Emanetim

24

Sahiplenmeye çalıştığın herkes veya herşeyin tutsağına dönüşürsün...

Bölüm 24~

Ben bu yüzden gitmem gidemem senden. Bu yüzden yıllarca sakladım. Bu yüzdendi herşey. Bu yüzdendi. Kulağımın ses tonu yankı yapmaya başlamıştı artık. Yeter diye bağırmak istiyordum ama bir türlü bunu yapamıyordum. Bugün 3. Gündü hastaneden çıktığımızdan bu yana. Herşeyi bir kenara bıraktım. Miral' dün gece dediklerinden sonra evden çıkmış gece geç saatte eve dönmüştü. 15 yaşında onu buna iten herşeyden nefret etmiştim o an. Yanımda uyumaya devam ediyordu ve bugün hastaneye gidecektik. Doktor 1 hafta demişti ama artık iyi durumdaydı elim.

" Günaydın " dediğinde elimle kalbimi tutmaya başladım. Bu adam yüreğimi hoplatıyordu her defasında.

" Affedersin korkuttum mu ? "

" Hayır sadece " dedim cümleleri toparlamaya çalışırken. " Hazirlanmam lazım bugün dikişleri aldırcam."

" Kararlısın yani ? "

" Evet sıkıldım artık  oldukça iyiyim de "

" Pekala " dedi ayaklanarak " gidelim o zaman "

Bu hala uykuda falan mıydı? Yoksa dalga mı geçiyordu. Elimle işaret ederken " böyle mi gideceksin ? " diye sordum.

" Hayır tabiki unutmuşum ! " dedi sahte bir şekilde. Gülümsediğimde oda gülümsemişti. Off off kocam değilsin sevgililik dönemi yaşamadık. Direk evlilik teklifi aldım anasını satım. Yine de aniden nasıl öpeyim müstakbel kocamı. Düşüncelerime yüzümü buruşturduğumda bana göz kırptı.

" Ne oldu ? " dedi bana yaklaşarak " yoksa " elini alnıma koydu. ve sonunda " ateşin mi var ? " diye imada bulundu.

Ateşim var ama sadece sen bana yaklaşınca çıkıyor.

" Yokmuş? Bende sandım ki. Ben gülünce beni öpesin geliyo bu yüzden de utangaçlık yapıyorsun yanılmışım " dedi. Ama dediği ile öksürük krizine girerken o da gülmeye başladı.

" Neyse bir su içmeye ne dersin? Bende o sırada üzerimi giyineyim ? "

öksürüklerimin arasında " hihi " diye mırıldanıp su içmeye indim aşağıya. Kapının çalmasıyla elimdeki bardak yere düştü. Miral' eline aldığı kemerle hızla yanıma gelirken gözleri endişeliydi. Fakat ben elindekine odaklanmıştım.

' baba yapma '

' beni gerçekten hiç mi sevmedin baba '

' canım çok acıyor vurma artık '

' kabul edene kadar bunu yapmaya devam edeceğim ' diyen bir babam. Bense buna evet diyeceğime ölmeyi yeğlerdim.

' hayır yapma '

' dokunma '

' baba! ' çığlıklarım kulağımda yankılanırken

" Baba ! " dedim çığlık atarcasına. Yanıma gelen miralla kendimi kaybetmiş gibiydim.

" Dokunma ! "

Kaşlarını çattı miral'. Elindeki kemere baktığımı gördüğünde hızla kemeri sandalyenin arkasına fırlattı.

" Sakin ol bir sorun yok tamam mı ? "

Kafamı aşağı yukarı salladığımda beni kendine çekip sarıldı derin derin nefes alırken içeriye birinin girdiğini hissettim.

" Valla anahtarım varmış yanımda yoksa dışarda bırakacaktınız dimi beni? " içeriye giren Kayra kaşlarını kaldırmış gülerek konuşuyordu.