lauren is dan ook mijn tweelingzusje en dus voelen we elkaar ook aan als er iets is bij de ander.

We zitten met iedereen aan de Griffindor tafel, alle leraren komen langzamerhand binnen gelopen richting hun plek. Dan zie ik Harry kijken richting de grote deuren. 'Oh onze vleermuis is er nog steeds.' Zegt hij met veel sarcasme. En ik kijk om. Ik zie de man staan die mysterieus is, maar kill en streng voor zich uit staart. Severus Snape, de professor die door iedereen het meest gehaat wordt door zijn manier van lesgeven en hoe streng hij is.

Wanneer hij richting de lerarentafel loopt, kijk ik hem aan. Hij heeft zoals altijd een zwarte blouse tot helemaal bovenaan geknoopt, een zwarte mantel, zwarte broek en niet te vergeten zwarte schoenen. Ook al heeft hij altijd hetzelfde aan. Het staat hem verdomd goed. Door de strakke blouse zie je zijn borst goed er uit komen en wat zou ik daar graag met mijn hand overheen willen gaan.

Ik schrik uit mijn gedachten van het geluid door de deuren die open gaan. Professor McGonagall loopt naar voren met achter haar alle eerste jaars. We krijgen weer een toespraak te horen van professor Dumbledore en iedereen wordt gesorteerd.

Dan verschijnt het feestmaal en iedereen begint met eten. Voordat ik begin te eten kijk ik even richting de lerarentafel. Professor Snape is emotieloos door de hele zaal aan het kijken en stopt dan ook bij de Griffindor tafel. Een seconde leek het dat hij mij ook staarde en ik draaide meteen mijn hoofd weg. Bang dat hij zag dat ik naar hem keek. Snel kijk ik weer terug of dat ook het geval was, maar hij keek al naar zijn bord en begon te eten. Ik voelde dat mijn hartslag een beetje omhoog is gegaan en probeer mezelf een beetje rustig te krijgen wanneer Lauren tegen mij begint te praten. 'Gaat het wel?' 'Ja ja ik verslikte me in mijn eten.' Lieg ik. Lauren kijkt maar mijn bord en dan naar mij. Wetend dat ik lieg, want ik heb nog geen hap genomen. Ze laat er het maar bij denkt ze. Ik vraag het straks wel.

Wanneer het feestmaal afgelopen is, begeeft iedereen zich naar hun slaapzalen.

Lauren, Hermoine en ik slapen op een slaapzaal en beginnen dan ook nog wat te praten voordat we gaan slapen.

'Wat was dat het tijdens het feestmaal Rob?' Vraagt Lauren uiteindelijk tegen mij. Ik ga op bed zitten en trek de dekens een beetje over me heen. 'Hoezo?' 'Ja je hartslag ging omhoog merkte ik en je loog over dat je bijna stikte.' Gaat Lauren verder.

Hermoine is nu geïnteresseerd en gaat beter op haar bed zitten. 'Ben je misschien verliefd Robin?' Zegt Hermoine met een glimlach.
Ik schrik en weet even niet wat ik moet zeggen. 'Uhm nou ja nee...' begin ik. 'Volgens mij zat je naar de Slytherin tafel te kijken klopt dat?' Beweerd Lauren.

Ik ben hier niet op voorbereid en begin rood te worden. Dan maar een leugen maar ik ga echt niet vertellen dat ik professor Snape interessant vind. 'J-ja..' zeg ik kijkend naar beneden en bloos met het idee dat het over professor Snape gaat.

'Aawhhh! Vertel wie is het?!' Begint Hermoine enthousiast. 'Zullen we het hier morgen over hebben? Ik ben best wel moe en we moeten morgen vroeg op.' De meiden stemmen hier mee in. Ik zie Lauren nog bedacht naar mij kijken zoals ze wel vaker doet, maar gaat dan in haar bed liggen.

Daar heb ik mezelf even gered denk ik bij mezelf. Maar ik kan het niet voor mezelf houden, ik moet het aan iemand anders vertellen.

Ze weet alleen nog niet wie en wanneer ze dat wil vertellen.

Dromend op professor Snape valt ze in slaap.