I love the wrong person (Severus Snape fanficfion)

3. Nablijven bij Snape

"Ik heb via via gehoord dat er dit weekend een feestje word georganiseerd bij ons. Alleen 4e jaars en ouder zijn uitgenodigd." Begint Lauren dan. Terwijl ze dat zegt, kijkt ze ons met een glimlach aan.

"Ik weet niet of dat nou slim is, ik heb dan waarschijnlijk bergen met huiswerk. Jullie waarschijnlijk ook!" Antwoord Hermoine.

"Oh come on Hermoine! Je kunt dat huiswerk toch 1 keer door de vingers zien?! Het is pas de 1ste week van het nieuwe jaar. Daarom wordt het feest ook gehouden..."

"Om te vieren dat de eerste week voorbij is." Maak ik Laurens zin af, met een glimlach op mijn gezicht. Ik heb nu al zin in een feestje.

We ratelen een beetje door over het feestje en halen uiteindelijk Hermoine over om er ook heen te gaan.

"Trouwens Robin... moest jij niet nablijven bij professor Snape" zegt Lauren dan als we bij de Griffindor toren aankomen. Abrupt blijf ik stil staan. Met grote ogen kijk ik mijn zusje en vriendin aan. "Shit..." En ik ren snel richting de kerkers. Lauren en Hermoine kijken me verbaast aan.

Wanneer ik er ben, zucht ik even snel om mijn adrenaline er uit te blazen. "Kom binnen" hoor ik achter de deur met een zware maar bekende stem. Ik schrik van de plotselinge stem. Hoe wist hij dat ik er al was? Ik had nog geen eens aangeklopt.

Ik doe met een frons op mijn voorhoofd langzaam de deur open en stap naar binnen. "Ga maar beginnen met die kast op te ruimen" wijst hij naar een kast. Strak kijkt hij me aan. Ik knik en loop naar de kast en begin met het sorteren en opruimen.

Kort kijk ik naar professor Sneep, met een serieuze blik is hij bezig met een potion.
Hij pakt een ander ingrediënt en giet het langzaam er in en roert een paar keer. Zijn blik geeft me rillingen. En dan kijkt hij nog niet eens naar mij. Ik betrap mezelf erop dat ik echt als een verliefd klein meisje over hem aan het denken ben. Ja, ik vind hem interessant en fascinerend, maar verliefd ben ik niet. Nee toch?

Mijn blik gaat van zijn ogen naar zijn borst die langzaam op en neer gaat. Dan gaat mijn blik verder naar zijn handen die bezig zijn met de potion. Langzaam gaat mijn blik weer omhoog richting zijn ogen. Ik schrik! Zonder dat ik het merk laat ik het potje met kruidnagel vallen.

Donkere ogen kijken mij aan, ik slik een keer... damn. Ik wil weg kijken maar ik doe het niet. Het lukt me niet. Het lijkt net of ze worden vast gehouden.

Professor Sneep ontbreekt de stilte. "Die had ik nou net nodig..." zegt hij kil. Was dit nou saractisch bedoelt? Heeft hij toch wel gevoel voor humor? Ik kijk hem verbaast aan.

"Gaat u het nog opruimen mevrouw Claver?" sist hij me toe. Ik kijk naar de grond en dan weer terug naar hem, niet wetend wat te zeggen. "Nou.. u-uh-hmm j-ja... zal ik doen professor" Stamel ik. Ik draai me om richting de kast en zak naar het kapotte potje met kruidnagel. Ik pak mijn toverstok er bij. 'reparo'.

De kruidnagel die op de grond is gevallen doe ik in de prullenbak. En dan zet ik het potje weer gevuld en wel weer netjes in de kast. Ik zet boeken recht neer, potje die leeg zijn zet ik op de tafel die langs de kast staan, om later bijgevuld te worden.

Ondertussen gaan mijn gedachten naar het weekend. Over hoe het feest zal zijn en wie er allemaal komen.

"Mevrouw Claver..." Zeker voor de 3de keer schrik ik vandaag van professor Sneep. En voor de 2de keer laat ik een potje uit mijn handen vallen. Maar ik vang hem nog net op.

Langzaam draai ik me eigen om. God... Ik sta heel dicht bij hem...

Sneep heeft het door en zet een stap naar achter. "Ik heb een afspraak. Als u die kast achter u ook zou willen doen bent u daarna klaar. En laat alstublieft niks vallen". Vertelt hij met zijn ogen dichtgeknepen. Hij draait zich om en zwaait met zijn cape.

Ik laat een zucht horen en ga verder met de kast waar ik bijna mee klaar ben.

Waar zou Snape naar toe moeten?

Ik zet het laatste boek in de kast, ik sta op en zet de kruk die ik had gebruikt, terug op zijn plek neer. Ik kijk nog een keer achter me om te checken of ik alles netjes achter gelaten heb en daar me terug om en loop naar de deur.

Voordat ik überhaupt bij de deur aan kom. Vliegt hij open en Sneep stapt zijn lokaal binnen, met daar achter Draco Malfoy.

"Ik zie dat u klaar bent mevrouw Claver?" Ik knik. "U mag gaan. En laat u zich hier niet meer zin behalve in de lessen... ja?" Zegt hij kil. Achter hem grinnikt Malfoy. "Is het grappig Malfoy!?" "Toevallig wel ja... Hoe krijg je het voor elkaar om op je eerste dag te moeten na blijven? Modderbloedje!"

"Ten eerste ben ik geen modderbloedje. En ten tweede volgens mij beloofd het niet veel goeds als je hier bent hè. Volgens mij ben ik niet de enige die op zijn eerste dag moet nablijven. Sukkel!" Draco kijkt me met fijngeknepen ogen aan. "Ik krijg jou nog wel Claver en anders die zus van je."

"Je waagt het..." reageer ik fel. Sneep die er nog steeds bij staat kijkt nu boos uit zijn ogen. "Wat is jullie reden om hier in mijn lokaal elkaar uit te schelden voor helemaal niks! Sist hij naar ons toe. "10 punten aftrek voor Griffindor én Slyterin!"

"Wat!!?" Roepen we allebei tegelijk. Wat denkt hij wel. "Malfoy begon!"

"Als je zo door gaat mevrouw Claver worden het meer punten!!" Hij kijkt me doordringend aan.

Ik snuif een keer en draai me om. Wat heb ik toch een hekel aan Malfoy... het word eens tijd dat Fred en George aan de gang gaan met hun grappen...

Wanneer ik door het portret kom van de Dikke Dame, komt Ginny op me af lopen. "Ik hoorde van Hermoine dat je moest nablijven bij Snape? Hoe was dat?"

"Saai... moest 2 kasten opruimen verder niks." Ik besluit haar niet veel details te vertellen. "Ik ben moe, weltrusten Gin!" Ik geef Ginny nog een knuffel. "Weltrusten!" Glimlacht ze. "Tot morgen!"

Tegen de rest die in de woonkamer zitten zeg ik ook weltrusten en begeef me dan naar mijn slaapkamer. Daar kom ik Lauren tegen, die in kleermakerszit, op haar bed zit. Wanneer ze de deur open hoort gaan, kijkt ze op van haar bezemsteel, die ze met haar gereedschapkist aan het verbeteren is.

Lauren zit in het zwerkbalteam en is een jager. Ze doet er alles aan om een wedstrijd te winnen en traint bijna elke dag. Als er een scout ooit zou komen zou ze zeker gescout worden. Zo goed is ze.

"En hoe was het?" "Saai" reageer ik kort. Lauren reageert er niet meer op. Ze weet wanneer ik moe ben en wanneer je me met rust moet laten. Zelf legt ze haar bezem langs haar bed neer en kruipt onder de dekens. Ik kruip ook onder de dekens. Zachtjes hoor ik nog een "Weltrusten" van Lauren en laat een geluidje horen en dan vallen mijn ogen dicht. Ik hoor nog een deur open en dicht gaan, maar dan ben ik al gauw in dromenland.