Whisky & Chocomel - verhaaltjes

Onvoorwaardelijke liefde (2)

Onderweg naar de loods, werd er opeens door een bekend nummer gebeld. 'Met Eva, wat?! Wat zeg je dat er is gebeurt? Nee.... Nee, rustig Iris, ik zet je even op de luidspreker!!' Door de auto klinkt nu de stem van Iris, die is helemaal in paniek en kan haast geen woord uit brengen. Met een snikkende stem vertelt Iris aan haar oom en tante wat er is gebeurt. 'Ik hoorde opeens een schot, maar voelde niks. Uit een reflex trapte ik hem tussen zijn benen en toen rende hij plotseling weg.' 'Je zegt dat hij je in je schouder heeft geschoten, voel je verder geen pijn?' vraagt Eva die volledig in paniek is. Wolfs die naast haar zit heeft zijn hand op haar schouder gelegd en zit ademloos mee te luisteren.  Hij reed vlug richting de Ponti!

De vraag van Eva zorgde voor haar eerste pijnschoot die ze door haar schouder heen voelde gaan. 'Nu je het zegt, ik voel nu je het vraagt pas de pijn in mijn schouder. Oh nee Eef, er komt bloed uit mijn schouder op je tafel!' 'Luister goed naar me Iris, pak de dichtstbijzijnde thee of handdoek die je kunt vinden en druk die hard tegen je schouder aan. Wij bellen een ambulance en zijn al bijna bij de Ponti.' Iris pakt de handdoek van het aanrecht en kijkt snel nog even in de box van Lotte, die ligt inmiddels te slapen. Iris ziet het kleine buikje rustig op en neer gaan en slaakt een diepe zucht. 'Eef ik wordt een beetje duizelig, ik geloof dat ik zo flauw ga vallen!' 'Luister naar mijn stem Iris, wij zijn nu voor de deur en komen nu naar binnen, niet schrikken, wij zijn het.'

Eva treft haar nichtje huilend zittend aan de keuken tafel aan, met een rood door bloedde handdoek tegen haar schouder. Eva drukt Iris tegen zich aan en zegt hoe zeer het haar spijt van wat er is gebeurt, waarop Iris zegt dat het haar juist spijt. Daarna zegt Eva dat zij het nu van haar over zal nemen, op het moment dat Eva de handdoek weg haalt en de theedoek wil pakken, ziet Iris pas haar wond en valt weg. Even later voelt ze de koude handen van Eva op haar gezicht, ze voelt zich misselijk en duizelig. 'Doe niet zo eng Iris, gewoon bij me blijven hoor. De ambulance is er bijna, nog even volhouden' hoort ze Eva met een snikkende stem zeggen. Op dat moment loopt Wolfs met twee ambulance broeders de keuken binnen. Ze pakken het werk van Eva over en zorgen dat Iris stabiel wordt, zodat ze veilig mee kan met de ambulance. Wolfs zegt tegen Eva dat hij alvast naar Mechels gaat om alles uit te leggen, Iris heeft namelijk nog kunnen bevestigen dat het de Vos was die haar aanviel. 'Je blijft wel bij me toch Eva?' 'Ja natuurlijk, ik zou niet durven om weg te gaan.' Samen met de 2 ambulance broeders, Lotte in een Maxi-Cosi en de brancard met Iris loopt Eva de Ponti uit en de ambulance in. In de ambulance valt Iris weer weg, dit keer grijpt het Eva zo aan dat ze begint te huilen.

'Wat moet ik nou zonder jou, Iris je moet weer bij komen!' zegt Eva snikkend en drukt een kus op haar nichtje haar voorhoofd. Op dat moment opent Iris weer haar ogen en ziet het betraande gezicht van haar tante, ook Iris begint te huilen.

Als ze in het ziekenhuis komen wordt Iris meteen meegenomen. Eva vraagt aan een van de artsen die er bij loopt wat er nu gaat gebeuren. 'Ze zullen de kogel moeten verwijderen en dan gaan ze zorgen dat ze stabiel is.' Eva gaat aan de kant zitten en belt wolfs over de stand van zaken. 'Eva! Hoe gaat het daar?' 'Ja, ze wordt nu geopereerd Wolfs. Ik ben zo bang dat het niet goed gaat komen!' 'Rustig maar Eva, ze is heel sterk dat hebben we nu wel gemerkt. Ik heb Mechels trouwens gesproken, ze hebben een landelijk opsporingsbevel naar Daan de Vos'. 'Ze moeten hem snel te pakken krijgen, anders voel ik me echt niet meer veilig!' 'Ik ga ervoor zorgen dat er alles aan wordt gedaan Eef!' 'hoe is het met Lotte?' 'Ja ik denk wel goed, ik heb zo een afspraak bij de kinderarts' 'ik kom er zo aan, houdt je me op de hoogte?' 'Ja wolfs zal ik doen, o en ik hou van je!!' 'Ik houdt ook van jou!'

'Nou mevrouw, uw nichtje heeft uw dochter uitstekend opgevangen.' 'Ze is kern gezond en heeft zelfs geen blauwe plekken van het stevige vast houden.' 'U zult wel trots zijn op d'r, ik gok dat niet iedereen zijn leven op het spel zou zetten.' 'Ben ik ook, ik hoop alleen dat alles goed met d'r komt. Bedankt voor het nakijken!' 'Graag gedaan, laat u me nog even weten of het ook over een paar dagen nog goed gaat met Lotte?' 'Zal ik zeker doen, tot ziens' 'Sterkte en tot ziens! Eva glimlacht naar de kinderarts en loopt samen met Lotte de kamer uit, met in haar gedachten hoe trots ze wel niet op Iris is.