ආර්මිලා එක්කෙනෙකුටවත් ඇතුලට යන්න දුන්නේ නෑ... ගොඩක් අයිඩෝල්ස්ලා ලොකු ලොකු මිනිස්සු ඇවිත් යන දිහා අපි බලන් හිටියා... ආර්මිලා ඔක්කොම එකතුවෙලා බිම පාරෙම වාඩි වුණා... අනේ මගේ කෙල්ල, මෙහෙම ඉන්නවා බලන් ඉන්නෙ කොහොමද මම?... මියා හයිබ් එකට ඇතුල් වෙන දොර දිහා බලන් ඉන්නවා... එයාගේ ඇස් වල කඳුළු එක මොහොතකට වේලුනේ නෑ... යුන්ගි කියන්නෙ මියාගෙ ජීවිතේ... අඳුරන්නෙ නැති වුණත් එයාට ජීවිතේ කියල දුන්නෙ යුන්ගි... කොයි තරම් දුරින් හිටියත් මියා තරම් වෙන කිසිම කෙනෙක් යුන්ගිට ආදරේ කරලා නැතුව ඇති... එතකොටම වගේ තනි කළු ඇඳගත්තු එක්කෙනා දෙන්නා මල් අරගෙන එළියට එන්න ගත්තා... වෙන්නේ මොකද්ද කියලා තේරුම් ගත්ත මන් මියාට කතා කලා... එයා එක ඇහිපිල්ලමක් ගහන්නෙ නෑ...
