sleeping with ghosts, izakaku

4th second

Sonra, anıları bir yerde duraksıyor. Izana'nın odasının kapısında Kakucho, içeri giriyor, Izana, yerde yirmili yaşlarının başında bir adamı yumrukluyor.

Kakucho, beton duvarları ve zemini olan, yine de nispeten iyi yerleştirilmiş deponun üst katındaki küçük odanın ortasına doğru yürüdü, adamın yüzü mahvolmuştu ve zemin kanla kaplıydı. Gözlerini yerdeki adamdan kaçırdı.

"Beni çağırmışsınız, liderim."

"Kakucho," Izana, adamın üstünden kalktı ve kan içinde kalmış yumruklarını silkeledi. Bir süre durup Kakucho'nun yüzüne baktı.

En sonunda, konuştu "Bu adama bak. Sence o acınacak halde mi?"

Izana, Kakucho'nun kaçırdığı gözlerini yakalamıştı.

"Elbette hayır, liderim."

"Öyle mi?" Izana'nın mor-gri gözleri şeytani bir ifadeyle parıldadı. Izana, beyaz saçlarına bulaşmış kan lekelerini beyaz bir havluya silmeye koyuldu. "Sana bizim arkamızdan yaptıklarını anlatsam yine de ona acımaya devam eder misin?"

İki tane adam gelip perişan haldeki adamı dışarı sürükleyip Izana ve Kakucho'yu yalnız bırakırken, Izana yürüyerek odadaki boy aynasının önüne geçti.

"Bana baktığında ne görüyorsun, Kakucho?"

Kakucho, yerinde kıpırdandı. "Büyük bir adamın gözlerini görüyorum."

"Büyük bir adam, ha? Ben sadece kendi ideallerini canlandıran oyuncuyu görüyorum."

Izana, Kakucho'ya doğru döndü. Kakucho Izana'nın gözlerinin içine baktı ne düşündüğünü anlayabilmek için, ama daha ham olan ruhu, Izana'nın gözlerinde birikmiş düşünceleri yakalayamadı.

"Ama bu idealler sana ağır geliyor, Kakucho."

Kakucho o kadar şaşırmıştı ki, buna bir tepki veremedi.

"Ben kötü biri miyim, Kakucho? Birinin kendi hayallerini gerçekleştirmek istemesi onu kötü biri mi yapar? Emellerini gerçekleştirmek için her yolu denemesi onu kötü biri mi yapar? Evet, belki de yapar."

"Bizim bir hayalimiz vardı Kakucho, bir idealimiz, tutunduğumuz ve nice acılarla süslediğimiz ortak bir dalımız vardı. Ama hayalden doğan umutlar zaman içinde kırılıp giderler, bir temelleri yoktur, ben de bu temelsiz iskeleti sıvalayıp bir krallık yapmaya çalışıyorum, sen sıvayı yere döküyorsun."

Kakucho sağlam gözünü Izana'nın yüzüne sabitledi. Izana'nın uzunca bir süre yere bakmasını izledi, Izana yüzünü avuçları arasına almış, uzunca bir süre düşündü.

"Benden önceki Kara Ejder liderleri bir şey başarabildi mi? Hayır, merhamet ve ahlak insanı hiçbir yere götürmez."

"Saçmalıyorsun," dedi Kakucho hiddetini saklamaya çalışarak, "Asıl işlediğin günahlar seni hiçbir yere götürmüyor. "

"Kuvvete karşı ayaklananlar yine bir kuvvete dayanırlar," dedi Izana, aynada kendine bakıyordu hâla. "Yaptığımız şeyin dikdatörlük olduğunu mu düşünüyorsun? Şiddet olmadan bu dünyada hiç bir şey olmaz, zayıflar dışlanıp tekmelenmedikçe güçlüler bir şey elde edemez. Bu çeteye bir ideolojiyi dayatırken ne beklemiştin? Güle oynaya bir şeyler başarabilmeyi mi?"

Odanın duvarları Kakucho'nun bilinçaltının ışığı altında karanlığa gömüldü çünkü Kakucho bir karmaşanın içine düştü, düşünce ve duyguları anlamlandırılamaz karanlıklara büründüler.

"Her şeyi kendi saçma kuramlarına göre yorumlamayı bırak artık." Kakucho'nun sözleri boğazına takılmıştı bu yüzden titrek çıktı sesi, "Kan ve güç sarhoş etti seni, yozlaştırdı, aklın ve duyguların birbirine karıştı. Arzun ruhunu ele geçiriyor ve seni 'ideal' adı altında bir canavara dönüştürüyor Görmüyor musun Izana? Nasıl büyük bir kayba sürüklendiğini görmüyor musun?"

Kakucho, Izana'nın karşısında küçülüyordu şimdi. Vücudunun her yerinde bir şeyler burgaca kapılıyordu ve duygularının kontrolünü kaybetmeden önce Kakucho, küçülüyordu.

"Hayır," dedi Izana, "Ben bir kayba uğramıyorum çünkü iyiliğe inanmıyorum. İyilik, ona inanmayı bıraktığın zaman yok olur. İnsanlığın en büyük hatası bu Kakucho, 'iyi'yi tanrısallaştırmak."

"İyi biri olup olmaman sikimde değil Izana, sen insanların canlarını yakıyorsun!"

"Senin de canını yakıyor muyum?" Anlık bir karmaşa, Izana ve Kakucho'nun gözleri kenetlenmişken, anılar birbirine karışıyor ve bir anda anılardan büyük bir kasırga oluşuyor, her şey birbirini sürüklüyor ama geride Izana ve Kakucho'nun gözlerinden başka bir şey kalmıyor.

-

of ne yazmisim ya ben