The Last Of Her Kind

Chapter 22

"B-but Arthur... Is it really wise to let everyone hear about it?" She laughed nervously.

"Why not?" Arthur asked.

"I-I don't think it's necessary," tugon ni Morgan. Napayuko ito.

"We've already talked about this, Arthur. The Council has already decided," madiing nagsalita ang isang lalaki. Makikita ang pag-angal sa mukha nito.

"Kailangan natin siyang patayin bago mangyari ang kinakatakutan natin lahat," sabat ng isang babae na katabi nila.

"I don't think you've heard the Great Prophecy clearly."

"Come on, Arthur! Don't be stupid-" Biglang sumabat si Morgan ulit ngunit napaatras siya nang malakas na hinampas ni Arthur ang lamesa sa kaniyang harap.

Maski ako ay nabigla nang may madilim na tila'y usok ang bumalot sa leeg ni Morgan, dahilan upang masakal ito.

Her hands were scratching at her neck, as if trying to gasp for air. That dark vapor looked oddly familiar.

Napatingin ako sa itim na usok na kanina pa bumabalot kay Hell. Ngayon ay mas lumaki na rin ito mula sa kaniyang kinatatayuan. Mukhang pareho sila ng imperium ni Arthur.

"Careful, Morgan. I don't think you would want to disrespect me in front of these people." Mapanganib ang boses nito.

Pinuksa nito ang kaniyang imperium at malakas na bumagsak si Morgan sa sahig. Mabilis itong naghabol ng hininga habang hawak ang kaniyang leeg.

"I do have the final say or do I not, Titus? Morgan?" he thundered.

Bumaling ito sa dalawang nakatayo sa kaniyang tabi.

"Y-yes, of course, Arthur," the man named Titus replied.

"Yes... I-I apologize." Napalunok naman si Laura at agad na napaupo. Parehong nakayuko ang mga ulo nito.

"As I thought so."

"We must all be equipped with the same truth. You're handpicking parts of the prophecy to fit your own interpretation," he remarked with clear distaste.

Humarap ito sa amin.

"The Great Prophecy was proclaimed 200 years ago when Celestia was first founded. It has been kept as a secret, only a few others fully know about it. However, we all know what it means- the arrival of Doomsday. Today, everyone gathered in this court shall hear the full prophecy," Arthur announced.

Agad na nagbulongan ang mga tao. Tila'y ngayon pa lamang ito inanunsiyo sa publiko. Batid ko ang pagkagulat mula sa mukha ng mga Vespers. Hindi nila inaasahan na sasabihin ito ni Arthur.

Nagtagpo ang mga mata namin ni Hell. Bakas ang pag-aalala at pagkatuliro mula rito. Hanggang ngayon, mahigpit pa rin ang hawak nina Caelum at Lance sa kaniya, mukhang pinipigilan ito. Maliwanag ang court room ngunit tangi ang kanilang bahagi lamang ang madilim.

Kahit kailan, parang baliw.

Hindi ba siya naaawa kay Astra na kanina pang nanglalamig malapit sa kanila?

Napakunot ang noo ni Hell at napailing nang mapansin ang mahina kong pagngisi.

"Professor Ford, please come forward," he gestured with his hands.

Lumapit si Professor Ford na may dala-dalang lumang scroll. Hindi pa rin nagbabago ang mga mata nitong tila'y punong- puno ng karunungan. Kapansin-pansin ang mga maliliit na guhit ng linya sa kaniyang noo na siguro ay dala na kaedaran.