Babami ilk defa boyle gormustum.Onceden evden ayrilmayan adam artik eve gelmez olmustu.Aslinda biseyleri anliyo gibiydim ama daha kucuktum babami cok seviyodum.Bi gun bi mesaj geldi telefonuna babamin onceden telefonunu elime aldigimda hicbirsey demeyen babam bana bagirmisti benimle sirf bu yuzden iki gun konusmamisti.Artik anlamistim baska biri vardi hayatinda.Aslinda annemde biliyomus ama bana nasil soyliyceni bilememis.Ah be annem ben zaten herseyi biliyorum.Neyse aradan birkac ay gecmisti babam benden git gide uzaklasmisti.Artik bana eskisi gibi kizim demiyodu.Ve iste o meshur ayrilik kavgalari baslamisti.Anneme babamdan ayrilmasini ilk ben soylemistim ama ayrildiktan sonrada ilk benim canim acimisti.Ayrildiktan sonra babamin anneme yaptiklarini bile bile annemi suclamistim sanki annem babami aldatmisti.Ne biliyim babamdan bu kadar erken ayrilmak canimi fazlasiyla yakmisti.Zaten nasil olabilirdiki boyle bisey insan ilk sevgilisinden ilk kahramanindan nasil bu kadar cabuk ayrilabilirdiki.Zaman cok cabuk gecmisti babami cok ozluyodum.Ama bunu anneme anlatamazdim.Babam bana cok uzakti onun yaptiklarini hala kabullenememistim.Hayatin nasil bir oyun oldugunu iste o zaman daha iyi anladim...
