İlk kitabım beğenmeyebilirsiniz
14 yaşına kadar ailesinin yanında kalan Güneş 14 yaşında evden ayrılıp dedesinin yanında yaşar.Bakalım 17 yaşında neler olacak??
DÜZENLEMEDE!!!
Yine telefonun sesiyle uyandım. Daha gözlerimi açmadan telefonu bulmaya çalıştım. Bulduğumda açıp kulağıma koydum. Karşıdan o nefret ettiğim ses geldi.
"Dualarım kabul oldu sonunda be. Senden kurtuluyoruz." Siz zaten benden 3 yıl önce kurtulmuştunuz ama neyse.
"Kafan mı güzel Ali? Hayırdır sen beni arar mıydın?"
"Zaten senin sesini duymak istemiyorum. Bunlar son duyuşlarım" Gözlerimi devirdim. Uykumun içine etti ya.
"Tedavisi olmayan hastalığa mı yakalandım?" O kadar umursamazdım ki onlara karşı. Beter olsunlar.
"Üveymişsin be. Gerçek ailen istiyor seni." Yatakta bir anda dikleştim. Noluyoruz kardeşim?
"Kafanın güzel olması konusunda ciddiydim." Yataktan kalkıp banyoya girdim. Telefonu hoparlöre alıp yüzümü yıkamaya başladım.
Üzerimi hızlıca giyinip ekmek arası bir şeyler hazırladım. Normalde duşta alırdım ama bugün almak istememiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabama binip yola çıktım. Normalde gitmeyecektim ama hem yapacak bir şey bulamamıştım. Hem de merak etmiştim nedir bu olay diye. Çıkmaz zaten böyle bir şey de.
Şimdi siz 17 yaşında nasıl araba kullanıyorsun diyeceksiniz. Kimliğimde 1 sene geç yazılmış nedense. 18 yaşına girince düzeltirim.
Ali'nin attığı konuma gelip arabadan indim. Hastaneye şöyle bir göz attım.
ULUÖZ HASTANESİ
İçeri girip danışmadan nerede olduklarını öğrendim. Kata geldiğimde bir hemşireyi durdurup başhekimi çağırmasını istedim.
Başhekim geldiğinde konuşmaya başladım. "Merhabalar..." Üzerindeki gömlekten ismine baktım. "...Kerem Bey"
Kafasını salladığında konuşmaya başladım. "Ben Güneş ÖCAL. İçeride beni bekleyen insanlar var biliyorum. Ben kimseyle muhatap olmak istemiyorum. Prosedür neyse ben başka bir odada yapmak istiyorum."
"Tabi ki bu isteğinizi gerçekleştiririm ama şayet böyle bir şey çıkarsa 17 yaşındasınız. Velayetinizi çok kolay bir şekilde alırlar. Konuşmak istemiyor olabilirsiniz ama zorunda kalırsınız. Ben uyarmak istedim sadece."
Kafamı anlayışla salladım. "Bunları söylediğiniz için teşekkürler. Ben hemen işlerimi halledip kimseye görünmeden çıkmak istiyorum."
Odaya geçtiğimizde kanımı aldı. "İşlem bu kadar. Hastanemizin sahibi böyle bir şey rica ettiği için sonuçlar bugün çıkacak." Kaşlarımı kaldırdım. Hastanenin sahibi mi?
