Olivia Kadın Voleybol Takımı'nın yeni transferi olan Alisa Doran, yeni takımı için yaşadığı şehirden taşınarak İzmir'e yerleşir. Geride yalnızca eski takımını değil, ailesini ve arkadaşlarını da bırakmıştır.
Alisa, yeni hayatına ve yeni takım arkada...
Finallerim yüzünden bir süre bölüm atamayacağımı söylemiştim ancak hava durumundan dolayı finallerim 2 gün ertelenince bugünümü Son Sayı'ya ayırmak istedim. Tabii bunda Alvina'nın modelinin (Hanna Orthmann) yakın zamanda Türkiye'deki bir takıma transfer olması ve dün onun buradaki ilk maçını izlemiş olmanın verdiği heyecan ve mutluluk da etkili olabilir.🤭 Yazdığım bir şeyin bir nevi gerçekleştiğine şahit olmak gerçekten heyecan verici çünkü. 🥰
Çok uzatmadan sizi bölüme alayım, oy ve yorumları unutmazsanız çook sevinirim! ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir şeyler yemeye mi gitsek, ne yapsak?"
Ayakkabılarımın bağcıklarını bağlarken kafamı kaldırmadan "Ben eve gidip direkt yatışa geçeceğim," diye mırıldandım. "Canım dışarılarda sürtmek istemiyor hiç."
"Al benden de o kadar," diyerek bana destek çıktı, Naz. "Hem gözümden de uyku akıyor."
"Çok gitmek istiyorsan ben sana eşlik ederim," diyerek tişörtünün üzerine ince bir hırka geçirdi, Eda. "Ama ben seni antrenmandan sonra Serkan'la dışarı çıkacaksın diye biliyordum, vaz mı geçtiniz?"
Bağcıklarla işim bittiğinde kot pantolonumun paçalarını düzeltip ayağa kalktım ve çantamı almak üzere dolabıma uzandım.
"Öyleydi aslında ama Serkan'ın Halil'in yanına gitmesi gerekti. İşten ayrılmış sanırım, canı çok sıkkınmış."
Halil'in ismini duymamla elim çantanın üzerinde kalırken başımı omzumun üzerinden çevirip Alvina'ya baktım. "İşten mi ayrılmış?"
"Hımhım," diyerek başını salladı. "Son zamanlarda zaten bayağı çalkantıdaydı, sorunlar falan yaşıyordu. En sonunda patladı demek ki."
Alvina'nın sözleri aklıma direkt birlikte lahmacun yediğimiz günü getirmişti. İşiyle ilgili bir sorun yaşadığını söylemiş ve can sıkıntısını ona bağlamıştı ama ne olduğunu da anlatmamıştı. Demek işinden ayrılacağı kadar büyük bir sıkıntıydı yaşadığı.
Alvina'ya, Halil'in tam olarak ne yaşadığını bilip bilmediğini sormak istesem de özellikle son konuşmamızdan sonra bu konuda yorum yapmamayı tercih ederek sessiz kaldım. Halil için endişelenmiştim fakat bunun yanlış anlaşılmasını veyahut farklı yerlere çekilmesini de istemiyordum.
Sessizce önüme dönüp dolaptaki çantamı alarak dolabı kilitlediğim sıra Alvina'nın telefonu çalmaya başladığında bakışlarım istemsizce ona döndü ancak neyse ki bu hareketim dikkat çekmemişti, çünkü Naz ve Eda da ona bakıyordu.
"Serkan arıyor."
Alvina kısa açıklamasının ardından telefonunu açarak kulağına götürdüğünde hepimiz pür dikkat onu izliyorduk.
