Kader mi? Tesadüf mü? draco malfoy

•14•

Draco:neden ki?

Mia:babamla kavga ettik bana... Keşke ölseydin dedi.

Draco:fazla ileri gitmiş! Keşke ölsen ne demek yaa. Benim babam bunun yanında fazla iyi sanırım.

Mia:beni umursamıyo bile.

Draco:peki çizdiğin resimler de neyin nesiydi.

Mia:onlar ş-bi dakika defterimi mi kurcaladınız! Birşey görmediniz dimi!!

Draco:son çizdiğin yalnız resimler.

Mia:hayır ya. Niye kurcalıyorsunuz ki? Gidip dixie bütün-dixie? Dixie! Defterim nerde!!

Draco:birlikte kalıyoruz odandaydı.

Koşarak odama çıktım. Tahmin ettiğim gibi. Karalamış, mürekkep dökmüş ve yırmıştı. Ama bir şey dikkatimi çekti. Olamaz... Annemle olan tek fotoğrafım. Onu yırmıştı. Ağlamaya başladım.. Hemde hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Herkes duymuş olacak ki yanıma gelmişti. Odam dapdağınık. Heryer yıkık döküktü.

Hermione:naptın! Buranın hali ne?!

Mia:ben yapmadım Dixie yapmış v-ve.. Annemle olan fotoğrafımı yırtmış. Daha çok ağladım. Defterime baktım fakat son izdiğim resimler yoktu. Koparılmıştı.

Mia:Hass- sayfalarım yırtılmış. Dixiee!!!

Koşarak bahçeye çıktım. G-günlüğüm elindeydi. Ve defterdeki sayfalar.

Mia:onu bana ver seni aşağılık!!

Dixie:evveet!! Yıkılıcak kişi de geldii.

Günlüğümün sayfalarını çevirdi.

Mia:hayır! Orayı okuma hayır hayır! Lütfen Dixie.

Herkes buradaydı. Korku dolu bakışlarla onu izliyordum. Banka çıkıp elinden almaya çalışyım ama çok geçti.

Dixie:sevgili günlük! Bir çocuk vardı. Eğer onun olmazsam bana vurup işkence ediyordu. Yaptı da. Doğrusu insanlar ne kadar iyi oyunculuk yaptığımı bilmiyorlar bilseler de çok iyi inandırıp gülebilirim. Zaten şu zamana kadar gerçek gülmemiştim. O çocuk bana tehdit mesajları bırakıyor. Bana dokunmaya çalışıyor-

Mia:Yeter! YETER SUS SUSS!!!

Dixie:-ve ben insanlara belli etmiyorum. İlaçlarım bitti diye kullanmıyordum. Depresyondaydım. Kimse farketmedi. Neden beni sevmiyorlardı çünkü. Draco da Dixieye gereksizine gitti zaten. Ben miyim lan gereksiz seni gebertirim.

Birden kendimi kaybettim ve gözlerim kırmızıya döndü. Ağlıuordum ama çok sinirliydim. Bağırmaya başladım ve ellerimden kıvılcımlar çıkmaya başladı. Birden Dixie havalanfı bemimle birlikte. Birden yere düştü.

Draco:Mia sakin ol!!!

Çok sinirliydim. Havalandım havalandım bir ağaç yüksekliğine geldim.

Mia:Sana-Yeter-Dedim!

İçimdeki öfkeyi dışarı fırlattım ve yere düştüm. Kafamı sert bir taşa çarptım. Heryer bulanıklaştı. Herkes bağırıyordu.

X:yardım edin profösör!!

Draco:MİA! YARDIM EDİNNM!!!!!

X:çok kötü düştü.

X:kafası kanıyor!!!

Hermione:draco kafası!!!

Tam yere yığılmadım. Oturuyordum. Ama gözlerim kırmızıydı.

Pansy:Mia sakin. Şimdi şunları düşün sakinim. Sakinim. Sakinim.

Benden ses yoktu.  Bir profösör geldi.

Snape:bu olamaz..

O sırada gözlerim normal rengine dönüştü. Ve etrafımdaki kalabalığa ve kucağında olduğum Dracoya.
Bir anda etraf gitti geldi. Koşarak odama çıktım ve kapımı asayla büyü söyleyip kitledim bu büyü kapıyı kendi yapan dışı açamaz. Duvara yaslandım ve ağlamaya başladım.

Harry:Mia aç!!

Mia:gidin! Size zarar vermek istemiyorum!!!

Snape:kafan kanıyor! Sakin ol ve kapıyı aç! Kimseye zarar gelmicek.

Pansy:Bebeğim! Hadi aç!!

Mia:hayır gidin.

Çok uğraşmışlardı fakat hala çıkmamıştım artık gözüm kararıyordu sık sık.

Draco:Güzelim? Hadi aç! Yoksa ben kiminle anılarımı paylaşıcam. Herme kim kitap kurdu diyecek ya da ronun ödevlerini, harry in saçını kim okşıcak, pansynin saçlarını kim yapıcak. Bırakma bizi biz sensiz bir yarımız. Tamamla ve kapıyı aç.

Asamla büyüyü yaptıktan sonra bayılmıştım.

Dracodan:

Kapı açılır açılmaz. Kapıya daldım. Fakat çok geçti. Mia baygındı. Ve heryer kan gölüydü. Hemen Miayı kucağıma aldım ve revire hiç olmadığım kadar koştum. Hemen yatırdım ve miayı Ameliyata aldılar. Beyin kanaması geçiriyormuş. Ağlamaya başladım.

Draco:Neden inanmadınız ona! Neden yalnız bıraktınız!! Ben birşey hatırlamıyordum, ya siz!!

Pansy çökmüştü. Gidip ona sarıldım. O benim en yakın arkadaşımdı.

Pansy:Draco ya o-ona birley o-olursa. B-ben ne yaparım. S-sana seni seviyorum d-demeden gitmez.

Ameliyattan çıktılar. Durumu Stabilmiş. Gözlerini az sonra açacaklarını söylemiş. Hepimiz derin bir oh çektik. Hepimiz içeri girdik.

Draco:gözlerini ne zaman açıcak!

Mia yavaş yavaş gözlerini açıyordu.

Mia:şimdi.

Herkes bana dönmüştü. Bende tepki vermiyordum. Herkes çok sevinmişti taki şu cümleyi duyana kadar.

Mia:ışıkları açar mısınız? Hiç birşey gözükmüyor..

Çok kötü ilerliyo bir ikincisi çok yazım hatalarım var kusuruma bakmayın üç bide belki bugün üçüncü bölümü atwbilirim belki