GİZEMLİ KIZ

KESİNLİKLE DELİRİYORUM

O ordaydı evet ordaydı ama bir anda yok olmuştu saatlerce onu aramıştım ama sonunda yorulunca eve gelmiştim. Odamda hala bunun bir hayal olup olmadığını düşünüyordum derken numarasının bende olduğu aklıma geldi. Hemen numarasının üstüne basarak aradım.

**************

Ondan kurtulmayı basarmıstım ama hala beni arıyordu ve tabiki onu takip ediyordum hatta evini öğrenmem evine kadar girmem gerekiyordu onuda delirtecekdim. İlk önce benim bulunduğum tarafa baktı hemen gizlendim sonra diğer tarafa baktı sonra yavaş yavaş yürümeye başladı hala onu takip ediyordum.

Bir caddeye saptı daha sonra bir binanın önünde durdu cebini karıştırdı sonra küfür edip etrafa baktı. Sanki biri varmı yokmu diye kontrol eder gibi. Kenardaki posta kutusunun kolunu çevirdi ve elini içine soktu oradan bir metal alıp kapıyı açtı bu anahtardı!! Bingo! Anahtarı tekrar yerine koyup içeri girdi bende hemen onun ardından gidip posta kutusunun içindeki anahtarı aldım çantamdan anahtarın izini çıkarmak için (Adını bilmiyorum o şeyin boyle altın ve anahtarların izini çıkarırlar ya kopya yapmak için ondan) kutuyu aldım anahtarın izini çıkarıp anahtarciya gittim.

İşim bitince eve gittim biraz Dinlendim o sırada telefonum çaldı. Ege arıyordu başlıyoruz.

-Efendim Ege

-Nerdesin? Sesi telaşlı çıkmıştı birazda sert ve meraklı

-Evimdeyim.

-Emin misin? Yani gittiğine. Sesi şüpheci çıkmıştı

-Bir sorun mu var ?? Ben km lerce uzaktayım oradan ne oluyor? Dedim

-Tamam bisey yok. Herneyse iyi akşamlar. Diyip telefonu kapattı. Sırıttım ve odama gidip yatağıma yattım. Uyuyamıyordum Egeyi düşünüyordum. O çok... Çok yakışıklıydı çok sertti ama kıvırcık saçları onu masum gösteriyordu. Onunla iletişmimimi kesmek onunla uğraşmayı kesmek istemiyordum. Ben kimseyi böyle oynatmamıştım ve bu çok eğlenceliydi. Belkide Egeninde benim gibi bir deli olmasını istiyordum. Tamam şizofren değildim ama kapı gibi raporum vardı.

***********

Hayal olmasını istemiyordum. Acaba bu hastalık bulaşıcımı? Yok ya ne alaka ona sadece bir kez dokundum ses tonu gözleri fiziği dudakları ah!! Salak gibi resmine bakıp duruyordum. En sonunda uykum gelince telefonu kapatıp uyudum.

Kahkaha sesleri o tanıdık kahkaha sesleri beni mahvediyordu ilk defa ağlamıyor gülüyordu ve bu gülüş hiçte samimi değildi yine boşluktaydım. Etrafa bakındım bir ışık görüldü sanki boşluk bir sayfayı tam ortasından yırtmıssın gibi yarılmıştı. Ergenekon parkındaydım. Bu sefer "İMDAAAT!!" sesleri geliyordu bu an bana çok tanıdık gelmişti o kahkahaların sahibinin sesi gibi şuanki duyduğum ses gibi ama kımıldayamıyor ona koşamıyordum gizemli kızı göremiyordum. Bağırdım.