Covenant in the Wilderness

Chapter 32: Never Be

Tinitigan lang ako ni Ester na mukhang wala pa rin sa sarili. Muli kong ibinalik ang tingin doon, malakas na ang kabog ng aking dibdib dahil sa takot.

"Deborah, tara na. Parang awa mo na."

I never listened. Until I saw Yandiel walking out of one of the rooms inside the park, the room that has a metal door. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko pero medyo nabawasan ang aking kaba at takot na lang ang natira sa akin.

Why am I thinking that it is him who died and now lying in that stretcher?

Tumigil siya at tumulala sa ambulansyang hanggang ngayon ay hindi pa rin umaalis sa lugar. Blanko ang emosyon sa kanyang mga mata at mariin na nakasara ang labi. He's wearing that black buttoned skirt, like Ester.

Hindi na ako umimiik at kusa nang sumama kay Ester na kanina ay halos mawalan na ng pag-asa sa akin. Tahimik ako sa aming pag-alis at niyakap ang sarili. There's one thing I'm speculating about and I don't know how I should believe it. Is Yandiel involved on what just happened?

And why are we leaving? Why is Ester rushing to leave that place?

Hininto niya ang tricycle sa kalagitnaan ng daan, sa tapat ng malaking gym. I am still dumbfounded by all that happened. Tulala ako sa isang sulok sa kung nasaan kami.

Narinig ang mabigat na pag-buntong hininga ni Ester. "Deborah, please. Don't go to that place anymore. And those guys, cut ties with them now, all of them."

"Ester, I have my friends there-"

"They're are not friends nor your brothers, let us stop being stupid. They do things for the sake of their flesh and satisfaction, we both know yet we still chose to be stupid. Deborah, hindi sila kaibigan."

Napaawang ang aking bibig. But Aiden, Ravi and Yandiel... I had to get those three. Kahit hindi ko maintindihan ang nangyayari ay silang tatlo ang aking naiisip lalo na't may police akong nakita. This will affect the three of them, my friends will be affected by this.

"Do I still need to introduce them one-by-one to you? You know them. Sa kanila, may magnanakaw, may lasenggo at may sugarol. Hindi mo ba nakikita? Naubos ang yaman ng pamilya niya sa pagsusugal at gumawa pa siya ng ganitong kabaliwan. Deborah, may problema sa utak si Ryker."

Nanliit ang aking mga mata. "Paanong may problema sa utak? Nasa matino siyang pag-iisip, ga-graduate na nga siya ngayong taon. Ester, hindi 'yon problema sa utak. He just want to take students to the paths where they shouldn't be, his actions are a significance of his wrongdoings. Pero mas malala iyon dahil nasa tamang pag-iisip siya."

"Yandiel just proved it right," Ester whispered, making my chest pound in agitation. "You know nothing, basically. You shouldn't set your foot in this kind of situation."

.

.

Bumalik ako sa hintayan ng XLT dahil naroon pa si Yena at hinihintay ang kuya niya. Nang maabutan ko sila ay naroon pa rin si Don, nakatayo at nakatingin lang sa bata, sukbit na ni Yena ang kanyang bag at nakaupo sa sementadong bench. Umalis na agad si Ester at hindi nagpaalam sa akin.

Lumapit ako kay Yena. "Tara na. Kami na lang maghahatid sa'yo," pag-kausap ko kay Yena, nag-angat ito ng tingin sa akin.

Tumayo na ito at tumingin sa akin. "Kaya kong umuwi nang mag-isa. Bungad lang ang amin."

Tiningnan ko si Don na nakatingin lang sa amin. "You could go back now. Ihahatid ko yung bata, bungad lang naman daw ng kalsada ang bahay nila. Tapos magpapara na lang ako ng XLT na pabalik sa San Jose."