Marry me, Attorney (UNDER REVISION)

CHAPTER : TWENTY - ONE

Isla

Pagkalapag na pagkalapag ng private jet ko sa Leonardo Da Vinci International Airport ay maraming Rogelios ang nagkalat sa paligid.

Alam nilang isang Monreal ang dadating ngayon sa bansa. Walang bago iyon dahil cute ako. Suot suot ang favorite brand ko na celine sunglasses ay naglagkad ako sa gitna ng daan kung saan ang mga Rogelios ko ay nakahawi sa gitna. Naks daig ang red carpet.

Maraming Tao ngayon ang nakatingin sa gawi ko at ang karamihan ay paparazzi na kinukuhanan ako ng litrato ngayon. I'm not here for that mother fvcker!

Mukha man akong papansin pero ayoko sa lahat 'yong nasosobrahan na sa atensyon lalo na sa ganiton sitwasyon. I'm in a hurry!

"Ti accompagno alla macchina, signorina (I'll acommpany you in the car, signorina)" One of my Rogelio said which I nodded my head at him in returned.

Nang makarating sa sasakyan at agad niya akong pinagbuksan atsaka ako pumasok sa loob nito. Iilan pa rin sa mga paparazzi ang patuloy na kinukuhanan ako ng larawan na alam ko na magiging headline na naman ako nito mamaya sa social media.

Pero habang binabagtas ang daan papuntan sa Palazzo di Fiero ay nanggigil na akong mapatay ang mga Desiderio. Tangina ung anak ko kinuha nila mga gago!

Kunin na nila lahat at saktan na nila ako, pero huwag na huwag nila idadamay ang nagiisa kong anak. Mahal na mahal at mahalaga sa akin ang anak ko, walang hihigit na roon maliban na lang sa isang Maganda Propesor na bumihag sa puso ko, unang magtagpo palang ang aming mata.

It may sound cheesy, but I guess that's how it is when you're in love. Someone like me, who is cute and beautiful, also becomes cheesy when it comes to love.

Iniwanan ko agad ung dalawang kumag kahapon sa gitna ng dagat. Nagpadala ako ng chopper para sumundo sakin at makapagimapake rin agad. Buti nalang may sariling satellite ang Yacht ni Sierra kaya may Signal ako. Alam ko na gulat na gulat din sila sa nasabi ko kahapon dahil gaya nila ay may kaniya kaniya kaming sikreto pero ano nga ba magagawa ko kung totoo nga ang kasabihan na walang sikreto ang hindi nabubunyag.

Pinagmumura ko pa kahapon kung sino man ang makita kong Rogelios dahil sa galit at inis ko kaya lahat sila ay takot na takot na kausapin o lapitan ako.

"Where's Gustavo?" Tanong ko sa Rogelio na nasa passenger seat.

"He's at the HQ, signorina.." Tumango tango naman ako sa sinabi nito at hindi na kinausap pa muli.

Mga punyawa nila napaaga ang uwi ko dahil du'n. Anak ko pa ang kinuha nila mga putangina. Hindi talaga nila ako tatantanan hangga't hindi nila nakukuha ang gusto nila, malaman ko lang kung sino ang nasa likod ng organisasyon na 'yon, magkamatayan na lang.

Napayukom naman ako ng kamao at napapikit ng mata sa inis pero nagpipigil lang ako baka maubos ang tauhan ko dahil baka sila ang mapabuntungan ko ng galit sa mga gagong Desiderio na patalikod kung lumaban. Hahanapan ka ng kahinaan ta's iyon ang gagamitin nila laban sayo kaya ayan anak ko ang kinuha mga pashnea!

Huwag na huwag lang talaga nila sasaktan si Ianna miski sugat o galos pa iyan makikita nila na anak talaga ako ng Lucifer mga arghhh!

Napahilamos naman ako sa mukha sa inis ko atsaka binalingan ulit ng tingin ang Rogelio.

"What's the update about my daughter?" Malamig kong tanong sa kaniya.

Nakita ko pa ito na tila kinakabahan na sa takot. Potangina kung hindi kayo pabaya edi sana walang katakutan na nangyayari! I don't want to blame them for being careless walang magagalit ngayon.

"W-we still don't k-know, Signorina." He said, stuttering and avoiding my gaze.

"Fvck!" He flinched at my sudden outburst, and even the person driving the car flinched.