Selam Cesurlar📘
Bu hikayede bana eşlik ettiğiniz için teşekkürler...
Umarım beğenirsiniz...
Keyifli okumalar.📖
⌨⌨⌨
**********
5 sene önce
/1. Bölüm "KÖR KUYU"/
ALAZ KARAYAĞIZ'dan
Ne zaman kaybetmiştim ben onu? İlk defa bakmaya kıyamadığım bakışları bana çarparken mi? Yoksa en yakın arkadaşımla birlikte ona aşık olurken mi? Ne zaman gittim ben ondan? Ya da hiç onda, kalbinde oldum mu? Aslında artık yavaş yavaş anlıyorum; kardeşim dediğim adam, sevdiğim kadına kalbini verdiği günden beri kardeşime olan öfkem beni ele geçiriyor ve ben artık buna daha fazla katlanamıyorum. Bu yüzden kaçmam gerek belkide. Yerdeki bakışlarımı kaldırarak sağ tarafımda duran İz'e baktım.
Kaşları hafif kalkık, yüzündeki ifadeyse hayal kırıklığından başka bir şey değildi. Şu lanet olası duyguyu yaşamayan tek bir insanoğlu yoktur belki de ama İz herkes değildi ve uğruna dünyayı yakacağım tek kişi tam karşımda o lanet ifadeyle kalakalmıştı. Gözlerimi sıkıca kapattım, derin bir nefes aldım ve gözlerimi tekrar geri açtım o an onun da bakışları beni buldu.
Bakışları değişti bunu anlamak zor olmadı, gözlerimi yüzünde gezindirdikten sonra belki ona daha fazla bakmak istemediğimi düşünür bilmiyorum ama ben ona daha fazla bakmaya kıyamadığım için bakışlarımı kaçırdım. Bu saniyelik bir bakışma da olsa kalbim sanki boğazımda atıyordu, o an istemsizce sanki boğazımda düğümlenen kalbimi çözmek ister gibi yutkundum.
"Neyse artık olan oldu ve bitti uyuyalım bence." Bir anda sesini duymamla bakışlarım hızla ve tekrardan onu buldu. Gülümsedi, kendini böyle koruduğunu ya da duygularını sakladığını sanıyor ama ben onun gölgesini bile tanırım. Bu gülümseme hiçbir şey yokmuş gibi davrandığında belirirdi yüzünde çünkü gamzeleri çıkmamıştı. Oysa o gülünce en çok o gamzelerine gömülmek istiyorum ama şimdi gamzeleri bile bu yalanda ona eşlik etmedi.
"Evet bence de saçma bir geceydi uykum da var zaten benim, hadi uyuyalım." İlk önce Derin odadan çıktı, peşinden Yüsra onun peşinden de Yalın. "Ben de gideyim artık yarın erken kalkmak gerek uyuyun sizde, tekrardan ve yine de iyi ki doğdun kardeşim." Yalın omuzuma iki kere vurdu. Başımı eğerek karşılık verdim, odadan çıktı.
Bu sırada İz'in "İyi geceler sana da." Dediği an kaçmak istediğini anlamak zor olmadı. Çıkmak isterken kolundan tutarak buna engel oldum.
"Kaçma artık." Bunu bekliyormuş gibi durdu. "Paydar'ın bunları neden söylediğini anlamayacak kadar mı görmüyorsun?" İçimde hapsettiğim duygularım belki zamansız belki de hiçbir şeye çare olmayacak zamanda dışıma vurdu ama yine de bu benim için son duraktı artık. İz'in kaşlarını çattığını gördüm ve bir anda bana doğru döndü.
"Ne demek bu?" Elini bırakmadan karşısında durdum, tuttuğum elini havaya kaldırarak işaret parmağımı bileğinin üzerine bastırdım. Kalbinin atışını duymamla gözlerim istemsizce kapandı. Ona yaklaştığım, baktığım, kalbini duyduğum zaman kalbim delicesine çarpıyordu ve ben bunu çok seviyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞAH&MAT Mahalle Hikayesi
Action*Yetişkin okurlar için uygundur!* Aramızdaki uzaklık 7 metre, bir birilerine tuşlanmış iki silah, her birinde bir mermi. Alaz bana doğru bir adım attı ve eş zamanlı olarak ben de ona doğru bir adım attım. "Bu tetiğe aynı anda basarsak bile ilk ölen...
