Meltem teyzenin yanından falan çıktık.Mert eve kadar bıraktı.''Görüüşürüz Merttt!'' dedim sarılarak Mert de ''Görüşürüz minik sevgilimm!'' dedi sarılmayı devam ettirip.Annemler gelmiştiiiiiiiii,eveeeeeettttt annemler gelmişti.Annem mesaj atmıştı.
Annecim:Melisa,geldik biz,eve el. (17.03)
-Tamam annneciiimmmm. (17.03)
Görüldü..
Koşa koşa kapıyı çaldım.Babam açtı kapıyı,bana çok sinirli bakıyorlardı.''Nasılsınız benim güzel ailemmmm?Çok özledim siziiii!'' dedim ikisine de sarılarak.Annem beni yere itti,bende kafamı koltuğa çarptım ''Aaaaağğğğğhhhhhhhh!Kafammmmmmm!!Anneeee kafam KANIYOR!ANNE!ANNE!AAAAAAAAAAA!Anne,baba yardım ediin!Ağğğğğğhhhhhhhh!'' dedim bağırarak ve ağlıyarak,b-b-başım çok dönüyordu elim ve yer kan içerisindeydi.Neslihan t-teyze geldi yardıma,annem ve babam öyle bakıyorlardı.Neslihan teyze de annemlere ''Bıktım!Sizden!Kızınız sizin UMRUNUZDA DEĞİL BİR DAHA ÇOK GÖRÜRSÜNÜZ BU KIZI SİZ!ADİLER!'' derken bir yandan da Mert'i arıyordu.''Mert!Oğlum çabuk gel!Melisanın kafası feci kanıyor.Hastaneye gidelim!ÇABUK!'' dedi ben gözlerimi kapatırken..Tek bir sözünü hatırlıyorum,Neslihan teyze'nin ''DUR GİTME!MELİSA GİTMEEEEEEEE'' diyişi ve annemlerin sakince evden çıkması..En son gözümü hastanede açtım.Yanımda Mert ve Neslihan teyze..Mert direkt konuşmaya başladı..''Güzelimm!Doktooooorrr!Doktoorrrr!'' dedi.Neslihan teyze ''Ahhh benim güzel kızım,iyisin değil mi?'' dedi.Cevap veremedim,dudaklarımı oynatamıyordum..Doktor ve hemşire geldi.Doktor ''Şu an konuşamaz,kısa bir koma geçirmiş ve aynı şekilde uzun bir şok..1-2 saate konuşmaya başlar güzel kızımız.'' Hemşire de ''Ben Melisa'nın bir kanını alıyım Kenan Bey.'' dedi.Doktor,Mert ve Neslihan teyzeyi dışarı çağırdı o sırada onların kapıya doğru yönelişini izlerken hemşire yani Füsun Hemşire ''Çok yakışıklı bir eniştem var bakıyorum daaa.Kaybetme bu çocuğu Melisaaa!'' dedi gülerek,bende kafamı salladım,tamam şeklinde. Füsun Hemşire ''Çok iyisin bu arada,kafan da 5-6 dikiş var ama 1 haftaya alıcaz,merak etme.Ha bu arada bende böyle bir kaza geçirdim,bizimkilere kaza denmez aslında..Babam yüzünden..Sonra da erkek arkadaşım da kalmaya başladım..Ama sen bence Neslihan teyzende kal Melisa.Sonra eniştemin evine geçersin,benden sana söylemesi,hem biraz daha birbirinizi özlersiniz:)'' dedi.Onunla kafamla iletişim kurarken bir andan da üzülüyordum..Füsun'a..Ama o ayakta durmuş ve şimdi de çok güzel bir mesleği var.Benimde ayakta durmam lazım,Allah'ın belası annem ve babamı hayatımdan çıkarmam gerekiyordu.Tam bunları düşünürken içeri Mert ve Neslihan teyzenin hıçkıra hıçkıra içeri girdiğini gördüm.Kafamı ''Noldu?'' anlamında salladım.Neslihan teyze de 2 saate söyleyeceğim canım Melisa'mm m-merak etme a-ama sen hiç u-unutma benle M-Mert h-hep sen-n-nin yanında o-olucaz k-kızım..'' derken Mert'de benim yanıma oturarak(hastane yatağının yanına) ''Ben sana ailen olucam Melisa'm,asla kendini yalnız hissetmeyeceksin güzelim a-asla..'' dedi gözünden yaş akarak..2 saat geçmişti.Konuşuyordum,sordum Neslihan teyze'ye yani hala ağlayan Neslihan teyze'ye nolduğunu,Mert biraz da olsa toparlamıştı kendini.Neslihan teyze cevap verdi zar zor.Sonunda.
* Öncelikle merhaba okurlarım..Artık bizim bu bölümleri yazdıktan sonra böyle bir şey ekleyeceğim,bölümlerin sonuna içimden geldi yani kısaca bu bölümlerin sonuna eklediğim şeylerle bizim ''aşktır bizim ki'' hikayesiyle bir bağlantısı yok* Bir gün bir balık vardı.Ailesi tarafından terkedilmiş,sevgilisi tarafından terkedilmiş,en yakın arkadaşı tarafından bir boruya sıkıştırılan..Kendine bir arkadaş bulmuş.Sahibi...Evet ona hep tüm sıkıntılarını,içindeki tüm pişmanlıkları dökermiş..Bir gün sabah uyanmış,suyun içinde dolaşırken bir anda aklına annesi ve babasıyla anıları gelmiş,bir damla gözyaşı dökmüş,sahibi geldiğinde her şeyi anlatmış ve rahatlamış.Sahibi de ''Onlar geride kaldı Dori,biz önümüze bakıyoruz,önümüzden gidiyoruz,arkamızdan değil,geçmişimizden değil..'' dediğinde balık da ''Haklısın..'' diyip uyumuş..
