Yine her zamanki gibi odamdaki çok sert ve rahatsız olan yatakta oturmuş telefonuma bakıyorum. Odam dediğime bakmayın siz. Kaldığım yurttaki odadan bahsediyorum. Her odada 6 kız var. Ama neyseki biz 5 kişi kalıyoruz. Ona rağmen kimseyle konuşmuyorum.
Adım Sun Mire Ah. Arkadaşa ihtiyacım yok benim. Şu ana kadar kendi kendime yettiysem bundan sonra da yeterim.
5 dakika sonra adının Hana olduğunu ve yurt müdüresinin küçük yardımcısı olduğunu bildiğim bir kız geldi yanıma.
Hana:"Mire Ah, Müdüre Hanım seni odasına çağırıyor. Birşey hakkında konuşacakmış. Ve ciddi bir konuymuş."
Ciddi bir şey olmadığı sürece 1000 kere de çağırsalar gitmezdim. Neden bilmiyorum ama içimden gelmiyor.
Mire Ah:"Tamam Hana. Müdüre Hanım'a biraz sonra geleceğimi söylersin."
Hana:"Ama... Acilmiş."
Mire Ah:"Tama~m."
Yurt odasından çıkıp Müdüre Hanım'ın odasına gelince kapıyı çalıp içeriye girdim. Benim içeriye girmemle birlikte çokta yaşlı olmayan, orta boylu bir çift bana en içten gülümsemelerini gösterip öylece çıkmıştı odadan.
Müdüre Hanım'ın önüne gelince ayakta durup ellerimi önümde birleştirdim. O ise bana bakıp duruyordu. Gözündeki gözlüklerini işaret parmağıyla biraz daha gözüne yaklaştırdı.
Müdüre Hanım:"Otur Mire Ah."
Müdüre Hanım'ın önündeki koltuklardan birine oturdum ve belimi dikleştirdim.
Müdüre Hanım:"Mire Ah, senin bir koruyucu aile istemediğini biliyorum... Bunu buradaki herkes de çok iyi biliyor."
Düşündüğüm şey mi? Beni evlat edinmek isteyen birileri mi var yoksa?!
Mire Ah:"Bana bildiğim bu şeyi söylemek için çağırmadınız... Öyle değil mi?"
Müdüre Hanım:"Hayır, ah bak ben nereden başlayacağımı bilmiyorum Mire Ah... Seni evlatlık isteyen bir aile var."
Tamda tahmin ettiğim gibi. Ama beni evlatlık isteyen aile kim?
Mire Ah:"Şu, daha yeni odadan çıkan aile mi?"
Müdüre Hanım:"Ah, evet. Onlara senden biraz bahsettim. Yani... Asla bir aile istemediğinden ve... Ah her neyse. Aslında ikisi de çok tatlı insanlardır. Yani zamanla uyum sağlayacağına eminim."
Mire Ah:"Peki benim aile istemediğimi bile bile neden beni buraya çağırttınız?"
Müdüre Hanım:"Ahh... Mire Ah, aslına bakarsan burada aile istemeyen tek çocuk; yada şöyle söyleyeyim. Burada bir aile istemeyen tek birey sensin. Ve ben diğer çocuklardansa biraz daha fazla bir şekilde senin aile şefkatine ihtiyacın olduğunu düşünüyorum."
Mire Ah:"Benim ihtiyacım olan şeyler değil bunlar!"
Müdüre Hanım:"Hadi ama Mire Ah, seninde sıcacık bir evin, önüne gelebilecek sıcak bir yemek istediğini biliyorum."
Mire Ah:"Ben bunları istemiyorum. Ben sadece ölmek istiyorum! Ama ona dahi izin bırakılmayan bir dünya da yaşamaktansa her gün her gün tekrardan ölmeyi yeğliyorum. Ben yaşadıkça tekrar ölmek istiyorum."
Müdüre Hanım:"Onlar çok iyi insanlar Mire Ah. İnan ki onların seni sevdiği kadar sende onları seveceksin."
Mire Ah:"Neden ben ya, neden ben! O kadar çocuk sevdalıları iseler başka birini evlat edinsinler. Neden sürekli benden kurtulmaya çalışıyorsunuz Müdüre Hanım?!"
