Steady Principle { Completed }

Part [ 21 ]

Flash back

တရကြမ်းမောင်းလာသောကားတစ်စီး၏အရှိန်သည် ဖြတ်လာသောလမ်းပတ်ဝန်းကျင်တစ်လျှောက်ကလူများလိုက်ကြည့်ရသည်အထိ အားပြင်းလွန်း၏။ ထိုကားသည်ထည်ဝါသောအိမ်တည်ရှိရာကြီးမားသောခြံကြီးရှေ့တွင်တိခနဲရပ်သွား၏။ ကားထဲမှဝုန်းဒိုင်းဆင်းလာသူက ခြံစည်းရိုးကိုကျော်တက်သည်။ အားပြင်းနေသောစိတ်ဇောအဟုန်ကြောင့် သံဆူးကြိုးတို့အစီအရီဝိုင်းတင်ထားရာတံခါးဦးပိုင်းအရောက် ထိရှသောခြစ်ရာများကိုလည်းမမူနိုင်။

"ကင်ဟာယန်း!!!"

တောတို့၏ဘုရင်ခြင်္သေ့မင်းဟိန်းသည့်ပမာ ထိုသူ့အသံသည်ကျယ်လောင်လွန်း၍ အမျက်ဒေါသတို့စွန်းနေ၏။ အာဏာရှိအိမ်ပီပီအိမ်တံခါးအဝတွင်အစောင့်တွေရှိသည်။ အစောင့်များတားဆီးနေသောထိုလူသည် သူ့ပညာကိုအကျိုးရှိစွာအသုံးချလိုက်သဖြင့် ထိုအစောင့်များမှာအလဲလဲအပြိုပြို။

"မင်းဘယ်သူလဲ! ဘာကိစ္စငါ့အိမ်ထဲဝင်လာတာလဲ!"

ယောကျာ်းကသေ တူကထောင်ထဲရောက်နေသည်တောင် ကင်ဟာယန်းသည့်အလှမပြတ်မာနမပြတ်။ ဆိုးဆေးဖြင့်တောက်ပြောင်နေသည့်နှုတ်ခမ်းတွေက တဖြည်းဖြည်းညွတ်ကွေးသွား၏။

"သြော်...Jeonမျိုးနွယ်ကိုး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ထိုင်ပါအုံး"

"အရမ်းပျော်နေလား"

ထိုစကားကြားတော့ကင်ဟာယန်းကစေ့စေ့ကြည့်သည်။

"သတိလာပေးတာ ဒီနေ့ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ကျန်းကျန်းမာမာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေ...နောက်နေ့တွေကခင်ဗျားအတွက်မသေချာနိုင်ဘူး"

"အဟက်...ငါ့အိမ်လာပြီးငါ့လာခြိမ်းခြောက်နေပါ့လား မင်းနဲ့ဆိုင်လား"

"ဆိုင်လားမဆိုင်လား နောက်နေ့တွေတွေ့မှဖြည်းဖြည်းချင်းပြောပြတာပေါ့"

"Seokjinရေ.... နင့်ရဲ့အစွယ်အပွားလောက်တော့ငါမဖြုံဘူး"

Seokjinကိုတ၍ပြောသလိုဖြင့် jungkookသူ့ကိုရွဲ့နေသည့်ကင်ဟာယန်းကို လည်ပင်းမှညစ်ထားလိုက်၏။ ယခင်အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းတွေ့လိုက်ရသည့် seokjinတို့မိသားစုပုံကြောင့်သူ့စိတ်ကိုအရှိန်သပ်မိ၏။ ဓာတ်ပုံထဲကမျက်နှာလေးသည်သိပ်ကိုလှပ၏။ သူ၏ဖခင်မိခင်ပြီးတော့ jimin...သုံးယောက်လုံးကိုရှည်မျောမျောလက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့်မမိတမိပွေ့ပိုက်ထား၏။ လေးယောက်လုံး၏မျက်နှာထက်ကအပြုံးတွေသည်အမှန်နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသည်။ အခုတော့သူ့သည်းခံစိတ်တွေကိုမတားနိုင်မဆီးနိုင်တော့။ မချစ်မနှစ်သက်လို့နာကျင်ရတာထက် ချစ်လျက်နဲ့ဝေးနေရသည့်သူတို့အဖြစ်သည် ပိုရင်နာရသည်။ သည်လိုကိစ္စတွေဖြစ်လာရခြင်း၏တရားခံသည် သူ့ရှေ့ကမိန်းမကြောင့်။ ချစ်ရသူရဲ့မျက်နှာပေါ်ကခြစ်ရာတွေ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကသွေးတွေ လဲကျမတတ်ခွေယိုင်ခဲ့သည့်ခြေထောက်တွေ အကုန်လုံးသည်သူမကြောင့်။ နှုတ်ကစကားတစ်ခွန်းနဲ့စေခိုင်းပြီး ကျေနပ်မှုရနေတဲ့ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်ကောင်းကောင်းကြီးပြန်ခံစားစေမယ်။