Arrgghh!
Bakit ganito nalang palage, may research paper pa ako dagdag pa itong powerpoint presentation ko. Hay *Sighs* nakakapagod maging highschool at takenote, graduating na po ako!
Aha! sa iisang lugar lang naman ako nakakapag-relax, walang iba kundi sa
Starbucks! Yeah, Baby!
So pumunta ako sa ayala mall dala ang MacBook ko
Umupo na ako sa vacant table. Actually halos mapuno na ito; rami kasing customers. So I started typing while eating.
"Excuse me, mi-miss, may ka-kasama ka? Pwedeng pa share?" Nauutalna sinabi ng lalake na may dalang tray.
Ang rude ko naman kung di ako papayah eh, if I'm not mistaken regular siya dito. Parati ko kasi siyang nakikitang nagkakape dito e.
"Actually, I'm alone, sure"
"Pansin ko nga parati kang mag isa dito. Regular costumer din kas ako dito parati kiang nakikita, buy if you were just aware of that" Sabay upo sa tapat ko.
"Hindi naman I am aware ikaw din naman parating mag-isa.."
Nanlaki ang kanyang mga mata. May nasabi ba akong mali?! Weird. -.-
"Aw-ware ka the who-ho-le ti-time?! Nauutal niyang sinabi pero may bakas ng tuwa sa mukha nito.
"Ah. Huh? Yup?!" Sabi ko
"Shit, tanga ko, bat hindi ko napansin" Mahinang bulong niya pero hindi ko masyadong narining maingay kasi.
"Ano yun?"
"Wala" Inubos niya ang kanyang kape.
*KRIIIIIIIIIIIIIIING*
Biglang tumunog ang kanyang cellphone. May tumatawag ata sa kanya.
"Yeah... What?! ..... As in now?! .... OK. Bye! "
Ay, galit si kuya?!
May biglang siyang nilapag sa table, tissue ata ng coffee ko. Bigla siyang tumayo..
"Nice meeting you *insert name* . " Wait, alam ni *name* ang name ko panung --
"Wait, sandali paano mo nalaman ang name ko?"
Hindi niya ako pinansin tinignan ko siyang papalayo ng bigla syiang humarap saakin at * wink*
Dug.Dug.Dug.Dug
Okay, what was that?!
So umupo ako pabalik nang napansin ko ang tissue paperna binigay niya. May sulat pa, dahil sa mausisang bata po ako, binasa ko wala namang mawawala diba?
"Noon hindi ako naniniwala sa love at first sight, nakakatawa right? Pero ng dahil sa iyo nalaman kong posible pala. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa.. I loved you since the day I lend my eyes on you on you. Siguro nga hindi mo pa kayang paniwalaan ang mga sinasabi ko. Well, let's give it a shot, February 23, 2012, 4PM; you were here wearing black shirt and a white shorts, you were alone that time. I know you can remember but I left a memory card underneath this tissue; see it for yourself"
WTF?! Stalker men! It's almost a year if that's the case, he was really sincere. Weh? So I insert the memory card in my laptop and that left me aghast, totoo nga! Rami kong pictures dito so I continued reading his letter...
"Yea, I know what you are thinking right now.. Stalker?! me no way.. let's just say 'Secret Admirer'. It's almost one year but there's a saying that 'IF YOU CAN'T GET SOMEONE OFF YOUR MIND, IT MEANS THEY ARE PROBABLY SUPPOSED TO BE THERE' so thats it hindi naako humanap pa ng iba the entire year. Sa susunod na pagkikita natin, sisiguraduhin kong magiging akin ka."
Ang daya niya eh parati nga kami nandito, ano siya, shunga? Hindi ko naman siyang pwedeng iwasan dahil tambayan ko na tong Starbucks But suddenly, I felt love, thus why not give it a try or a chance? Kaya tinago ko ang tissue paper....
_ _ _ _
*sighs*
That was the day when my heart starts to beat again but I failed. Feb 23, 2013 na ngayon pero nandito parin ako, naghihintay sa kanya. It's almost 4PM. This time, this date; and also this chair marami na ang nagbago, I am now taking up
So I guess this is the end? Or I was just tricked.... para sa,akin ba talaga yung tissue?
Inubos ko na ang kape ko at tumayo nang biglang may nag salita sa likod ko...
"you waited, huh.. Silly, right? Naghintay ako ng isang taon katulad mo.... Can you be mine, forever?
Humarap ang lalaking nagasasalita.. It's him.
"Indeed, very silly" Lumapit ako sa kanya and I found my self hugging him.
"You're still adorable since the day I had first saw you. Humanap ka ba ng iba? Kasi ako hindi eh."
Sinapak ko siya. Tarantado toh!!
"Hindi no. Tanga ka ba? I waited for a year, sa tingin mo nag hanap ako ng iba?"
"Well, I guess pantay na tayo will you be mine forever?"
"Ano ka, siniswerte? Siyempre hindi pa no. Hindi ka pa nga nanliligaw"
"Edi liligawan kita simula ngayon. Hanggang sa sagutin mo ako."
"Hindi na kailangan dahil ngayon pa sinasagot na kita."
" Thank you Michelle I love you very much"
"I love you too, Marcus "
I learned how to wait and believe in destiny. Hindi biro ang mahintay ng isang taon at bihira ka lang rin makakahanap ng lalaking kayang maghintay ng isang taon, kaya pag nakita mo na an isang taong kayang ipakita ang pagmamahal niya sayo at maghintay ng kahit gaano pa katagal para lang sa matamis mong oo, huwag mo na siyang pakakawalan pa....
3 YEARS LATER.....
"Michelle, will you marry me?"
"Of course I will marry you, Marcus."
"Yes! Napasigaw siya sa sobrang tuwa. "I love you Ms. Michelle Paez"
"I love you too, Mr. Marcus Laurel. Now, forever and always."
Now.. I can really say that we are really LOVERS IN STARBUCKS.
