Yeni hayatım

33.Bölüm

Çünkü kız benim odamda saçı başı dağınık bir şeklide bekliyordu. İşi yarım kalmıştı kendini hırpalaması bitmemişti gerizekalı mı ne birden bire ben daha ne yaptığını sormadan çığlık atıp bağırmaya başladı.

"İmdaaatt yardım edin"
Bu kerem abimin asistanıydı.

"kızım sen gerizekalı mısın"

" kes sesini kerem beyyy kurtarın beni bu kızın elinden imdaat"

Birden bire odaya gelen kişilerle baktığım da kerem abim mert ve uraz abimin geldiğini gördüm. Arkada bir iki kız vardı biri poyraz abimin asistanıydı.

Kerem abim "ne oluyor burda hülya senin bu halin ne kim yaptı"
"b-ben üzgünüm sadece h-hoş geldiniz demek için geldim ihtiyacı olduğun da yar-yardımcı olabileceğimi söylicektim ama birden bana saldırdı."

Şok olmuş gözlerle bakıyordum. "hayır abi öyl-"
"kes sesini kayra ne yaptığını sanıyorsun sen daha geleli kaç saat oldu ne bu tavırlar"

"ben öyle bişey yap-"

"hala daha konuşuyor musun sen hem sen kendini ne zannediyorsun da benim asistanıma karışa biliyorsun."

Hayal kırıklığıyla abime baktım. Beni dinlememişti bile. Hülya denen kadına baktığım da hafiften güldü ve abime yaklaşıp kulağına doğru bir şeyler söyledi.

"abi ben bi dinlermisin" derken ona doğru yaklaştım ve kolunu tuttum benim elimi çekip kendisi kolumu sıktı ve ittti. Dengemi sağlamamıştım topuklu giydiğime lanet ettim ve yere düştüm.

Mert abim " sen ne yaptığını sanıyorsun bir asistan için kayraya bağırmayı geç nasıl istersin" diye bağırmıştı.

Uraz abim kucağına alıp "güzelim iyimisin"

Kafamı çevirdiğim de kerem abim birkaç saniye yüzüme bakıp hülya denen kadını alıp çıktı odadan.

Uraz abim "ben ona bunun hesabını sormazmıyım"

"abi dur" dememle durdu ve bana baktı.

Kaşımın yanı sızlıyordu sanırım çizildi. Ege koşup yarabandı getirip mert abime verdi. Mert abim de temizleyip yapıştırdı.

Yavaşça kaldırıp beni koltuğa oturttu.

"abicim tam olarak ne oldu anlatırmısın" dedi uraz abim.

Ben de lavobada duyduklarımdan şuan ki olanlara kadar anlattım.

"seni itti mi kerem" bu ses poyraz abime aitti.
Korkuyla gözlerine baktım.

Seri bir şekilde odadan çıkmasıyla abimlere döndüm "durdurun onu lütfen"

Uraz abim hızlıca çıkınca beklemeye başladık. 10 dakika bile geçmeden poyraz abim nefes nefese odaya gelip yanıma geldi.

"iyi misin abicim başın çok dönüyormuş gözlerin kararmış çok sert mi itti onu geberticem ben beklesin o " deyince uraz abime baktım. Mahcup bir şekilde bana bakıyordu.

"ıı abi biraz başım çok ağrıyor kucağına alırmısın beni iyi hisset miyorum."

Poyraz abim hemen beni kucağına alınca ağlamaya başladım. Kerem abim den hiç beklemezdim böyle bişey.

"neden bana inanmadı ki ben onun kardeşiyim. Dinlemedi bile beni."

Kapının açılmasıyla "şimdi de abimlere karşı beni mi dolduruyosun sen nasıl bir insansın ya defol git şirketimden gözüm seni görmesin"

diye bağıran kereme baktım. Evet artık keremdi benim için hiç bi şey ifade etmiyordu.

Abimin kucağından kalktım ona doğru yaklaştım hafiften gözü kaşımın oradaki yara bandına kaydı yutkundu ve tekrar eski haline geldi kaşlarını çattı daha fazla dayanamadım ve yüzüne tokat attım. Ellerim titriyoru başı yan çevrilmiş bir şekilde durdu sonra kafasını bana çevirdi.

"sana bir şey söyliyim mi çok pişman olucaksın ama artık ne benim senin gibi bir abim ne de senin benim gibi bir kardeşin var bundan sonra. Çünkü senden artık nefret ediyorum anladın mı bu da yüzüne bakıp son konuşmam bir daha sakın kayra nın k sini bile alma ağzına"

Çantamı alıp çıktım odadan arkadan poyraz abimin kereme bağırma sesi geldi. Ve sanırım vurdu da.

Seri adımlarla asansöre bindim ve kapısı kapanırken uraz ve mert abimin koşarak geldiğini gördüm. Direk aşağıya basıp inmesini bekledim.

Asansör durunca çıkışa doğru hızlıca yürüdüm ve çıktım.

Hemen kapıda ki taksiye bindim sahile gitmesini istedim.

45 dakikanın ardından ücretini ödeyip taksiden indim. Aklım almıyordu gerçekten nasıl böyle bir şey yaptığımı düşüne bilirdi ki.
O kızı gerçekte yolucam ama görücek kaşar o çakma sarı saçlarını tek tek yolucam.
Benim artık öyle bir abim yok onu asla affetmicem.

Yanıma küçük bir çocuk oturdu.
"merhaba neden ağlıyorsun kim üzdü seni"
16-17 yaşlarında bir çocuktu. Ne küçük ne büyük.

Güldüm. "merhaba" dedim bende .

"karışan biri varsa söylemen yeter abla bakarız icabına" demesiyle gülümsemem büyüdü.

"nerde oturuyorsun sen"

"böyle olduğuma bakma be abla bizimkiler zengin paralarıyla her şeyi yapacaklarını sanan annem ve babam var ama ben sevgi göremedikten sonra sevmişim parasını. Gel seni bizim tayfayla tanıştırım çok kafadırlar." Kafamı salladım.

Ayağa kalkıp çardak gibi olan yere yürüdük ve 5 tane erkek olduğunu gördüm.
"rahat ol abla bizde yamuk yok" deyince tekrar güldüm.

Hepsiyle tanıştım hepsi çok cana yakın insanlardı can akın hasan berk benim yanıma gelen de emreydi.

Emreyle çok iyi anlaşmıştım. Birden yanımıza bir genç geldi. Baktığım da çatık kaşlarla bana bakıyordu.
Emre " kayracım bu benim abim Aras kendisi biraz suratsızdır" dedi sonlara doğru kısık sesiyle hafiften güldüm ve başımı salladım baktığımda benden 2-3 yaş büyük duruyordu.

Emre'ye dönüp " sizinle tanışmak güzeldi her şey için teşekkürler ben kalksam iyi olur"

"ne demek abla da sen bana bi numaranı ver bir şeye ihtiyacın olursa alo demen yeter"

Bu çocuk harbi manyaktı. Gülüp telefonumu verdim beni arayınca numarasını kaydettim.

"güzellik eve kadar bırakalım seni istersen hava da kararır birazdan"

"saol ufaklık benim biraz işim var"
"tamam o zaman taksiye bindireyim seni"

"aaa ben küçük değilim kızdırma beni 4 yaş büyüğüm senden alırım altıma bak"

"tamam patron sensin ama arayı açma en yakın zamanda tekrar görüşelim" dedi.

Diğerleriyle de sarılıp vedalaştım arasa sadece bakmakla yetindim. Sonra arkamı dönüp yürümeye başladım nereye gittiğimi bilmeden...

❤️🦋❤️🦋

Evet canlarım yeni bölümle geldim.

Bölümler nasıl oldu hoşunuza gittmi bilmiyorum ama yorumlarda bahsederseniz sevinirim.

İstediğiniz herhangi bir şey varsa yazmanız yeterli.

Bazen ne yazıcağımı bilemiyorum kalıyorum böyle.

Sanırım gittikçe büyümeye gidiyor oylarınızı ve kitap hakkında ki yorumlarınızi heycanla bekliyorum

Sizleri seviyorum iyi ki varsınız💕