Fallen Angel (SBB Season 1)

Chapter 22

Maybe I got caught up by the adrenaline, maybe you and I are not really meant to be lovers.
_____________________________________

Sasha's POV:

"Ano pa ikukwento mo bakla?" nawalan ako sa ulirat nang nagsalita si Hestia.

"Bakla, ayoko talaga maging reckless" tinignan niya ako ng matagal habang hinahanapan nya ako ng damit para sa dinner namin mamaya.

"Ayaw mong maging reckless pero pak*ntot ka ng pak*ntot sakaniya? ang tino mo rin kausap" sabi ni Hestia.

Pinag - iisipan konv mabuti na mamahalin ko na sya talaga, di na ako magtatago ng anomang pakiramdam.

"Bakla pakinggan mo ako, nagawa mong mag file ng absence sa trabaho mo dahil lang sa issue mo. Hindi mo kayang gawin yun kahit kanino. Imposibleng hindi mo siya mahal." sabi pa ni Hestia.

It makes sense pero ayaw ko pa rin talaga. Sobrang naubusan na ako ng time para maniwala pang may chance ako magkaroon ng love life.

"Sobrang daming nasa isip ko, gusto ko nalang mawala" sa totoo lang na pepressure na ako sa dapat kong gawin. Matagal na rin akong naging single at nawalan na ako ng tiwala sa partnership. Even though Theo is a great guy, hindi ko maiwasang magdalawang isip.

"Oh, ito na. Sige na umalis ka na. Palibhasa inalikabok p*ke mo kaya nalilito ka na ngayon. Kalmahan mo lang ha, okay lang maging disorganized at irrational basta hindi ka hipokrita" sabi ni Hestia sa akin.

Inabot niya sa akin ang isang black fitted dress na long sleeve pero may cut sa tagiliran at low back. Hindi na ako nakapag paalam ng maayos sa sobrang kaba ko, gets na agad ni Hestia na hindi ko na kailangang magpaalam dahil bago ako umalis, inabutan niya ako ng stress ball.

Pagkauwi ko, nag ayos ako at nag paganda. Hindi ako sigurado sa kalalabasan pero kailangan kong magmukhang maayos kasi andun yung kapatid ko. Paglabas ko, nakita ko na agad na nag aabang si Theo.

"I want to kiss you but I just can't" sabi niya.

"What holds you back?" tanong ko.

"I can't mess up your look knowing that we're going to your hell" sabi niya habang nakangiti.

Gumaan bigla pakiramdam ko sa sinabi nya, hindi ako makapaniwalang tinawag niyang hell yung impyernong yun. I never heard someone label it as that, he guided me sa kotse niya na para bang di kami gumawa ng milagro dun maraming beses na. He really took the part on being a plus one. I hope this dinner went great.

*dinner*

"Oh, look who's here" sabi ng kapatid ko.

"I don't want to start something up" nginitian nya lang ako nung sinabi ko yun.

Babatiin ko sana yung nanay ko, pero di nya ako pinansin. As usual, hindi niya tanggap na kambal iniri niya. We sat down and looked at each other awkwardly.

"Hindi mo ba siya ipapakilala?" tanong ng nanay kong ngayon lang namansin.

"He's Theo" tipid kong sabi. Since nawawala na talaga ako sa mood at gusto ko na makipagsagutan sa kahit kanino.

"Her boss, actually chismis sa hospital na pinapasukan niya ay nakakakuha sya ng special treatment dahil binibigyan niya ng special treatment yung ari niyang boss niya" sabi ng kapatid ko.

She did not chose to do this. Hindi pa ako nakakasubo pero gusto ko na tumayo. Bakit pa ba ako andito? para ipamukha sa akin na hindi ako tanggao sa pamamahay na to?

"I already have low expectations for you, I never thought na may ibababa pa pala yun. Pathetic" sabi ng nanay ko habang nakangisi lang sa akin.

Nananahimik lang ako habang hinihiling na sana kahit minsan masakal ko sila.

"Anyway, you're here for the news. I don't care about your wh*rey life. You're out of your lolo's will. Mawawalan ka ng pera at ililipat namin sa public cemetery ang lolo mo. Napagdesisyunan naming magkakapatid na ibaling nalang sa honeymoon ng kapatid mo yung pera."

Nanlaki yung mata ko sa sinabi ng nanay ko, alam kong good trait ang pagiging oportunista pero sobra naman yata yung naging desisyon nya.

"Really? without consulting me?" sinabi ko na mejo tumataas yung boses.

"Sino ka ba? tsaka, mabubuhay ka naman diba? knowing na pinagpalit mo p*uke mo over his money" sabi ng nanay ko.

"Totoo naman, even without lolo pushover ka pa rin. Ako lang naman may nagawang tama sa pamilyang to kaya mahal kami" dagdag pa ng kapatid ko.

"Doctor ka na pero nanghuhuta ka pa rin ng pera, how desperate can you be" sabi ng nanay ko habang tumawa.

Nakayuko nalang ako sa sobrang hiya at sinama ko pa si Theo. He was just sitting there, watching us spoil the food. Naubusan na nga ako ng gana sa nangyayari.

"I never said that I was benefiting from him."

Tinawanan lang nila ako, just like before. Hindi ko na masikmura to. Tumayo nalang ako at nag walk out. Ramdam ko namang sinundan ako ni Theo. Nakuha ko na sagot na dapat kong malaman.

"Hintayin mo naman ako baby" sabi ni Theo.

"WALANG TAYO THEO! DI KA BA NAKAKAINTINDI?" Sinabi ko sakaniya habang paiyak na ako.

"You might be consistent now, I don't know when are you gonna change. Is it anytime soon?" sabi ko sakaniya.

Deretso ko siyang tinignan mata at sinabi kong;

"Hindi ko kayang magmahal habang may sariling problema, at lalong ayoko sa kahit sino ngayon." pagtayaboy ko kay Theo.

"Sasha, I'm human. I do not know hanggang kailan at saan ang hangganan ng pasensya ko sa pagurong sulong mo." sinabi niya sa akin habang hawak ang dalawang braso ko. Ramdam ko rin na parang bibigay na sya pero hindi ko kayang buksan ang puso ko.

"Just... accept it. The only communication that I'm good at is on bed. Hinding hindi ko maicocommit sarili ko sa taong magiging dahilan ulit ng issues ko sa buhay" sabi ko sakaniya habang malapit na akong umiyak.

"Theo, I can't and I don't want to change. I never imagined myself picking up the pieces na matagal nang sira." sabi ko sakaniya.

"You're just saying that because something happened, right? You didn't mean that" sabi niya sa akin habang namamagasa.

"I mean it Theo, let's stop here." at umalis nalang ako. Nasasaktan, nanlulumo, at nahihirapan.

________________________________
I miss writing.

Love,
Author