Öncelikle herkese merhaba. Uzun bir süredir bölüm bekliyorsunuz fakat dersler ve bir takım sorunlar beni fazla yordu ve bölüm atamadım. Bunun için herkesten fazlasıyla özür dilerim. Geri dönmüş bulunuyorum, döndüğüm bu süreçte beklentilerinizi karşılayıp, bölüm atamadığım uzun süreyi telafi edeceğim. Yani umarım edebilirim. Eğer hala buradaysanız teşekkür ederim iyi ki varsınız tatlis okuyucularım. Ve umarım bu bölümü beğenirsiniz.
Hyunjin'in ağzından;
Yavaşça kafamı kaldırdım. Oda tanıdıktı ancak gozlerim hala bulanık gördüğü için nerede olduğumu anlayamamıştım. Gözlerimi ovusturdum, ve Chan'ın odasında olduğumu fark ettim. Üstümdeki örtüyü yavaşça kenara ittirip ayaklarımı yere basarak oturur konuma geldim. Boynumu sağa sola yatırarak kütlemesini sağladım. Ağrımı hafifletmisti bu hareketim. Fakat başım hala ağrıyordu. Ayağa kalkıp yavaşça odadan çıktım. Chan beni odasına yatırmış kendisi koltukta yatmıştı. Evde yoktu, ayakkabıları da yoktu. Sadece uzun koltuktaki dağınık yorgan duruyordu. Evi ezbere biliyordum hatta belki Chan'dan bile fazla biliyordum. Chan eve çoğu zaman gelmezdi, kütüphane de sabahlardı veya ailesinin yanına giderdi. Eve o yokken ben bakıyordum. Hala da bu şekilde devam ediyor aslında. Aklımdaki düşüncelerden kurtulup banyoya yol aldım. Banyoya girdiğim gibi ellerimi mermere koyup ayna da kendime baktım. Biraz daha o şekilde kaldım daha sonra soğuk suyu suratıma çarptım. Kendime gelmek için 3-4 defa yüzümü yıkadım. Ellerimi, yüzümü havluyla kurulayıp banyodan çıktım. Kapı açılma sesiyle yavaşça ilerledim. Chan gelmişti elinde bir sürü poşet vardı. Sanırım kahvaltı için alışveriş yapmıştı. Hemen yanına gidip elindeki poşetleri aldım.
BC: Uyanmışsın...
H: Evet, başka ne yapacaktım ki?
BC: Dün fazlasıyla yorgundun o yüzden uyursun diye düşünmüştüm. Ayrıca sen bu saatte uyanmazsın.
H: Saat kaç ki-
Kafamı çevirip saate baktım. Saat 8.54'dü. Evet asla bu saatte uyanmazdım. Bozuntuya vermeden;
H: Bir değişiklik yapmak istedim
Gülerek söylemiştim, gülmeme karşılık olarak Chan da güldü. Gerçekten tatlı gülüyordu. Poşetleri mutfağa götürüp tezgaha bıraktım. Chan da ayakkabılarını çıkartıp arkamdan gelmişti. Poşettekileri teker teker çıkartıp bir kısmını dolaba bir kısmını ise tezgaha kahvaltı için bıraktık. Chan kahvaltı için yiyecek hazırlıyordu ben de kahveleri hazırlamaya başladım. Yaklaşık yarım saat sonra her şey hazırdı. Hazırladığımız her şeyi masaya dizdik. Sandalyelerimize oturup yemeye başladık. Bu süre içinde hiç konuşmamıştık. Sessizliği ben bozdum.
H: Minho'dan bir haber var mı?
Evet, hala onu düşünüyordum. Ama eski sevgilisi olarak değil arkadaşı olarak. Minho'nun sinirlendiği zaman etrafı kırıp döktüğünü, çevresine zarar verdiğini biliyordum. Çok defa şahit olmuştum ayrıca. Chan yemeğinden lokmasını almış yutacaktı ki sorumla beraber yutamadan biraz sinir biraz da şaşkınlığa büründü. Ağzındaki lokmasıyla bana bakıyordu.
BC: O kadar şey oldu ve sen hala onu mu düşünüyorsun?
H: Sinirlendiği zaman nasıl davrandığını biliyorsun, hem bu sefer yanında ben de yoktum. Kim bilir ne yaptı?
BC: Aslında onun yanında olan biri daha vardı. Adını unuttum, beraber hastane de beraber beklemiştik.
H: Jisung'tan bahsediyorsun sanırım.
BC: Evet, evet o çocuk. Ona ne oldu ki?
H: Yurtdışına taşındı. Minho ile kavgalarından sonra ailesinin yanına gitti.
BC: Anladım...
Konuşmayı bitirip yemeye devam ettik. Yemeklerimiz bitince masayı topladık. Bulaşıkları makineye yerleştirip koltuğa yerleştim. Chan bu hareketime tek kaşını kaldırarak tepki vermişti.
H: Tamam, tamam düzen sever sevgili arkadaşım.
Kalkıp Chan'ın yorganı toplamasını bekledim. Topladığında kendimi yeniden koltuğa bıraktım. O da yanıma oturdu.
Umarım beğenirsiniz tatlislarim. Lütfen oy vermeyi unutmayın #skzfic etiketinde oylar az olduğundan 51.yiz maalesef ki. Sizleri çok seviyorum kendinize cici bakın <3
